Η 5η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα για την Προστασία του Περιβάλλοντος και αποτελεί από το 1972 την κύρια εκδήλωση για την ενημέρωση σχετικά με τα παγκόσμια περιβαλλοντικά προβλήματα. Την περασμένη χρονιά είδαμε με δέος καταστροφικές πυρκαγιές, πλημμύρες και ακραία καιρικά φαινόμενα να πλήττουν τον πλανήτη. Πραγματικά, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970 λίγο-πολύ τα θέματα που αφορούσαν το περιβάλλον αντιμετωπίζονταν ως ζητήματα τοπικού ή περιφερειακού ενδιαφέροντος. Δεν αντιμετώπιζαν άλλωστε όλες οι περιοχές του πλανήτη τα προβλήματα που σχετίζονταν με ακραία βιομηχανική ανάπτυξη ή κατακλυσμιαίους αριθμούς στην τουριστική δραστηριότητα.

Η Λευκάδα, όπως και η υπόλοιπη Ελλάδα, ήταν πολλά βήματα πίσω στην «εξέλιξη» την οικονομική και την περιβαλλοντική σε σχέση με τα όσα συνέβαιναν τότε σε παγκόσμιο και πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η Λευκάδα, ένα καταπράσινο νησί, με παραγωγή κυρίως στον πρωτογενή τομέα της γεωργίας και της αλιείας, ζούσε σε οικολογική αρμονία με τη φύση του τόπου. Η λιμνοθάλασσα και οι αλυκές ήταν η κύρια πηγή απασχόλησης. Η καλλιέργεια της φακής, τα αμπέλια και οι ελιές και τα εσπεριδοειδή στην πεδιάδα του Νυδριού ήταν από τις βασικές ενασχολήσεις μαζί με την οικιακού σχεδόν επιπέδου μικροβιοτεχνία. Η οικιακή οικονομία υπαγόρευε την αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων πόρων, την εξοικονόμηση ενέργειας και την αποφυγή σπατάλης.

Καθώς περνούσε ο καιρός, τα πράγματα άλλαζαν όπως στην υπόλοιπη Ελλάδα έτσι και στη Λευκάδα με βήματα αργά και όμως στον ίδιο δρόμο της τουριστικής, κυρίως, ανάπτυξης. Η ζωή  αρχίζει να εναρμονίζεται στα πρότυπα του δυτικού τρόπου ζωής και κατανάλωσης. Αυτό που στις παλιότερες εποχές ήταν η εξαίρεση και η πολυτέλεια σιγά-σιγά γίνεται ο κανόνας. Η κατάχρηση των μέσων μεταφοράς, η σπατάλη και η αδιαφορία για το περιβάλλον εκφράζουν ή, τουλάχιστον, εξέφραζαν μέχρι πολύ πρόσφατα τη συμπεριφορά και την αντίληψη των ανθρώπων που αντιμετώπιζαν τη φύση ως ανεξάντλητη πηγή πλουτισμού και ως απέραντη αποθήκη για τα ανεξέλεγκτα απορρίμματα της δραστηριότητάς τους.

Η πόλη της Λευκάδας είναι από τις ελάχιστες που βρίσκονται δίπλα από έναν υδροβιότοπο – ενταγμένο μάλιστα στο δίκτυο «Νatura 2000». Η πόλη δεν νοείται χωρίς τη λιμνοθάλασσά της  με τους κορμοράνους της, τα πουλιά κάθε είδους και τα υπέροχα ηλιοβασιλέματά της… Η λιμνοθάλασσα αυτή είναι ένας δείκτης για την υγεία του περιβάλλοντος, μαζί με τη θάλασσα και το κλίμα που έχει ήδη αρχίσει να αλλάζει.

Οι βροχεροί χειμώνες δεν είναι πια τόσο βροχεροί, τα καλοκαίρια είναι πιο ζεστά, ο αέρας δεν φυσάει πάντα από εκεί που θα περίμενε κανείς, λένε οι παλιοί. Αυτό δεν εξαρτάται ίσως από εμάς άμεσα. Εμείς όμως αποφασίζουμε για τα σκουπίδια μας, εμείς αποφασίζουμε για τη σπατάλη ενέργειας, εμείς αποφασίζουμε για το πώς θα διαχειριστούμε τα τρόφιμα και πώς θα αντιμετωπίσουμε τους τουρίστες έτσι ώστε να γίνουνε σύμμαχοι στην ανάπτυξή μας και όχι οι  συντελεστές στην περιβαλλοντική μας υποβάθμιση. Η Διάσκεψη εφέτος γίνεται στη Σουηδία, όπως ακριβώς πριν από 50 χρόνια, με το ίδιο σύνθημα: «Μόνο μία Γη». Οι νέοι άνθρωποι τώρα φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει ότι η Γη είναι όντως μία και δεν υπάρχει εναλλακτική – μόνο ίσως στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Αν θέλουμε λοιπόν ακόμα να ζούμε σε αυτόν  τον υπέροχο κόσμο, πρέπει να ακολουθήσουμε τα βήματα των παλιών και να τα προσαρμόσουμε στις ανάγκες των καιρών μας.