Ηελληνική ιστοριογραφία ανήκει σε μια σχολή που δίνει έμφαση στην τεκμηρίωση, στην ακρίβεια στην ορολογία, στον σεβασμό στις πηγές – και στη μέση οδό μεταξύ επιστημονικού ύφους και λόγου με λογοτεχνικές αρετές. Ο ενδοξότερος αγώνας (εκδ. Παπαδόπουλος) του καθηγητή Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αριστείδη Χατζή παρεκκλίνει από αυτό το πρότυπο ιστορικής γραφής: είναι γραμμένος με τους αγγλοσαξονικούς κώδικες («της αμερικανικής popular history», όπως λέει ο ίδιος), που πέρα από αυστηρά επιστημονικά εχέγγυα προβλέπουν και έμφαση στην αφηγηματικότητα, ελκυστική παρουσίαση και σύνθεση με γνώμονα το ευρύ κοινό. Οι υποσημειώσεις βέβαια δεν λείπουν, η βιβλιογραφία είναι πυκνότατη και η συστηματικότητα με την οποία προσέγγισε ο συγγραφέας το υλικό φαίνεται από το γεγονός ότι παράλληλα με την έρευνά του εντάχθηκε κατόπιν εξετάσεων στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού προκειμένου να εντρυφήσει στη μεθοδολογία του αντικειμένου. Στην επετειακή συγκυρία της διακοσιετηρίδας του Αγώνα, το βιβλίο ξεκίνησε τον βίο του ως αγγλόφωνο, αυξήθηκε σε όγκο, πρόλαβε να εμφανιστεί πρώτα στα ελληνικά και πλέον ετοιμάζεται να συμπληρωθεί και με έναν δεύτερο τόμο που θα ολοκληρώνει την εξιστόρηση της Ελληνικής Επανάστασης. Συζητήσαμε με τον Αριστείδη Χατζή για τα παραπάνω, αλλά και για τις συνθήκες του 1821, τους πρωταγωνιστές του και την πρόσφατη ιστορική έρευνα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
