Ο Αρχηγός πάλι ξεγελάστηκε

Στις 22 Σεπτεμβρίου 2018 ο αρχηγός του Ποταμιού, ανάμεσα σε άλλα πολλά, δηλώνει τα εξής: «Το χρήσιμο αυτή τη στιγμή είναι να επιλέξουν οι πολίτες ανθρώπους που δεν τους έχουν ξεγελάσει – όπως τους ξεγέλασαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – και ανθρώπους που δεν έχουν ευθύνη κυβερνητική στο παρελθόν, να μην ευθύνονται για τα μεγάλα λάθη του παρελθόντος». Μερικούς μήνες αργότερα, 24 Ιανουαρίου 2019, ο ίδιος δηλώνει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεγέλασε τους πολίτες με τα αντιμνημονιακά και η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να τους ξεγελάσει με τα εθνικιστικά. Εμείς δεν έχουμε σχέση ούτε με τους παλαιοημερολογίτες της Αριστεράς ούτε με τους παλαιοημερολογίτες της Δεξιάς». Λίγες ημέρες αργότερα, στις 29/1/2019, ο αρχηγός ξαναδηλώνει: «Εμείς τους βάλαμε (όσους ελάκισαν από το κόμμα) στη λίστα, αλλά ήταν υποψήφιοι με άλλους πεντακόσιους. Δεν ξεγέλασαν λοιπόν μόνο εμάς, αλλά και τον κόσμο που τελικά τους σταύρωσε. Θα μπορούσα να είχα κόψει μερικούς, και εκεί αναλαμβάνω την ευθύνη […] υπήρχαν, λοιπόν, τα σημάδια από τότε, τα είχα δει και είπα στο πολιτικό συμβούλιο να αντικαταστήσουμε 5 βουλευτές. Δεν το δέχτηκαν, με το επιχείρημα πως θα φανεί ότι είναι μια αρχηγική παρέμβαση. Δηλαδή, αφού τις λίστες τις φτιάχνει ο αρχηγός, γιατί έκοψε τον εκλεγμένο και έβαλε κάποιον άλλον; Ηταν λάθος μου που υποχώρησα, έπρεπε να το είχα κάνει. Επρεπε να είχα πάρει το κόστος της σύγκρουσης τότε με κάποια πρόσωπα και να βάλω στη Βουλή αυτούς που μαζί ιδρύσαμε το Ποτάμι».

Δεν έχει νόημα να αναζητήσουμε όσες άλλες φορές έτυχε να ξεγελαστεί ο Αρχηγός από τους φίλους και τους κολλητούς, από τους συνεργάτες, από την ίδια την πανούργα την Ιστορία. Δεν έχει νόημα να παρακολουθούμε πλέον την ιερή αγανάκτηση ενός (υποτίθεται) ξύπνιου Αρχηγού ενός πρωτοπόρου και ενάρετου κόμματος. Δεν έχει νόημα διότι όσο και να προβάλλουμε τις όποιες δικαιολογίες του, όσο και να αναφέρουμε τα παραπονάκια του για τις τρικλοποδιές των συντρόφων, τις επεμβάσεις των σκοτεινών παραγόντων, την κακή ώρα, το βάσκανο μάτι κ.λπ. η ιστορία δεν αλλάζει. Factum, factum est. Ο γέγονε, γέγονε. Το σημαντικότερο, η προβαλλόμενη αθωότητά μας δεν μπορεί να διαγράψει την πολιτική μας ελαφρότητα. Καμία δικαιολογία δεν μπορεί να σβήσει τις ευθύνες μας, ημών, υποτίθεται, των «ξύπνιων» πολιτικών. Τίποτε δεν μπορεί να μας απαλλάξει από την κομματική μας ελαφρότητα και την έλλειψη σοβαρότητας.