«Η Ελλάδα είναι γεμάτη από διαφορετικές απόψεις. Είναι μια παθιασμένη σύνθεση επιχειρημάτων. Εντεκα εκατομμύρια πολίτες, 11 εκατομμύρια πρωθυπουργοί, 11 εκατομμύρια μεσσίες και προφήτες, όλοι φωνάζουν με όλη τη δύναμη της φωνής τους, κανείς ποτέ δεν ακούει… Αγαπώ όμως την Ελλάδα ακόμη και τις στιγμές που δεν μου αρέσει, ακόμη και όταν δεν την αντέχω… Η χώρα είναι βαθιά διαιρεμένη. Ευτυχώς, όμως, δεν είναι διαιρεμένη με βάση μία και μόνη διαχωριστική γραμμή, αλλά με βάση διάφορες, διασταυρούμενες διαχωριστικές γραμμές. Είναι, πρωτίστως, διαιρεμένη μεταξύ όλων των πολιτών, γιατί όλοι έχουν τη γνώμη τους και όλοι γνωρίζουν καλύτερα από τους άλλους. Η χώρα διαρκώς επιχειρηματολογεί… Αυτή είναι η Ελλάδα με λίγα λόγια, αλλά δεν θέλω να την εξιδανικεύσω. Γιατί έχουμε και φανατικούς, εκείνα τα «περιφερόμενα θαυμαστικά». Aυτός είναι ο ορισμός μου για τον φανατικό: ένα περιφερόμενο θαυμαστικό! Ενας άνθρωπος που ποτέ δεν θα ακούσει τον άλλον, που είναι πεπεισμένος για το δίκιο του μέχρι του σημείου άσκησης βίας… Ωστόσο, όσο μένουμε μακριά από τη βία, είναι μεγάλη απόλαυση και προνόμιο η ελευθερία μας να επιχειρηματολογούμε και να διαφωνούμε με στεντόρεια φωνή. Αυτό είναι ελευθερία για μένα…».
Μόνο μια λαθροχειρία έχω διαπράξει στα παραπάνω λόγια: αντικατέστησα το Ισραήλ με την Ελλάδα και έβαλα, έτσι, τον μεγάλο ισραηλινό συγγραφέα Αμος Οζ – που απεβίωσε μόλις πριν απο λίγους μήνες – να μιλήσει για την πατρίδα μας (πρόκειται για απόσπασμα από ομιλία του στη Μελβούρνη – το 2011 -, μία από τις πολλές, όμοιες κατά περιεχόμενο, ομιλίες που είχε δώσει ο Οζ ανά τον κόσμο).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
