Η Ιωάννα Δεμερτζίδου, ηθοποιός και χορεύτρια, πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, στο Βασιλικό Θέατρο, μέχρι τις 10 Νοεμβρίου και απαντά στο ερωτηματολόγιο του Βήματος.
1. Ο κόσμος στα δικά σας μάτια προχωράει γρήγορα ή αργά;
«Τις περισσότερες φορές δυσκολεύομαι να καταλάβω σε τι ρυθμό κινείται ο κόσμος, αλλά εγώ συνήθως νιώθω ετεροχρονισμένη σε σχέση με αυτόν. Αλλες φορές μου φαίνεται ότι δεν κινείται τίποτα, άλλες ότι τρέχω να προλάβω τα όσα συμβαίνουν και άλλες θα ευχόμουν να μπορούσα να σταματήσω όλη αυτή την κίνηση γύρω μου ώστε να αφουγκραστώ το μέγεθος των εξελίξεων και να μπορέσω ύστερα να προχωρήσω παρακάτω».
2. Ο,τι είναι προοδευτικό σήμερα γίνεται συντηρητικό στο μέλλον;
«Θα ήταν κρίμα οι κοινωνίες να καταδίκαζαν στο μέλλον οτιδήποτε προοδευτικό, χαρακτηρίζοντάς το συντηρητικό, μόνο και μόνο επειδή θα ανήκε στο παρελθόν. Αυτό που θα ήταν χρήσιμο είναι να κατοχυρωθεί η πρόοδος στο τώρα με έναν τρόπο που κοιτάζει προς το μέλλον».
3. Υπάρχει κάποιο πολιτικό γεγονός το οποίο να θεωρείτε ως εμπειρία που σας διαμόρφωσε (ή σας επηρέασε);
«Είναι πολλά τα γεγονότα πια. Σχεδόν δεν περνάει μέρα που να μη συγκλονιστούμε με κάτι που ακούσαμε ή είδαμε. Αλλά αν θέλουμε να μιλήσουμε για εμπειρία, δεν μπορούμε να μη σταθούμε στην πρόσφατη τραγωδία των Τεμπών, η οποία έχει ξεκάθαρα πολιτικές προεκτάσεις, αφού φανερώνει κυβερνώντες αδιάφορους που δεν αποδέχονται τις ευθύνες τους. Δεν ήταν απλώς ένα λάθος από αμέλεια, αλλά ένα έγκλημα. Για ακόμα μια φορά η ίδια η ζωή δεν είχε την αξία που της πρέπει. Δεν ξέρω ποια δικαιοσύνη θα ήταν ικανή να αποδώσει το δίκαιο σε αυτή την περίπτωση. Εύχομαι όλοι εμείς, που από τύχη δεν ήμασταν εκεί μέσα, να μην ξεχάσουμε, να μείνουμε όρθιοι για όσους πονούν και να αγωνιστούμε δίπλα τους».
4. Εγκαταλείψατε κάποια πολιτική σας πεποίθηση στην πορεία του χρόνου;
«Οχι, αλλά με λύπη μου συνειδητοποιώ ότι συναντώ όλο και λιγότερους ανθρώπους με πολιτική συνείδηση και φοβάμαι ότι οι επόμενες γενιές γίνονται όλο και περισσότερο απολιτίκ».
5. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας;
«Οτι ζούμε σε ένα κράτος δικαίου όπου πολύ συχνά φαίνεται ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Αυτό οφείλεται, αφενός, σε όσους κατέχουν οποιαδήποτε εξουσία και, αφετέρου, στους απλούς πολίτες που με τη σειρά τους καταπατούν διαρκώς τα δικαιώματα των συνανθρώπων τους».
Ιωάννα Δεμερτζίδου
6. Ησασταν ή όχι δημοφιλής στο σχολείο; Και τι σας έμαθε αυτό για τη ζωή;
«Ακόμα και να ήμουν κάποια στιγμή, σίγουρα δεν ένιωθα έτσι. Περισσότερο μου έρχονται ως αναμνήσεις αισθήματα απόρριψης, ενοχής, ντροπής, ανασφάλειας. Και εφόσον τα ανασύρω μέχρι σήμερα, μάλλον το μόνο που μου έμαθε είναι ότι το ελληνικό σχολείο παραμένει ένας όχι και τόσο ασφαλής τόπος για ένα παιδί ή έναν έφηβο».
7. Υπάρχουν ακόμη ανατρεπτικές ιδέες;
«Φυσικά και υπάρχουν ανατρεπτικές ιδέες, αλλά δεν υπάρχει πάντα πρόσφορο έδαφος να ανθίσουν. Και στην περίπτωση που τα καταφέρουν τελικά, η προβολή τους είναι μηδαμινή, σε σχέση με άλλες που αναδεικνύει ο αλγόριθμος στις κοινωνικές εφαρμογές και στο Διαδίκτυο».
8. Ποιο βιβλίο σχετικά με την πολιτική θα συστήνατε ανεπιφύλακτα;
«Το Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου του Εντουάρ Λουί, στο οποίο μπορεί κανείς να παρατηρήσει πώς οι πολιτικές πράξεις και αποφάσεις μπορούν να συνθλίψουν ομάδες ανθρώπων μέσα στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνική πυραμίδα».
9. Με τι δεν έχετε συμφιλιωθεί ακόμη στη ζωή ή αργήσατε να συμφιλιωθείτε;
«Με τον χρόνο που περνάει. Φοβάμαι διαρκώς ότι χάνω χρόνο και ότι δεν προλαβαίνω να απολαύσω τις στιγμές».
10. Τι θα λέγατε πως απαντά καλύτερα στις υπαρξιακές μας αγωνίες; Η φιλοσοφία; Η τέχνη; Η θρησκεία; Κάτι άλλο;
«Οι υπαρξιακές μου αγωνίες αυτή τη στιγμή ίσως συνομιλούν καλύτερα με τη φιλοσοφία, γιατί ο τρόπος που με φέρνει σε επαφή με έννοιες και ιδέες, με κάνει να αισθάνομαι ελεύθερη και ταυτόχρονα ότι έχω μια καθοδηγήτρια δίπλα μου ώστε να νιώθω ασφαλής. Η τέχνη πολλές φορές είναι απρόβλεπτη και η θρησκεία απόλυτη».
11. Ποιο πρόσωπο, ιστορικό ή από τον σύγχρονο κόσμο, θα επιλέγατε ως προνομιακό σας συνομιλητή;
«Θα ήθελα να συναντήσω τον Αντόν Τσέχοφ και να τον ρωτήσω πώς διατήρησε το χιούμορ του μέσα σε μια ζωή με δυσκολίες και πολλά σκοτάδια».
12. Θα γυρνούσατε τον χρόνο πίσω; Και για ποιον λόγο;
«Θα τον γυρνούσα μόνο αν συνοδευόταν με κάποια απώλεια της τωρινής μου μνήμης, για να υπάρξω ξανά ως «λευκό χαρτί»».
13. Ποια συμβουλή ζωής θα δίνατε στον έφηβο εαυτό σας;
«Να μη φοβάται και να πιστεύει στον εαυτό του χωρίς να ετεροπροσδιορίζεται».
14. Και ποιο ανάγνωσμα θα συστήνατε σε έναν έφηβο σήμερα;
«Ισως το Ενα παιδί μετράει τ’ άστρα του Μενέλαου Λουντέμη, με την ελπίδα να μάθει «να παλεύει για αυτό που λέει η καρδιά του και να μην το βάζει κάτω» και «να αγαπά όπως πρέπει να αγαπηθούν μια μέρα όλοι οι άνθρωποι»».
15. Θα συμφωνούσατε πως όλα, τελικά, είναι πολιτική;
«Οφείλουν όλα να είναι πολιτική. Γιατί ο άνθρωπος πρωτίστως είναι πολιτικό ον».
