Τον καυτό, πολιτικά, Ιούλιο του 2015, όταν ο όρος «λαϊκισμός» κλινόταν σε όλες τις πτώσεις, τους αριθμούς, τα πρόσωπα, τους χρόνους και τις εγκλίσεις, ο Γεράσιμος Βώκος δημοσιεύει ένα αναπάντεχο άρθρο: «Ενα νέο είδος τρέλας: η δημοκρατία», με υπότιτλο «Ειρωνικό σχόλιο για το κυρίαρχο πνεύμα στη διαπραγμάτευση της 12ης Ιουλίου 2015. Μια διδακτορική διατριβή Γερμανού ψυχίατρου του 19ου αιώνα απαντά στα ερωτήματα του «συγκροτημένου και συγκρατημένου» Ευρωπαίου» (Χρόνος 27, Ιούλιος 2015). Ο πυρήνας του άρθρου είχε ανακοινωθεί λίγο πριν στο συνέδριο με θέμα «Λαϊκισμός και δημοκρατία» που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος POPULISMUS, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, οργανωμένο από τον Γιάννη Σταυρακάκη.
Σύμφωνα με το άρθρο, στις δημοκρατικές επαναστάσεις του 1848 στην Ευρώπη, όταν διευρύνθηκε απότομα το εκλογικό σώμα ώστε να συμπεριλάβει σχεδόν όλους τους άνδρες, οι φιλελεύθερες ανώτερες τάξεις κατελήφθησαν από πανικό: «Εχουμε δει ποτέ στον κόσμο κάτι παρόμοιο με αυτό που βλέπουμε σήμερα; Πού είναι η χώρα που έφτασε ποτέ στο σημείο να ψηφίζουν οι υπηρέτες, οι φτωχοί, οι στρατιώτες; Ομολογήστε ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε καν αντικείμενο φαντασίας ως σήμερα». Την άποψη αυτή μετέφερε ο Τοκβίλ. Την παραθέτει ο Βώκος, χωρίς καν μιαν υπόμνηση του τι θα μπορούσε να μας θυμίζει σήμερα. Και συνεχίζει λέγοντας ότι στη Γερμανία το φαινόμενο αυτό θεωρήθηκε παθολογικό ώστε στην Ιατρική Σχολή εκπονήθηκε μια διατριβή με τίτλο «Η δημοκρατική ασθένεια. Νέο είδος τρέλας» όπου ο υποψήφιος διδάκτωρ άνοιγε τους ορίζοντες της Ιατρικής σε αυτό το νέο είδος ψυχικής ασθένειας που απειλούσε να λάβει ενδημικές διαστάσεις στην Ευρώπη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
