Η ισχυρή κυρία της Γερουσίας

Οι γυάλινες οροφές στην αμερικανική πολιτική είναι πιο διαφανείς και ταυτόχρονα πιο ανθεκτικές από πολλές άλλες. Για να τις σπάσει μια γυναίκα θα πρέπει να επιδείξει πέραν των ικανοτήτων της και ιδιαίτερη επιμονή. Η Νταϊάν Φάινσταϊν ήταν στα όρια της επιμονής της το 1978 έχοντας ηττηθεί δύο φορές στην προσπάθειά της να εκλεγεί δήμαρχος του Σαν Φρανσίσκο. Στις 27 Νοεμβρίου η πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου της πόλης ανακοίνωνε στους δημοσιογράφους την πρόθεσή της να εγκαταλείψει την πολιτική. Δύο ώρες αργότερα ένας πρώην δημοτικός σύμβουλος θα εισέβαλλε στο δημαρχιακό μέγαρο και θα δολοφονούσε τον πρώτο ανοικτά ομοφυλόφιλο δημοτικό σύμβουλο της πόλης Χάρβεϊ Μιλκ και τον δήμαρχο Τζορτζ Μοσκόνε. Αναλαμβάνοντας προσωρινά τη δημαρχία η Φάινσταϊν ανταποκρίθηκε στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης με συναίσθημα, ψυχραιμία, αξιοπρέπεια. Εγινε στη συνέχεια η πρώτη εκλεγμένη δήμαρχος στην ιστορία του Σαν Φρανσίσκο και το 1992 η πρώτη γυναίκα που η Πολιτεία της Καλιφόρνιας έστελνε στη Γερουσία. Υπέρμαχος των πολιτικών δικαιωμάτων, των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, του δικαιώματος στην άμβλωση, αλλά απρόθυμη να συμμεριστεί φεμινιστικές θέσεις, πάντοτε συντηρητική ως προς την εμφάνισή της, διέγραψε μια σπουδαία τροχιά στην Ουάσιγκτον. Χαρακτήρας ευθύς και ειλικρινής, χωρίς πολλή διάθεση για πολιτικά παιχνίδια, δεν δίσταζε να αλλάζει θέσεις όταν οι καιροί ή η συνείδησή της το επέβαλλαν: πρώτα υπέρ, έπειτα κατά της θανατικής ποινής, πρώτα κατά, έπειτα υπέρ του γάμου των ομοφύλων, πρώτα υπέρ του πολέμου στο Ιράκ και των μέτρων εσωτερικής ασφάλειας, έπειτα εναντίον τους σε βαθμό ώστε να ζητεί το κλείσιμο της βάσης του Γκουαντάναμο, θα συμφωνούσε με τη ρήση του βρετανού ιστορικού Τόνι Τζαντ «όταν τα δεδομένα αλλάζουν, αλλάζω κι εγώ». Μέλος ενός σώματος που παραμένει κατά βάση πατριαρχικό (24 γυναίκες επί συνόλου 100 γερουσιαστών), η Νταϊάν Φάινσταϊν υπήρξε για τριάντα σχεδόν χρόνια ένα από τα λίγα πρότυπα και σύμβολα της θηλυκής όψης της πολιτικής στα ανώτατα ομοσπονδιακά αξιώματα.