Καθώς αναμένουμε να ψηφιστεί ο κατάλογος των άρθρων που θα τροποποιήσει η επόμενη Βουλή, είμαστε πλέον στη μέση της πρώτης φάσης της συνταγματικής αναθεώρησης. Οπως ανακαλύψαμε ατέλειες του Συντάγματος, τώρα επείγει να διδαχθούμε από τη διαδικασία αναθεώρησης, ώστε να τη διορθώσουμε στην πρώτη ευκαιρία. Οι πρόσφατες πολιτικές αναμετρήσεις πάνω στη συνταγματική αναθεώρηση φανέρωσαν ένα θεμελιώδες πρόβλημα του άρθρου 110 που καθορίζει τον τρόπο διεξαγωγής της ίδιας της αναθεώρησης: δίνει εξαιρετική δύναμη στην πρώτη Βουλή να περιορίσει τα προς αναθεώρηση άρθρα και αποκλείει επαναθεώρηση αυτής της απόφασης για δέκα χρόνια. Θα αναπτύξω αυτό το θέμα σε τρία σημεία.
Πρώτον: Το άρθρο 110 καθορίζει διπλή ψηφοφορία από δύο διαδοχικές συνθέσεις της Βουλής με ενδιάμεσες εκλογές. Η μία από τις δύο ψηφοφορίες απαιτεί 151 ενώ η άλλη 180 ψήφους. Το άρθρο 110 δεν καθορίζει ποια από τις δύο ψηφοφορίες απαιτεί τον πρώτο αριθμό ψήφων και ποια τον δεύτερο. Αυτή η παράλειψη μπορεί(;) να δικαιολογείται αν ο συνταγματικός νομοθέτης δεν γνωρίζει τη σύσταση των δύο κοινοβουλίων και κατά συνέπεια θεωρεί ότι μπορεί να τα εκλάβει ως εναλλάξιμα. Οταν όμως η σύσταση και των δύο κοινοβουλίων είναι γνωστή πριν αρχίσει η διαδικασία, παρεμβαίνουν οι αναμενόμενοι στρατηγικοί υπολογισμοί των κομμάτων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
