Γεννήθηκε στο Αλιβέρι Ευβοίας το 1961. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Εχει δημοσιεύσει δεκαπέντε ποιητικές συλλογές. Το 2013 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το Βραβείο Ποίησης για το σύνολο του έργου του. Η πιο πρόσφατη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Κρατήρας» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.
Ο Θανάσης Χατζόπουλος απαντά στο ερωτηματολόγιο του Βήματος.
- Ο κόσμος στα δικά σας μάτια προχωράει γρήγορα ή αργά;
«Υπάρχουν εποχές που ο κόσμος φαίνεται να πηγαίνει πιο γρήγορα, λόγω των μεγάλων αλλαγών που συντελούνται. Εικάζω πως οι άνθρωποι την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης θα αισθάνονταν παρόμοια με τους σημερινούς, της τεχνολογικής επανάστασης. Από την άλλη και οι ψυχικοί χρόνοι έχουν διαφορετικές ταχύτητες. Κάποτε περνάει πολύς καιρός μέσα σε λίγη ώρα, εξαιτίας ενός καταιγισμού γεγονότων στην προσωπική σφαίρα».
2. Ο,τι είναι προοδευτικό σήμερα γίνεται συντηρητικό στο μέλλον;
«Κάθε άλλο. Σήμερα προβάλλονται συχνά ως προοδευτικές ιδέες που εμφορούνται από άκρως συντηρητικές θέσεις. Οταν υποστηρίζουμε συντηρητικές θέσεις συνήθως δεν θέτουμε ερωτήματα, δεν ερευνούμε, απλώς πιστεύουμε και προσπαθούμε να πείσουμε και τους άλλους να πιστέψουν το ίδιο».
3. Υπάρχει κάποιο πολιτικό γεγονός το οποίο να θεωρείτε ως εμπειρία που σας διαμόρφωσε (ή σας επηρέασε);
«Ημουν δεκατριών ετών όταν με αφορμή τα δραματικά γεγονότα στην Κύπρο κατέρρευσε η δικτατορία, υπό το καθεστώς της οποίας πέρασα όλα τα πρώτα σχολικά μου χρόνια. Οπότε, η μεγάλη αλλαγή που φέρνει σε όλους η εφηβεία συντονίστηκε για μένα με την αλλαγή κοινωνικού κλίματος λόγω του περάσματος στη δημοκρατία. Δύο κοσμογονικές αλλαγές ταυτόχρονα».
4. Εγκαταλείψατε κάποια πολιτική σας πεποίθηση στην πορεία του χρόνου;
«Οποιος δεν αλλάζει, έστω και λίγο, γνώμες και πεποιθήσεις είναι κλινικά νεκρός χωρίς να το γνωρίζει. Οι πεποιθήσεις μου διαμορφώνονται και αλλάζουν σταδιακά μαζί με τους καιρούς και τις εποχές, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και οι σταθερές».
- Ποιο θεωρείτε πως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας;
«Η δυσκολία για τη δημιουργία σταθερού κοινωνικού δεσμού. Το να δεχθεί δηλαδή καθένας μας πως είναι ένα σύμφυρμα καλών και κακών με τα οποία παλεύει, που δεν τα αντιπροσωπεύει κανένας, ούτε τα μεν ούτε τα δε, κατ’ αποκλειστικότητα. Μια σειρά από ναρκισσιστικά πένθη δηλαδή που είναι να γίνουν, και που θα μας αρθρώσουν σε μια σχέση αλήθειας με τον άλλον».
6. Ησασταν ή όχι δημοφιλής στο σχολείο; Και τι σας έμαθε αυτό για τη ζωή;
«Τι ωραία έννοια η δημοφιλία αν ακούσουμε την ετυμολογία της! Πόσο έχει χάσει το νόημά της σε μια εποχή κατά την οποία τείνει να αποτελέσει αυταξία, δηλαδή να γίνει η καλύτερα πωλούμενη ανοησία των σύγχρονων ηθών με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Η φαντασίωση του ενός για τη μάζα, της μάζας για τον επίλεκτό της στον καθρέφτη».
7. Υπάρχουν ακόμη ανατρεπτικές ιδέες;
«Ακόμη και αν δεν υπάρχουν, χρειάζεται να τις εφεύρουμε. Ανατροπή για μένα σημαίνει κίνηση. Και η κίνηση είναι βασικό χαρακτηριστικό της ζωής, ένδειξη της παρουσίας της».
8. Ποιο βιβλίο σχετικά με την πολιτική θα συστήνατε ανεπιφύλακτα;
«Την ανάγνωση μιας εφημερίδας καθημερινά και ακόμα καλύτερα, αν είναι εφικτό, δύο ή τριών».
9. Με τι δεν έχετε συμφιλιωθεί ακόμη στη ζωή ή αργήσατε να συμφιλιωθείτε;
«Μια διαρκής συμφιλίωση είναι αυτή με τον θάνατο και το τέλος, των δικών μας ανθρώπων και τον προσωπικό μας. Η ζωή είναι, μεταξύ άλλων, μια χρόνια άσκηση σ’ αυτό».
10. Τι θα λέγατε πως απαντά καλύτερα στις υπαρξιακές μας αγωνίες; Η φιλοσοφία; Η τέχνη; Η θρησκεία; Κάτι άλλο;
«Η τέχνη και η φιλοσοφία, ως αγωγή ψυχική. Με την ίδια έννοια, η ψυχανάλυση, και από τις δύο πλευρές του ντιβανιού, ως πρόσκληση σε αυτή την προσωπική αγωγή της ψυχής».
11. Ποιο πρόσωπο, ιστορικό ή από τον σύγχρονο κόσμο, θα επιλέγατε ως προνομιακό σας συνομιλητή;
«Θα επέλεγα ένα μυθιστορηματικό πρόσωπο: Εδμόνδος Δαντές ή αλλιώς Κόμης Μοντεχρήστος».
12. Θα γυρνούσατε τον χρόνο πίσω; Και για ποιον λόγο;
«Με απασχολεί πλέον μόνον ο ερχόμενος χρόνος, ο ελαύνων, και αν θα είναι αρκετός, όσο αντέχει ακόμα το σώμα, η ψυχή και ο νους. Αλλωστε, αυτό είναι το θέμα του επόμενου ποιητικού βιβλίου μου: ο χρόνος».
13. Ποια συμβουλή ζωής θα δίνατε στον έφηβο εαυτό σας;
«Μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον ίδιο και στον κόσμο, συν περισσότερη τόλμη».
14. Και ποιο ανάγνωσμα θα συστήνατε σε έναν έφηβο σήμερα;
«Οτιδήποτε του νεύει από μακριά, είτε με τον τίτλο είτε με το θέμα είτε με την εικόνα, και ανάλογα με ό,τι τον απασχολεί. Βρέθηκα τις προάλλες σε βιβλιοπωλείο μεγάλης αλυσίδας, όπου σπανίως βρίσκομαι, για την αγορά ενός ξενόγλωσσου βιβλίου. Μπροστά μου στην ουρά για το ταμείο ήταν ένας έφηβος λιγότερο από δεκαπέντε ετών. Το βλέμμα μου γλίστρησε στον τίτλο του μοναδικού βιβλίου που κρατούσε: μια έκδοση με αποσπάσματα του Σενέκα. Ηταν μια στιγμή μεγάλης ελπίδας και ανακούφισης».
15. Θα συμφωνούσατε πως όλα, τελικά, είναι πολιτική;
«Ασφαλώς όχι. Η πολιτικοποίηση του σώματος, η βιο-πολιτική, μου φαίνεται πως δηλώνει το αδιέξοδο της σύγχρονης πολιτικής στην αντιπαράθεσή της με την ύλη, ενώ έχει να ασκηθεί δώθε της βιολογίας του σώματος, στη σύνδεσή του με άλλα σώματα, με άλλους. Το ιστορικό μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης χρειάζεται να μείνει, όπως είναι, υποταγμένο στη νομοτέλεια του θανάτου. Οταν η πολιτική αγγίζει το σώμα, γίνεται ολοκληρωτική, και τότε δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλάμε για πολιτική. Από την άλλη, η φροντίδα αυτού του σώματος είναι κατ’ εξοχήν πολιτική πράξη».
