Οι εικόνες από την Παναγία των Παρισίων να φλέγεται, πέρα από το πρώτο αίσθημα λύπης, ξαναβάζουν τους ανθρώπους στις διαστάσεις μας. Υπενθυμίζουν με αυτόν τον ξαφνικό και βίαιο έστω τρόπο πως τίποτα από τα ανθρώπινα δεν είναι αιώνιο. Τίποτα από ό,τι φτιάχνουμε δεν πρόκειται να μείνει για πάντα. Η γέννησή του περιέχει εξαρχής και τον θάνατό του. Λίγα χρόνια, πολλά ή πάρα πολλά, έχει ένα πέρας. Και η ιστορική, συναισθηματική, καλλιτεχνική, θρησκευτική ή επιστημονική του αξία παραμένει αξία μόνο για τους ανθρώπους ενός συγκεκριμένου χρονικού εύρους.
Σε μερικές εκατοντάδες χρόνια είναι πιθανό – μάλλον σίγουρο – πως θα καταρρεύσει ο Παρθενώνας και αυτό μπορεί τότε να μη σημαίνει τίποτα για όσους θα τον βλέπουν να ξαναγίνεται μαρμαρόσκονη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
