Κάποια στιγμή προς το τελευταίο τρίτο της ταινίας του Τοντ Φιλντ «Ταρ», παρακολουθούμε μια σεκάνς που δεν ταιριάζει καθόλου με τον ρυθμό ή τον ρεαλισμό τής μέχρι τότε αφήγησης: σε ένα διπλό κρεβάτι πάνω σε τροπικά νερά, το σώμα της πρωταγωνίστριας αναφλέγεται. Λίγες στιγμές αργότερα εκείνη ξυπνάει από έναν εφιάλτη.
Μέχρι τότε, η ταινία κυλά με ρυθμό πολύ αυστηρό: μέσα από μία αλληλουχία θεατρικών διαλογικών σκηνών («set pieces») ξεδιπλώνεται ο πολύπλοκος και αντιφατικός χαρακτήρας μιας μουσικής ιδιοφυΐας, της μαέστρου Λίντια Ταρ που, όταν την πρωτοσυναντούμε, βρίσκεται στο μεσουράνημά της, ένα βήμα πριν κλείσει τον κύκλο συμφωνιών του Μάλερ διευθύνοντας την 5η με τη φιλαρμονική του Βερολίνου, με ατσάλινη γροθιά και εξαιρετική μουσική ευαισθησία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
