Η Συνθήκη της Λοζάνης συμπληρώνει φέτος 100 χρόνια ειρήνης μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας. Προβληματικής μεν, ειρήνης δε. Μετά από έναν αιώνα ελληνο-τουρκικών πολέμων η Συνθήκη έθαψε τα όπλα του πολέμου για έναν υψηλότερο σκοπό: τη δημιουργία ενός ανθεκτικού ελληνο-τουρκικού αναχώματος προς τη Ρωσία. Οι ρήτρες αποστρατιωτικοποίησης για τα νησιά και τα μικρασιατικά παράλια αμβλύνθηκαν βέβαια de facto όταν η Τουρκία άρχισε να παραβιάζει τη Συνθήκη μετά το 1973-1974 με απόπειρες εξορύξεων σε ελληνική υφαλοκρηπίδα, με υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά, με τη δημιουργία της Δ΄ Στρατιάς του Αιγαίου κ.ά.
Ωστόσο, οι δύο χώρες ήταν σύμμαχοι από τη δεκαετία του 1930 στη βρετανική σφαίρα επιρροής. Ακόμα στενότεροι σύμμαχοι έγιναν όταν οι ΗΠΑ αντικατέστησαν τη Βρετανία μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε εισήλθαν ταυτόχρονα στο ΝΑΤΟ (1952). Στην αμερικανική οπτική, όπως νωρίτερα στη βρετανική, θεωρούνταν ενιαίος γεωστρατηγικός χώρος. Μόνον πρόσφατα άρχισαν να αντιμετωπίζονται αυτόνομα. Αιτία υπήρξε η διαρκής επιδείνωση των ελληνο-τουρκικών σχέσεων που καθιστούν τη μία χώρα επικίνδυνη για την άλλη. Αφορμή στάθηκε, όμως, προπάντων η χειροτέρευση των αμερικανο-τουρκικών σχέσεων στον πόλεμο της Συρίας και η προσπάθεια της Τουρκίας να αναδειχθεί σε αυτόνομο περιφερειακό ηγεμόνα σε Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
