Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Ηθοποιός με διακριτή ερμηνευτική ταυτότητα, υποψήφιος για το Βραβείο Χορν, έχει συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτεχνικούς φορείς και σκηνοθέτες.
Από τις 15 Νοεμβρίου, υποδύεται τον Βλαδίμηρο στο έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό» στο Θέατρο Πόρτα.
O Πάνος Παπαδόπουλος απαντά στο ερωτηματολόγιο του Βήματος.
1. Ο κόσμος στα δικά σας μάτια προχωράει γρήγορα ή αργά;
«Κυκλικά, θα έλεγα. Παρατηρώ τα πράγματα να επαναλαμβάνονται σταθερά, όπως και η μόδα που φεύγει και ξανάρχεται. Σαν τη ρόδα του λούνα παρκ ένα πράγμα, όπου το βαγόνι πότε είναι κάτω και πότε πάνω».
2. Ο,τι είναι προοδευτικό σήμερα, γίνεται συντηρητικό στο μέλλον;
«Οπως συμβαίνει και με τα μεγάλα κείμενα, το προοδευτικό από μόνο του, αν δεν μπορεί να είναι και κλασικό, με την έννοια του διαχρονικού, δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον».
3. Υπάρχει κάποιο πολιτικό γεγονός το οποίο να θεωρείτε ως εμπειρία που σας διαμόρφωσε (ή σας επηρέασε);
«Δεν είναι σίγουρα γεγονός και δεν είναι πολιτικό με την έννοια που το αναφέρετε, όμως σίγουρα θα έλεγα η στάση ζωής του παππού μου. Η ευγένεια και η καλοσύνη του απέναντι στους άλλους ανθρώπους».
4. Εγκαταλείψατε κάποια πολιτική σας πεποίθηση στην πορεία του χρόνου;
«Δεν έφτασα ποτέ στο σημείο να πιστέψω κάπου ούτως ώστε να χρειαστεί αργότερα να το εγκαταλείψω. Θα έλεγα ότι αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό της γενιάς μου».
5. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας;
«Η λήθη».
6. Ησασταν ή όχι δημοφιλής στο σχολείο; Και τι σας έμαθε αυτό για τη ζωή;
«Εχω περάσει και από τα δύο στάδια. Αυτό που κατάλαβα με αφορμή το σχολείο, είναι πως όπου ανθεί ο μέσος όρος παύω να υπάρχω. Μου είναι αδύνατον να ευδοκιμήσω μέσα στις μάζες οποιασδήποτε πλειοψηφίας».
7. Υπάρχουν ακόμη ανατρεπτικές ιδέες;
«Νομίζω πως, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, έχουν όλα ειπωθεί. Το θέμα είναι να κλέβει δημιουργικά κανείς και να επηρεάζεται από τους καλύτερους. Είναι καθαρά θέμα αισθητικής».
8. Ποιο βιβλίο σχετικά με την πολιτική θα συστήνατε ανεπιφύλακτα;
«Κάποιο κόμικ του Αστερίξ».
9. Με τι δεν έχετε συμφιλιωθεί ακόμη στη ζωή ή αργήσατε να συμφιλιωθείτε;
«Με την αναλωσιμότητα. Δεν μπορώ να πιστέψω και να εξηγήσω την ευκολία των ανθρώπων να μπαινοβγαίνουν ο ένας στην ψυχή του άλλου με αυτή την ανεξέλεγκτη καταναλωτική μανία. Ξετυλίγουμε, τσαλακώνουμε το περιτύλιγμα, αδιαφορώντας για το περιεχόμενο και, προτού καν συναντηθούμε, είμαστε κιόλας αλλού».
10. Τι θα λέγατε πως απαντά καλύτερα στις υπαρξιακές μας αγωνίες; Η φιλοσοφία; Η τέχνη; Η θρησκεία; Κάτι άλλο;
«Η τέχνη γενικότερα θα έλεγα, σε οποιαδήποτε μορφή της. Αρκεί φυσικά ο δημιουργός της να ξεκινά με μια ταπεινότητα. Σχεδόν ηττημένος θα έλεγα. Οπως και στον έρωτα. Ετσι μόνο μπορείς να προσεγγίσεις τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα».
11. Ποιο πρόσωπο, ιστορικό ή από τον σύγχρονο κόσμο, θα επιλέγατε ως προνομιακό σας συνομιλητή;
«Αυτή τη στιγμή, τον Σάμιουελ Μπέκετ. Ισως να φταίει που ετοιμάζουμε και το «Περιμένοντας τον Γκοντό», σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου».
12. Θα γυρνούσατε τον χρόνο πίσω; Και για ποιον λόγο;
«Παλιότερα θα απαντούσα θετικά σε μια τέτοια ερώτηση. Ισως έβρισκα και κάποια ανακούφιση στην προοπτική να επισκεφτώ ορισμένες όμορφες στιγμές, όμως τώρα δεν θα το επιζητούσα. Συχνά οι άνθρωποι έχουμε την τάση να γαντζωνόμαστε από το παρελθόν, σε πράγματα και πρόσωπα που έχουμε αγαπήσει και νομίζουμε πως πρόκειται για πίστη ενώ είναι απλώς τεμπελιά».
13. Ποια συμβουλή ζωής θα δίνατε στον έφηβο εαυτό σας;
«Ο,τι και να κάνεις θα το μετανιώσεις, οπότε μην το σκέφτεσαι, πράξε πρώτα».
14. Και ποιο ανάγνωσμα θα συστήνατε σε έναν έφηβο σήμερα;
«Αποφεύγω τις συμβουλές και τις προτροπές σε εφήβους. Θα είχε ίσως μεγαλύτερο ενδιαφέρον εκείνοι να μας συμβουλεύσουν τι να διαβάσουμε».
15. Θα συμφωνούσατε πως όλα, τελικά, είναι πολιτική;
«Με μια ευρύτερη έννοια, ναι. Κυρίως ως προς το κομμάτι της ατομικής ευθύνης που μας αρέσει συχνά να το αγνοούμε ακόμα κι όταν οργανωνόμαστε σε συλλογικότητες».
