Η ποίηση του Πάσχα

Σε μια εποχή όπως η δική μας, όπου η πρακτική της παγκοσμιοποίησης και ο ακτιβιστικός δικαιωματισμός με τον επακόλουθο φετιχισμό της ετερότητας έχουν ως αποτέλεσμα η ποίηση με εθνικό ή θρησκευτικό περιεχόμενο να θεωρείται αναχρονιστική, μπορεί ένα εθνικών τόνων ή ένα θρησκευτικό ποίημα να προκαλέσει γνήσια ποιητική συγκίνηση;

To μήνυμα του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια για τον εφετινό εορτασμό της 25ης Μαρτίου με στίχους από το ποίημα «Η εθνεγερσία» του Τ. Κ. Παπατσώνη υπήρξε μια ευχάριστη έκπληξη για όσους παρακολουθούν την τύχη αυτού του χαρισματικού και ιδιότυπου ποιητή. Ο οποίος, τις τελευταίες δεκαετίες, έχει πάρει τη θέση που του οφειλόταν ως ο πρώτος, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1920, μοντερνιστής ποιητής μας (με την εξαίρεση, βέβαια, του Καβάφη, που είχε ήδη χαράξει τον απρόβλεπτο δρόμο του δικού του μοντερνισμού).

Η έκπληξη βρίσκεται στο γεγονός ότι ο υπουργός είναι ο πρώτος, απ’ όσο γνωρίζω, που χρίζει τον Παπατσώνη εθνικό ποιητή, δηλαδή με έναν τίτλο που ο Παπατσώνης, ο οποίος χαρακτηρίζεται κυρίως ως θρησκευτικός ποιητής, θα τον αποδεχόταν ευχαρίστως (σεμνυνόταν μάλιστα ότι ήταν απόγονος αγωνιστών του ’21). Αλλωστε το ποίημα το οποίο ανέφερε ο υπουργός δεν είναι μόνο εθνικό αλλά και θρησκευτικό. Παραθέτω τους τελευταίους του στίχους:

Περιεχόμενο για συνδρομητές

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.