Το Κίνημα Αλλαγής μετά και την αρνητική εξέλιξη της διαγραφής Θεοχαρόπουλου, στον βαθμό που τα πολιτικά ζητήματα δεν λύνονται με διοικητικές κινήσεις, πολλώ μάλλον όταν το ΚΙΝΑΛ είχε παραμείνει πολυκομματικός οργανισμός, προχωρεί σε συνέδριο ενοποίησής του. Ετσι κι αλλιώς η ανάγκη αναπροσαρμογής της κεντρικής πολιτικής αφήγησης του Κινήματος Αλλαγής ήταν δεδομένη εδώ και πολύ καιρό. Πολλοί υποστήριζαν πως αν δεν γίνει μια μεγάλη κίνηση, τότε ο μικρός δικομματισμός θα ξαναγινόταν μεγάλος. Η σύγκληση του Συνεδρίου ενοποίησης μπορεί – υπό προϋποθέσεις – να αποβεί ένα θετικό γεγονός. Καλώς το και ας άργησε. Αλλά…
Μέχρι σήμερα το κόμμα τραμπαλιζόταν από την «κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης» στη σκέτη «εθνική συνεννόηση», από το εκλογές «εδώ και τώρα» στο η Δεξιά «στρατηγικός αντίπαλος» και όχι ιδεολογικός που είναι και το σωστό, από την «τρίτη εντολή» ως εθελούσια παραδοχή ήττας και άντε πίσω στην αρχή, ανάλογα με τα αποτελέσματα της κάθε τελευταίας δημοσκόπησης. Ετσι αποξενωνόταν απ’ όσους έχουν ως κεντρική απαίτηση το να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και ταυτοχρόνως έστελνε κατευθείαν στον ΣΥΡΙΖΑ όσους φοβούνται τον «όλεθρο» της ΝΔ. Αυτά ήταν και τα συμπτώματα που εμφάνιζε η ΔΗΜΑΡ μετά την αποχώρησή της από την τρικομματική. Γνωστή η κατάληξη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
