Εμείς εδώ έχουμε Πάσχα πάνω από έναν μήνα τώρα: οι πασχαλιές έχουν περικυκλώσει όλο το σπίτι, τα βιολετιά-γαλάζια λαμπερά τσαμπιά τους κρέμονται νωχελικά και παιχνιδιάρικα πάνω στον φράχτη, πολλά ξεπερνώντας το μισό μέτρο που διαβάζω ότι είναι το ρεκόρ του μεγέθους τους: είμαστε πρωταθλητές και κανείς δεν το ξέρει.
Ο υπόλοιπος κήπος και το περιβόλι καθυστερούν ακόμη, τα φυλλοβόλα δεν έχουν πρασινίσει – πρέπει να φταίει και η ξηρασία που τη διέκοπταν μόνο ψιχαλίσματα σαχάριας λάσπης κουβαλημένης από τον ΝΑ γαρμπή. Κυριακή και Δευτέρα, όμως, ο ευλογημένος ΒΔ μαΐστρος, που έρχεται κατευθείαν από τη Βενετιά, πήρε το επάνω χέρι, έφερε κρύο και καθαρό βρόχινο νερό και, μόλις έφυγαν τα σύννεφα, τον Αίνο της Κεφαλλονιάς, σε δυο βήματα απόσταση, να μπορείς να τον αγγίξεις.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
