Κάποιοι τυχεροί, πολύ τυχεροί, έδειξαν από νωρίς πως ήταν ποιητές. Αλλοι, αρκετά αργότερα αισθάνθηκαν την ανάγκη με ρυθμό να αγαπήσουν τους ανθρώπους. Κι έτσι, με τα κοινά διερωτήματα να συμβιώνουν. Αν δεν το κάνουν, δεν αγαπούν. ‘Η και αντίστροφα, αν δεν αγαπούν, δεν έχουν πολλά πράγματα να μοιράζονται με τους άλλους.
Και επειδή η ποίηση είναι η έκθεση μιας ιδιωτικής «αλήθειας», που αποφασίζεις να την υποβάλεις σε δημόσια δοκιμασία, σε μια στοχαστική δημοκρατία, όχι λιγότερο πολιτική, με άλλη αίσθηση ευθύνης συμμετέχεις.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
