Η πρόσφατη «λαϊκιστική στροφή» στην Ευρώπη και στην Αμερική επανέφερε στο προσκήνιο το ερώτημα: Τι γεννά τον «λαϊκισμό»; Η ανάλυση επικεντρώνεται στο πώς η μετανάστευση σε συνδυασμό με την ανισότητα, την οικονομική ανασφάλεια και την απώλεια εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς θρέφει τον αριστερό και δεξιό λαϊκισμό.
Γύρω από αυτό που οι οπαδοί του λαϊκισμού (κάθε είδους) βιώνουν ως οικονομική ανισότητα, μεταναστευτική εισβολή και πολιτική περιθωριοποίηση βρίσκεται ο φόβος για την τεχνολογική εξέλιξη. Ο τεχνολαϊκισμός – ή, όπως θα τον αποκαλούσαμε, «λαϊκισμός 4.0» – λειτουργεί παράλληλα αλλά σε αντίθεση με τις εξελίξεις στη Βιομηχανία 4ης γενιάς (Industrie 4.0.). Οι νεο-Λουδίτες* λαϊκιστές δεν σπάνε μηχανές (όπως οι εργάτες Λουδίτες του 19ου αιώνα που ταυτίστηκαν με την τεχνοφοβία) αλλά εχθρεύονται τον αυτοματισμό και την ψηφιακή καινοτομία. Ο τεχνολαϊκισμός είναι υπόσωμα ή παρακλάδι του λαϊκισμού, το οποίο αναπαράγεται σε διάφορες εκδοχές ανάλογα με τις κοινωνικοοικονομικές και γεωγραφικές συνθήκες. Ο Τραμπ, για παράδειγμα, επιρρίπτει ευθύνες για την απώλεια θέσεων εργασίας από τον αυτοματισμό στις φυλετικές και γεωγραφικές διακρίσεις, στη μετανάστευση, στο εξωτερικό εμπόριο και σε τρίτους (Κίνα, Μεξικό).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
