Η Έβελυν Ασουάντ είναι ηθοποιός και τραγουδίστρια (του συγκροτήματος PAGAN). Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Αυτή την περίοδο (2024) ερμηνεύει τον ρόλο της Κασσάνδρας στην «Ορέστεια» του Αισχύλου που σκηνοθετεί ο Θεόδωρος Τερζόπουλος (τελευταίες παραστάσεις στις 11, 13 και 14 Σεπτεμβρίου στο «Σχολείον της Αθήνας – Ειρήνη Παπά»)
1. Ο κόσμος στα δικά σας μάτια προχωράει γρήγορα ή αργά;
Στα μάτια των άλλων πάντως ο δικός μου κόσμος προχωρά σίγουρα πολύ αργά.
2. Ό,τι είναι προοδευτικό σήμερα γίνεται συντηρητικό στο μέλλον;
Η εφαρμογή μιας προοδευτικής ιδέας, αν αυτή ενέχει κάποια αξία διαχρονική, αφομοιώνεται από την κοινωνία, εντάσσεται στη συλλογική συνείδηση και ανοίγει τον δρόμο για το μέλλον. Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως γίνεται μόδα και τυποποιείται, μέχρι που συνήθως «ξεθωριάζει» και χάνεται τελικά από το γίγνεσθαι.
3. Υπάρχει κάποιο πολιτικό γεγονός το οποίο να θεωρείτε ως εμπειρία που σας διαμόρφωσε (ή σας επηρέασε);
Η πρώτη μου σκέψη πηγαίνει στον πόλεμο της Συρίας, της δεύτερης πατρίδας μου. Όμως δεν θα ήθελα να απομονώσω απλά ένα γεγονός. Είναι δυστυχώς πολλά και καθημερινά τα γεγονότα που μας υπενθυμίζουν διαρκώς πόσο πολύ έχουμε αποτύχει πολιτικά ως ανθρώπινο είδος.
Η παγκόσμια κοινωνία θα έπρεπε να έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο και την ευημερία του, ιδιαιτέρως σήμερα που ζούμε μία τεχνολογική και επιστημονική κορύφωση. Δυστυχώς όμως όλες οι σελίδες της ιστορίας μας είναι γραμμένες με βία, πολέμους και αίμα.
4. Εγκαταλείψατε κάποια πολιτική σας πεποίθηση στην πορεία του χρόνου;
Από πολύ μικρή που άρχισα να αντιλαμβάνομαι το πώς λειτουργεί ο κόσμος απογοητεύτηκα. Δεν πρόλαβα να πιστέψω για να εγκαταλείψω.
5. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας;
Η λήθη.
6. Ήσασταν ή όχι δημοφιλής στο σχολείο; Και τι σας έμαθε αυτό για τη ζωή;
Δημοφιλής δεν θα το έλεγα, γιατί νιώθω πως δεν είχα και δεν έχω την απαραίτητη επικοινωνιακή ικανότητα για αυτό. Στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο είχα μόνο μια καρδιακή φίλη, η οποία παραμένει το ίδιο «κολλητή» μέχρι και σήμερα. Iσως όμως αυτή η αδυναμία να αποτελεί δύναμη στην τέχνη μου.
7. Υπάρχουν ακόμη ανατρεπτικές ιδέες;
Ανατρεπτικές ιδέες υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής. Το αν θα καταφέρουν όμως να εφορμοστούν είναι μια άλλη ιστορία. Μία ανατροπή δεν έχει απαραίτητα θετικό πρόσημο.
8. Με τι δεν έχετε συμφιλιωθεί ακόμη στη ζωή ή αργήσατε να συμφιλιωθείτε;
Με τον συμβιβασμό και την «κανονικότητα».
9. Τι θα λέγατε πως απαντά καλύτερα στις υπαρξιακές μας αγωνίες; Η φιλοσοφία; Η τέχνη; Η θρησκεία; Κάτι άλλο;
Ο καθένας μας βρίσκει καταφύγιο μέσα από τα δικά του μοναδικά μονοπάτια. Ως καλλιτέχνιδα επέλεξα έναν συγκεκριμένο δρόμο για να απαντήσω στις υπαρξιακές αναζητήσεις, στον εαυτό μου και στη ζωή. Η τέχνη ανυψώνει, μετουσιώνει και μπορεί να σε οδηγήσει στην έκσταση. Στην ελευθερία.
10. Ποιο πρόσωπο, ιστορικό ή από τον σύγχρονο κόσμο, θα επιλέγατε ως προνομιακό σας συνομιλητή;
Τον Σοφοκλή! Για να μου εξηγήσει πώς κατάφερε μέσα σε μία τόσο συντηρητική και ανδροκρατούμενη κοινωνία να αναδείξει ως πρωταγωνιστή μία γυναίκα. Ή πώς μέσω της τέχνης της μυθοπλασίας ο δραματουργός ασκεί υγιή κριτική και θίγει βαθιά οντολογικά και πολύ σοβαρά πολιτικά ζητήματα, που υφίστανται ακόμη και σήμερα. Κυρίως, όμως, θα ήθελα να διαβάσω τα χαμένα έργα του και να μάθω πώς προσέγγιζαν θεατρικά το δράμα στην αρχαιότητα, στην εποχή που γράφτηκε.
11. Θα γυρνούσατε τον χρόνο πίσω; Και για ποιον λόγο;
Ό,τι βίωσα στη ζωή μου με τα όμορφα και τα πιο δύσκολα, με έφερε εδώ που είμαι τώρα. Αγαπώ το παρόν με όλα του τα αγκάθια.
12. Ποια συμβουλή ζωής θα δίνατε στον έφηβο εαυτό σας;
Σε αυτή την ηλικία που «βράζει το αίμα» πιστεύω πως δεν λειτουργούν οι συμβουλές. Αν δεν ζήσεις, δεν θα μάθεις.
13. Και ποιο ανάγνωσμα θα συστήνατε σε έναν έφηβο σήμερα;
Τον Λύκο της στέπας του Eρμαν Eσσε.
14. Θα συμφωνούσατε πως όλα, τελικά, είναι πολιτική;
Η πολιτική είναι ένας όρος με πολλές ερμηνείες και είναι πολύ δύσκολο να ορίσουμε με σιγουριά το ποια είναι η «ορθή». Ο Αριστοτέλης ονόμασε την πολιτική στα Ηθικά Νικομάχεια ως «κυριωτάτη και αρχιτεκτονική επιστήμη».
Στη σύγχρονη εποχή και σε παγκόσμιο επίπεδο ως πολιτική στην κοινωνική μας συνείδηση έχουμε τον αγώνα για την κατάκτηση των δημοσίων θέσεων που συνδέονται με την άσκηση της εξουσίας.
Αν αποδεσμεύσουμε την έννοια από τέτοιου είδους εικόνες και εστιάσουμε σε μία οπτική όπου η λέξη συνδέεται με τις ανθρώπινες πράξεις και τις δράσεις που καθορίζουν τον τρόπο ζωής μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο, τότε, ναι, μπορώ να πω πως όλα είναι πολιτική.
