Τι ωραίος που είναι ο ουρανός… Μόλις δύει ο ήλιος αμέσως βλέπεις νοτιοανατολικά τον Δία και τον Κρόνο να λάμπουν· ώσπου να βγει η Σελήνη, έχει προβάλει βιαστικά και ο Αρης ανατολικά, να προλάβει να στείλει χαιρετισμούς στον συγγενή του Αντάρη, το φωτεινότερο κοκκινωπό άστρο του Σκορπιού, που σε λίγο θα δύσει. Ο Αρκτούρος φεγγοβολάει δυτικά, δεξιά του η Μεγάλη Αρκτος, πιο πέρα ο Πολικός στην ουρά της Μικρής και πάνω ψηλά στο Ζενίθ το «τρίγωνο του καλοκαιριού»: Βέγας, Ντενέμπ, Αλτάιρ.
l Με κοιτάζει έκπληκτη η Νεράιδα μου: «Μα πού τα ξέρεις όλα αυτά;». Χαμογελώ μετριοφρόνως· δεν αποκαλύπτω φυσικά πως λίγα λεπτά πριν η μικρή δωρεάν application του κινητού μου είχε δείξει αστέρια και πλανήτες, με τα ονόματά τους – ακόμα και αυτά που δεν φαίνονται: αν γυρίσεις τον φωτογραφικό φακό του προς τα κάτω, σου δείχνει τα αστέρια που το καλοκαίρι είναι την ημέρα ψηλά στον ουρανό, τα βλέπεις μόνο τις χειμωνιάτικες νύχτες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
