Ο πόλεμος συνεχίζεται. Ο Θάνατος παραμονεύει παντού· στις σφαίρες, στις βόμβες, στα τανκς, στα αεροπλάνα – τελικά τον βλέπεις και στα πρόσωπα όλων όσοι βρίσκονται γύρω σου: καθένας μπορεί να σε σκοτώσει για να γλιτώσει ο ίδιος. Οι άνθρωποι γίνονται πανικόβλητες μηχανές αυτοσυντήρησης, αγριεμένα πλάσματα που γαληνεύουν κάπως μόνο όταν σκοτώνεται κάποιος άλλος· και επειδή οι ίδιοι γλίτωσαν και επειδή οι απειλές λιγόστεψαν κατά μία.
Συντρίμμια γέφυρες, δρόμοι, κτίρια, πραγματικότητες και όνειρα. Σε βαθιά υπόγεια, δίπλα στις γραμμές του μετρό μεταφέρεται η ζωή από την επιφάνεια του πλανήτη. Οι τρωγλοδύτες σώζονται, ό,τι φωτίζει το φως του ήλιου και τα λέιζερ των όπλων που σκοπεύουν πεθαίνει.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
