Από τον «βοριά που τ’ αρνάκια παγώνει», στον «νοτιά που την άσφαλτο λιώνει»· από το «κάνει κρύο, κάνει τσίφι για το δόλιο το κοτσύφι», στο «σκάει ο τζίτζικας από τη ζέστη» – ο δικός μου εδώ δίπλα δεν έχει σκάσει ευτυχώς, ασταμάτητα τραγουδάει πάνω στη μουριά, που κάτω από τον ίσκιο της γράφω στις σελίδες σου, ημερολόγιό μου.
Διότι έφυγα, δραπέτευσα – με τρομοκράτησαν τα όσα διάβαζα για τους 40+ που έρχονται και αναχώρησα. Κανέλλα και Μπούφος στα πίσω καθίσματα και όπου φύγει-φύγει.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
