Ο Αλέξης Κωστάλας, ο άνθρωπος που έχει συνδέσει την πολύχρονη παρουσία του και τη χαρακτηριστική φωνή του με το λυρικό θέατρο, τον κλασικό χορό και το καλλιτεχνικό πατινάζ, ήρθε στη Λευκάδα για μια επαγγελματική πρόταση και η καρδιά του… έμεινε εδώ. Ο ίδιος δέχθηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις μας.
Πώς γνωρίσατε τη Λευκάδα;
«Το υπέροχο ταξίδι που ονομάζεται «Λευκάδα» άρχισε για μένα με την πρόσκληση του κ. Παναγιώτη Σκληρού, προέδρου τότε του Πνευματικού Κέντρου, να παρουσιάσω το Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ της Λευκάδας (ΔΦΦΛ). Από το πρώτο εκείνο καλοκαίρι, άνθρωποι άγνωστοι σε μένα, μου πρότειναν να με ξεναγήσουν στις μοναδικές ομορφιές του νησιού, μου γνώρισαν το πάντρεμα του ορεινού όγκου με τη θάλασσα, των πετρόκτιστων σπιτιών με τις ατέλειωτες μαγικές παραλίες, και, κυρίως, τους ίδιους τους Λευκαδίτες με μία απίστευτη δίψα για ζωή και ανεξάντλητο χιούμορ!».
Και τελικά… μείνατε.
«Μεταφορικά ναι. Εκτοτε, παρών κάθε καλοκαίρι – πάντα εθελοντικά – στην παρουσίαση του Φεστιβάλ, ένιωθα αγάπη για το πανέμορφο νησί με την τόσο πλούσια παρουσία στον πολιτισμό, ένιωθα ευγνωμοσύνη για τους συνεργάτες και φίλους που γνώρισα, τη ζεστή φιλοξενία που μου πρόσφεραν τόσο απλόχερα!».
Τι θυμάστε από τη Λευκάδα;
«Νοσταλγώ τις πρόβες του «Ορφέα» στο δώμα των παλαιών φυλακών! Παιδιά του «Ορφέα» η διάσημη μεσόφωνος Αγνή Μπάλτσα, ο Ηλίας Λογοθέτης, ο συνθέτης Κυριάκος Σφέτσας κ.ά. Θυμάμαι πρόβες και χορούς της «Νέας Χορωδίας», πρόβες στα ορεινά χωριά συγκροτημάτων που αποτελούν την ψυχή του Φεστιβάλ Φολκλόρ. Eκτοτε πέρασαν χρόνια. Υπάρχουν προβληματισμοί για το μέλλον του θεσμού. Aνθρωποι πολύ πιο σχετικοί από μένα, ειδικοί της παράδοσης, αρχηγοί συγκροτημάτων, έχουν τοποθετηθεί σχετικά, έχουν καταθέσει απόψεις που λαμβάνονται υπόψη και μελετώνται σοβαρά από τους υπεύθυνους φορείς του νησιού.
Χωρίς να είμαι ειδικός, πάντα πίστευα ότι η παράδοση, σε όλες τις εκφάνσεις της, αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της αληθινής μας ταυτότητας, μία έκφραση, μέσα από τη μουσική, τον χορό, την τέχνη, της ατομικής και συλλογικής μας μνήμης. Αυτό που χαρακτήριζε το Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ, όταν το πρωτογνώρισα, ήταν η καθολική συμμετοχή στα δρώμενα! Αφορούσε τους πάντες! Ολοι ήταν παρόντες, όλοι περνούσαν απ’ το «Μαρκά» να χειροκροτήσουν τα συγκροτήματα, όλοι έρχονταν στο μεταμεσονύκτιο γλέντι στην κεντρική πλατεία με τραγούδι, χορό και μουσικούς από ελληνικά και ξένα συγκροτήματα! Και, εννοείται, ανεξάντλητο κέφι! Με τον καιρό, φεύγοντας από το «Μαρκά» και μέχρι να στεγαστεί στο υπαίθριο θέατρο του Πνευματικού Κέντρου, το Φεστιβάλ άρχισε να γίνεται «παράσταση», να αποστασιοποιείται από τον κόσμο».
Και σήμερα;
«Σήμερα αισθάνομαι ότι το Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ Λευκάδας πρέπει να αναζητήσει τα πρώτα εκείνα χρόνια της χαμένης αθωότητας, τότε που γεννιόταν απ’ τον κόσμο, με τον κόσμο, για τον κόσμο, τότε που αφορούσε όλους. Υπάρχει η βούληση από τους υπεύθυνους φορείς να μελετηθούν σοβαρά οι προτάσεις ειδικών και φορέων και να βρεθεί λύση. Ευχή να είμαστε καλά και να χαιρόμαστε όλοι μαζί, Λευκαδίτες και επισκέπτες του νησιού, ένα πραγματικά Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ ζωντανό και επίκαιρο πάντα».
Διά χειρόςΣκλαβενίτη
Ο Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης είναι σκιτσογράφος στην εφημερίδα «Τα Νέα» με καταγωγή από τη Λευκάδα.
Αποφοίτησε από το σχολείο μας το 2002.
Σημαντικό είναι το έργο του «Περπατώντας στη Λευκάδα» με απεικονίσεις της Χώρας (της πόλης της Λευκάδας) ως μοναδικής ξύλινης πόλης στην Ελλάδα. Το έργο του το αφιέρωσε στους παλιούς μάστορες της Λευκάδας, που η μοναδική τους τέχνη κράτησε την πόλη ζωντανή.
Είναι ένα έργο μέσα από το οποίο φαίνεται η ευαισθησία, ο ρομαντισμός και η αγάπη του για την ιδιαίτερή του πατρίδα. Στο τεύχος αυτό ευγενικά μας παραχώρησε μερικές δημιουργίες του.
Τον ευχαριστούμε και του ευχόμαστε πάντα γερός, ευαίσθητος και δημιουργικός.
