Η Μήδεια, η αρχέτυπη παιδοκτόνος, στοιχειώνει το συλλογικό φαντασιακό από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Στην τραγωδία του Ευριπίδη, η προδομένη γυναίκα, απελπισμένη από την εγκατάλειψη του Ιάσονα, δολοφονεί τα ίδια της τα παιδιά ως ύστατη πράξη εκδίκησης. Η ιστορία της παραμένει μια σκοτεινή υπενθύμιση του τι μπορεί να γεννήσει το πάθος, η απόγνωση και η ψυχολογική κατάρρευση. Η Μήδεια δεν ήταν ποτέ απλώς μια γυναίκα που σκότωσε τα παιδιά της. Ήταν ένα σύμβολο, ένας εφιάλτης που επιστρέφει, μια φιγούρα που στοιχειώνει τη συλλογική μας μνήμη επειδή ενσαρκώνει κάτι που δεν θέλουμε να κοιτάξουμε κατάματα: την πιθανότητα η μητέρα, η ίδια η πηγή της ζωής, να γίνει καταστροφέας της. Στη σύγχρονη πραγματικότητα, η Μήδεια συναντάται ξανά σε δικαστικές αίθουσες, όπου μητέρες κατηγορούνται για τη δολοφονία των ίδιων τους των παιδιών.
Η παιδοκτονία αποτελεί ένα από τα πλέον ανείπωτα εγκλήματα, παραβιάζοντας τον πρωταρχικό δεσμό της μητέρας με το παιδί της. Οι ιστορίες παιδοκτονίας επανέρχονται ξανά και ξανά, όχι μόνο ως τραγωδίες που συμβαίνουν σε άλλους, αλλά ως κάτι που η κοινωνία προσπαθεί να εξηγήσει, να ταξινομήσει, να τοποθετήσει σε κάποιο ψυχολογικό ή κοινωνιολογικό πλαίσιο ώστε να το αποδυναμώσει. Οι ανθρωπιστικές επιστήμες, η ψυχιατρική και η εγκληματολογία έχουν προσπαθήσει να ερμηνεύσουν τα βαθύτερα αίτια αυτών των πράξεων. Οι αιτίες ποικίλλουν: επιλόχεια ψύχωση, κατάθλιψη, ναρκισσιστική διαταραχή, ψυχικές ασθένειες, κοινωνική απομόνωση ή ακόμη και η ακραία εγωπάθεια.
Αλλά στο τέλος, δεν υπάρχει πλαίσιο που να μπορεί να χωρέσει το αβάσταχτο. Μόνο μια σιωπή που απλώνεται, βαριά και αμετάκλητη. Και έπειτα, υπάρχει η πραγματικότητα.
Η υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου
Σήμερα, η δικαστική απόφαση για τη Ρούλα Πισπιρίγκου υπήρξε καταπέλτης. Το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο την έκρινε ένοχη για τον ασφυκτικό θάνατο των δύο μικρότερων παιδιών της, της 3,5 ετών Μαλένας και της έξι μηνών Ίριδας, επιβάλλοντάς της την ποινή των δις ισοβίων. Είχε προηγηθεί η καταδίκη της για τον θάνατο της πρωτότοκης κόρης της, Τζωρτζίνας, το 2022.
Η υπόθεση συγκλόνισε το πανελλήνιο, καθώς οι αποκαλύψεις έρχονταν σταδιακά στο φως, αναδεικνύοντας μια φρικτή ιστορία που δεν χωρούσε ο ανθρώπινος νους. Οι αποδείξεις και οι μαρτυρίες σκιαγράφησαν ένα προμελετημένο έγκλημα, όπου μια μητέρα κατηγορήθηκε ότι αφαίρεσε τις ζωές των παιδιών της με κίνητρο την εμμονική επιθυμία να διατηρήσει τον γάμο της. Η εισαγγελέας την περιέγραψε ως μια «αγέρωχη γυναίκα» που «πνίγει τα παιδιά της προκειμένου να συνεχίσει ο γάμος της». Το ψυχρό της βλέμμα και η ανέκφραστη στάση της καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης ενίσχυσαν το αφήγημα μιας γυναίκας που, αν όντως είναι ένοχη, διέπραξε τα εγκλήματα με υπολογισμό και ψυχρότητα.
Η Πισπιρίγκου, όπως και άλλες πριν από αυτήν, εισήλθε στη ζοφερή λίστα των μητέρων που διέπραξαν το αδιανόητο.
Γυναίκες που σκότωσαν τα παιδιά τους στην Ελλάδα
Η ελληνική εγκληματολογική ιστορία περιλαμβάνει περιπτώσεις παιδοκτονιών που σόκαραν την κοινή γνώμη.
Η Παναγιώτα Τσιφρήκα που δηλητηρίασε τις φακές της κόρης της
Η Παναγιώτα Τσιφρήκα, το βράδυ της 19ης Ιανουαρίου του 1997, έστρωσε στο τραπέζι του σπιτιού της στο Κακοτάρι Ηλείας, όπως είχε κάνει χιλιάδες φορές. Σέρβιρε φακές στην οικογένεια, αλλά η κόρη της, Κωστούλα, αρνήθηκε να φάει, λέγοντας πως δεν είχε όρεξη. Η μητέρα της την έβαλε με το ζόρι να καθίσει και να φάει. Αυτό το βράδυ θα ήταν το τελευταίο για την κόρη της, που ήταν οκτώ μηνών έγκυος.
Λίγο μετά την πρώτη κουταλιά, η Κωστούλα ένιωσε έντονους πόνους, έκανε εμετό και κατευθύνθηκε στο δωμάτιό της για να ξαπλώσει. Κοιμήθηκε, αλλά δεν ξύπνησε ποτέ ξανά. Όταν ο αδερφός της τη βρήκε νεκρή στο κρεβάτι της, όλοι πίστεψαν πως επρόκειτο για αυτοκτονία. Βλέπετε, εκείνο το βράδυ παντρευόταν ο άντρας που είχε αγαπήσει, τον οποίο η μητέρα της είχε απαγορεύσει να παντρευτεί.
Μετά από λίγες ώρες, όμως, η Παναγιώτα «έσπασε» στην ανάκριση και ομολόγησε το αποτρόπαιο έγκλημα. Είπε πως το δηλητήριο που έβαλε στο φαγητό της Κωστούλας ήταν το «Φουραντάν», ένα δυνατό εντομοκτόνο το οποίο είχε βρει στον φούρνο του σπιτιού «Στο χωριό είναι είναι μεγάλο σκάνδαλο να γεννήσει μια ανύπαντρη κοπέλα, γι’ αυτό και επειδή έχω άλλα τρία κορίτσια και ένα γιο, εθόλωσε το μυαλό μου. Εγώ, 37 χρονών έμεινα χήρα και μεγάλωσε πέντε παιδιά, δουλεύοντας όλη μέρα και δεν ήθελα τα άλλα μου κορίτσια να πάρουν τον δρόμο που πήρε η Κωστούλα και μας ντρόπιασε όλους», θα ομολογούσε.
Η Παναγιώτα παραδέχτηκε ότι το τελευταίο διάστημα δεν είχε καλές σχέσεις με την κόρη της και ότι η Κωστούλα της είχε κρύψει για καιρό την εγκυμοσύνη της, με αποτέλεσμα η μητέρα της να πάρει την απόφαση να την «καθαρίσει» από αυτή την ντροπή.
«Γύρω στις εννιά, που έλεγε η τηλεόραση τις ειδήσεις κι έβαλα στα παιδιά μου να φάνε, αφού έβαλα στα άλλα παιδιά φακές στα πιάτα, έβαλα και στης Κωστούλας το πιάτο. Και προτού της το βάλω μπροστά της να φάει, πήγα στον φούρνο, που είναι στην αυλή, πήρα ένα μπουκάλι μικρό γυάλινο με μαύρο βούλωμα, που είχε μέσα δηλητήριο φουραντάν και έριξα λίγο στο πιάτο της Κωστούλας και μετά της το έβαλα μπροστά στο τραπέζι που καθότανε με τα άλλα παιδιά και είδα ότι το έφαγε όλο το φαγητό με το δηλητήριο», δήλωσε η παιδοκτόνος. Αργότερα πήρε πίσω αυτήν την κατάθεση, λέγοντας πως οι αστυνομικοί την είχαν πιέσει να ομολογήσει.
Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν αμφιλεγόμενη. Αν και η Παναγιώτα είχε παραδεχτεί την πράξη της, τελικά της αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του έντιμου βίου, και η ποινή της μειώθηκε σε 10 χρόνια και 6 μήνες φυλάκισης. Η υπόθεση της Παναγιώτας Τσιφρήκα συγκλόνισε την τοπική κοινωνία, αναδεικνύοντας τις σκιώδεις αντιφάσεις που κρύβονται πίσω από τις κοινωνικές επιταγές και τα στερεότυπα, που πολλές φορές οδηγούν σε απάνθρωπες πράξεις.
Είκοσι έξι χρόνια μετά το έγκλημα της κόρης της, η Παναγιώτα Τσιφρικά έχει αποφυλακιστεί και έχει επιστρέψει στο χωριό της, το Κακοτάρι της Ηλείας. Ζει κοντά στα υπόλοιπα παιδιά της, στο σπίτι όπου είχε δηλητηριάσει την Κωστούλα.
Η παιδοκτόνος που έψαχνε τον γιο της στο «Φως στο Τούνελ»
Η υπόθεση του Κωστή Πολύζου έγινε γνωστή και αποκάλυψε το ψέμα και την αλήθεια με τη βοήθεια της εκπομπής «Φως στο Τούνελ». Ο 23χρονος Κωστής Πολύζος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς από το σπίτι του στη Σιάτιστα Κοζάνης τον Φεβρουάριο του 2011. Η μητέρα και ο πατριός του, απελπισμένοι, ζητούσαν βοήθεια από την Αγγελική Νικολούλη και την εκπομπή, ώστε να βρουν τον Κωστή.
Ο θρίλερ έφτασε σε μια τραγική κορύφωση όταν, μερικούς μήνες αργότερα, τα σκυλιά ενός κυνηγού ανακάλυψαν τη σορό ενός άντρα θαμμένη σε ένα χωράφι πολύ μακριά από τη Σιάτιστα. Η σορός ανήκε στον Κωστή Πολύζο και το χωράφι ανήκε στον πατριό του. Η εκπομπή «Φως στο Τούνελ» ανέδειξε την υπόθεση σε ζωντανή μετάδοση κι εκεί είδαμε το ψέμα να καταρρέει. Ο πατριός και η μητέρα του Κωστή είχαν πέσει σε αντιφάσεις κατά τις καταθέσεις τους, κάτι που δεν άφησε αμφιβολίες στους τηλεθεατές.
Η υπόθεση άρχισε να αποκαλύπτεται όταν το ζευγάρι επιχείρησε να οικειοποιηθεί ένα δάνειο με πλαστογραφημένη υπογραφή του Κωστή. Ταυτόχρονα, το ζευγάρι, μαζί με τον μικρότερο γιο τους, είχε φύγει από τη Σιάτιστα, κάτι που ενίσχυσε τις υποψίες των αρχών για τις αληθινές τους προθέσεις.
Η εκπομπή ανέδειξε και μαρτυρίες κατοίκων του χωριού που ανέφεραν ότι η μητέρα του Κωστή την επόμενη μέρα της εξαφάνισης καθάριζε το σπίτι με ατμοκαθαριστή και φαινόταν να κρύβει κάτι. Άλλοι ανέφεραν ότι είχαν δει το ζευγάρι να φορτώνει στο αγροτικό τους ένα βαρύ κουτί, ενισχύοντας την αίσθηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
«Τα σκυλιά ενός κυνηγού ξέθαψαν από το χωράφι του πατριού το μισοφαγωμένο πτώμα του άτυχου 23χρονου. Ήταν θαμμένος κάθετα με τη φόρμα που φορούσε στο σπίτι και χωρίς παπούτσια», ανέφερε το «Φως στο Τούνελ», ενώ παράλληλα αποκαλύφθηκε ότι το συγκεκριμένο χωράφι, όπου βρέθηκε το σώμα του Κωστή, δεν είχε δηλωθεί ποτέ στην αστυνομία από τη μητέρα και τον πατριό του.
Η δικαστική διαδικασία πήρε 7 μήνες λόγω της πανδημίας, αλλά το ζευγάρι δεν κατάφερε να πείσει το δικαστήριο για την αθωότητά του. Το δικαστήριο, τόσο πρωτόδικα όσο και σε δεύτερο βαθμό, τους καταδίκασε με τη βαρύτερη των ποινών.
Πριν επιστρέψουν στη φυλακή, η μητέρα του Κωστή Πολύζου απευθύνθηκε προς τους δικαστές με μια ανατριχιαστική ερώτηση: «Θα ήθελα να σας κάνω μια ερώτηση. Το βράδυ που θα πάτε σπίτια σας, θα έχετε ήσυχη τη συνείδησή σας, που αφήνετε δύο ανθρώπους αθώους στη φυλακή και οι πραγματικοί ένοχοι να είναι έξω; Εύχομαι να κοιμάστε ήσυχοι τα βράδια. Λυπάμαι πολύ για όλους».
Πνίγηκε μαζί με τα παιδιά της γιατί ζήλευε παθολογικά τον άντρα της
Η φρικτή αυτή τραγωδία εκτυλίχθηκε στις 14 Ιανουαρίου του 1979, όταν το Λιμεναρχείο Λαυρίου ειδοποιείται για το δεμένο πτώμα μιας γυναίκας στην αγκαλιά της οποίας βρισκόταν το άψυχο σώμα ενός μικρού κοριτσιού. Λίγες ώρες αργότερα, οι βατραχάνθρωποι εντοπίζουν και το άψυχο κορμί ενός μικρού αγοριού. Από τη βέρα που φορούσε η γυναίκα, οι αστυνομικοί διαπιστώνουν την ταυτότητά της και σύντομα φτάνουν στο σπίτι της στην Αθήνα.
Ο 32χρονος σύζυγός της, ανάστατος, τους ακολουθεί και αναγνωρίζει τα πτώματα των παιδιών του και της γυναίκας του πριν καταρρεύσει. Η αιτία θανάτου για τα τρία μέλη της οικογένειας διαπιστώνεται ότι ήταν ο πνιγμός. Ο σύζυγος της γυναίκας μίλησε για την παθολογική ζήλια της, καθώς η γυναίκα του είχε απειλήσει και στο παρελθόν ότι θα έκανε κακό στα παιδιά τους. Αυτή η τραγική πράξη φανέρωσε το βάθος της ψυχολογικής αστάθειας που είχε υποφέρει η μητέρα λόγω των συναισθημάτων ζήλιας για τον άντρα της.
Κρατούσε το πτώμα 5 χρόνια στην ταράτσα
Η υπόθεση της ανθρωποκτονίας του 7χρονου Ανδρέα σοκάρει με την σφοδρότητα και την απανθρωπιά της. Για πέντε ολόκληρα χρόνια, το πτώμα του μικρού αγοριού παρέμενε κρυμμένο στην ταράτσα του σπιτιού όπου ζούσε, ενώ στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε μια εργαλειοθήκη. Η τραγική ιστορία αποκαλύφθηκε μόλις τον Ιανουάριο του 2022, όταν οι αρχές ήρθαν αντιμέτωπες με τη φρίκη που συνέβη στο σπίτι στην Αθήνα.
Η ανθρωποκτονία διαπράχθηκε το 2017 και δράστες ήταν η 29χρονη μητέρα του και ο 33χρονος σύντροφός της. Όπως προέκυψε από την προανακριτική έρευνα, ο 33χρονος κακοποίησε τον 7χρονο, με αποτέλεσμα τον θάνατό του. Η 29χρονη μητέρα, που ήταν παρούσα κατά τη διάρκεια του περιστατικού, δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει τη βία που ασκήθηκε στον γιο της.
Σύμφωνα με την έρευνα, μετά τη δολοφονία, ο 33χρονος τοποθέτησε τη σορό του παιδιού σε μια αυτοσχέδια κατασκευή στη σκεπή του σπιτιού, ενώ όταν εγκατέλειψε το διαμέρισμα, μετέφερε το πτώμα σε μια εργαλειοθήκη, την οποία πήρε μαζί του και την τοποθέτησε σε αποθηκευτικό χώρο σε νέο διαμέρισμα στην Αθήνα. Στη συνέχεια, η σορός του παιδιού παρέμεινε εκεί για αρκετό καιρό.
Η κακοποίηση του παιδιού ξεκίνησε όταν ο 33χρονος το άφηνε νηστικό για μεγάλα χρονικά διαστήματα, το χτυπούσε και το τιμωρούσε, βάζοντας το να στέκεται όρθιο για ώρες. Στις αρχές Ιανουαρίου του 2022, ο Ανδρέας, μετά από μια τέτοια τιμωρία, άρχισε να κλαίει, με αποτέλεσμα να χτυπηθεί ανηλεώς και να φιμωθεί με μονωτική ταινία, γεγονός που προκάλεσε τον ασφυκτικό του θάνατο.
Η μητέρα του Ανδρέα, για χρόνια, ισχυριζόταν ότι ο βιολογικός πατέρας του παιδιού είχε έρθει από την Πολωνία και τον είχε πάρει μαζί του κι αυτή την εκδοχή υποστήριξε και στην κόρη της. Ωστόσο, όταν αποκαλύφθηκε η αλήθεια, οι αρχές σχημάτισαν δικογραφία για ανθρωποκτονία εναντίον της μητέρας και του συντρόφου της.
Του έριχνε καυτό νερό για «να τον βοηθήσει»
Η φρικτή υπόθεση του 3χρονου αγοριού στην Κρήτη, το 2014, συγκλόνισε το πανελλήνιο, όταν αποκαλύφθηκε ότι οι γονείς του το είχαν καταδικάσει σε έναν αργό και βασανιστικό θάνατο. Το παιδί υπέστη εγκαύματα τρίτου βαθμού στο 70% του σώματός του, ενώ ταυτόχρονα έφερε εμφανή σημάδια από βίαιες κακοποιήσεις. Η τραγωδία ήρθε στο φως, όταν το νηπιο άφησε την τελευταία του πνοή, εξαιτίας των ανυπόφορων βασανιστηρίων.
Η 19χρονη μητέρα του παιδιού και ο 29χρονος σύντροφός της κατηγορήθηκαν για τη φρικτή ανθρωποκτονία του μικρού αγοριού. Η μητέρα ισχυρίστηκε ότι έριχνε καυτό νερό στο παιδί με σκοπό να το βοηθήσει να ενεργηθεί, μια δικαιολογία που ωστόσο δεν έπεισε το δικαστήριο, το οποίο διαπίστωσε την εγκληματική πρόθεση πίσω από τη βία.
Το ζευγάρι καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο και τους επιβλήθηκε η ποινή της ισόβιας κάθειρξης. Το γεγονός ότι το παιδί υπέστη τόσο φρικτούς βασανισμούς, υποδεικνύει την αποτρόπαιη βία και την πλήρη αδιαφορία των γονιών του για την ευημερία και την προστασία του.
Η Νίτα Μπέικερ στραγγάλισε τα τρία παιδιά της γιατί πίστευε ότι την απατά ο άντρας της
Η τραγωδία αυτή συνέβη στις 27 Μαΐου του 1961, όταν η Νίτα Μπέικερ, σε μια κατάσταση ψυχολογικής κατάρρευσης και απελπισίας, αποφάσισε να πάρει τη ζωή των τριών παιδιών της. Στην αρχή, μπήκε στο δωμάτιο της 2χρονης κόρης της, Κίτι, και περνώντας το κορδόνι γύρω από το λαιμό της, την στραγγάλισε μέχρι θανάτου. Στη συνέχεια, πέρασε στο δωμάτιο της Σουζάνας και του Τζο, όπου ακολούθησε το ίδιο μοτίβο. Ο Τζο ξύπνησε, είδε τη μητέρα του να προσπαθεί να τον πνίξει και αντέδρασε, αλλά δεν τα κατάφερε. Και τα τρία παιδιά κείτονταν νεκρά.
Η Νίτα, αφού ολοκλήρωσε την αποτρόπαια πράξη της, προσπάθησε να βάλει τέλος στη ζωή της με ένα μαχαίρι στην κουζίνα του σπιτιού τους στο Καλαμάκι, αλλά απέτυχε. Όταν ο σύζυγός της, Τζόελ Μπέικερ, επέστρεψε σπίτι και ανακάλυψε τα πτώματα των παιδιών, βρήκε και ένα γράμμα της Νίτα, που εξηγούσε την πράξη της.
Το σημείωμα αναφερόταν σε μια διαρκή ζήλια για τον άντρα της, που η Νίτα πίστευε ότι την απατούσε. Η Νίτα ένιωθε ότι σκοτώνοντας τα παιδιά της, τα «ελευθέρωνε» από την καταστροφική επιρροή του πατέρα τους κι ότι τα απάλλασσε από την αγωνία της ζωής τους δίπλα του. Το δικαστήριο έκρινε ότι η Νίτα Μπέικερ διέπραξε το έγκλημα σε πλήρη ψυχική σύγχυση και διέταξε τον εγκλεισμό της στο ψυχιατρείο.
Η Νίτα δεν έδειξε μετάνοια και δήλωσε στο δικαστήριο ότι σκότωσε τα παιδιά της για να τα προστατεύσει από τη ζωή που θα είχαν μαζί με τον άντρα της. Το 1963, η Νίτα Μπέικερ πήρε χάρη και επέστρεψε στην Αμερική, αφού καταδικάστηκε σε 16 χρόνια κάθειρξη.
Η Καλλιόπη Αναγνωστίδου μαχαίρωσε τον 3χρονο γιο της
Στις 21 Νοεμβρίου του 1995, η 27χρονη Καλλιόπη Αναγνωστίδου σοκάρει τη χώρα με τη φρικτή πράξη της. Η γυναίκα, σε μια κατάσταση απόγνωσης, παίρνει ένα κουζινομάχαιρο και επιτίθεται στον 3χρονο γιο της, ο οποίος εκείνη τη στιγμή έπαιζε αθώα στο σαλόνι του σπιτιού τους στο Αιγάλεω. Παρά τις προσπάθειες γιατρών να σώσουν το παιδί, το νήπιο καταλήγει στο νοσοκομείο από τα τραύματά του.
Η Καλλιόπη Αναγνωστίδου είχε ήδη διαπράξει επτά απόπειρες αυτοκτονίας πριν καταλήξει στην τραγική αυτή ενέργεια. Μετά την επίθεση, η 27χρονη γυναίκα οδηγήθηκε στο ψυχιατρείο, καθώς διαγνώστηκε με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που την οδήγησαν σε αυτή την αποτρόπαια πράξη.
Γυναίκες που σκότωσαν τα παιδιά τους στο εξωτερικό
Στον υπόλοιπο κόσμο, οι ακόλουθες υποθέσεις παραμένουν χαραγμένες στη μνήμη:
Andrea Yates (ΗΠΑ, 2001)
Η Andrea Yates έπνιξε τα πέντε παιδιά της στην μπανιέρα του σπιτιού της, πάσχοντας από βαριά επιλόχεια ψύχωση. Αρχικά καταδικάστηκε σε ισόβια, αλλά σε δεύτερη δίκη κρίθηκε αθώα λόγω παραφροσύνης και μεταφέρθηκε σε ψυχιατρικό ίδρυμα.
Diane Downs (ΗΠΑ, 1983)
Η Diane Downs πυροβόλησε τα τρία παιδιά της, σκοτώνοντας το ένα και τραυματίζοντας σοβαρά τα άλλα δύο. Το κίνητρό της ήταν η επιθυμία της να συνεχίσει τη σχέση της με έναν άντρα που δεν ήθελε παιδιά. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Christiane K. (Γερμανία, 2020)
Η Christiane K. στραγγάλισε τα πέντε από τα έξι παιδιά της, αφήνοντας μόνο το μεγαλύτερο ζωντανό. Οι έρευνες έδειξαν πως είχε έντονα ψυχικά προβλήματα και ένιωθε αβοήθητη μετά τον χωρισμό της. Καταδικάστηκε σε ισόβια.
Susan Smith (ΗΠΑ, 1994)
Η Susan Smith πέταξε το αυτοκίνητό της σε μια λίμνη με τα δύο παιδιά της μέσα, πνίγοντάς τα. Αρχικά ισχυρίστηκε ότι έπεσε θύμα απαγωγής, αλλά τελικά ομολόγησε. Το κίνητρό της ήταν να συνάψει σχέση με έναν άντρα που δεν ήθελε παιδιά. Καταδικάστηκε σε ισόβια.
Kathleen Folbigg: Όταν η δικαιοσύνη κάνει λάθος
Η υπόθεση της Kathleen Folbigg αποτελεί μία από τις πιο συγκλονιστικές και τραγικές δικαστικές υποθέσεις της Αυστραλίας, που αποδεικνύει ότι το σύστημα δικαιοσύνης, παρά την ακεραιότητά του, μπορεί να κάνει λάθη με σοβαρές συνέπειες για τους ανθρώπους. Το 2003, η Kathleen καταδικάστηκε για τη δολοφονία των τεσσάρων παιδιών της, γεγονός που την καθιέρωσε ως «την πιο μισητή γυναίκα της Αυστραλίας».
Η Kathleen είχε χάσει τα τέσσερα παιδιά της μέσα σε μια περίοδο 10 ετών. Τα παιδιά της πέθαναν από αναπάντεχα και φαινομενικά ανεξήγητα αίτια. Αρχικά, οι θάνατοι είχαν χαρακτηριστεί ως «ξαφνικός θάνατος σε βρέφη» (SIDS), αλλά οι Αρχές, λόγω της συνεχούς απώλειας παιδιών στην ίδια οικογένεια, άρχισαν να υποψιάζονται εγκληματική ενέργεια από τη μητέρα τους. Η Kathleen, που δεν είχε καμία αποδεδειγμένη σχέση με εγκληματικές πράξεις, καταδικάστηκε για τη δολοφονία των παιδιών της, βασισμένη σε υποθετικά στοιχεία και τα προσωπικά της συναισθήματα, όπως είχαν παρουσιαστεί από την υπεράσπιση της.
Η καταδίκη της Kathleen βασίστηκε σε ανεπαρκείς αποδείξεις και σε επιστημονικές υποθέσεις της εποχής που δεν είχαν την κατάλληλη υποστήριξη από τη σύγχρονη ιατρική. Οι ειδικοί τότε δεν είχαν την τεχνογνωσία για να κατανοήσουν πλήρως τους λόγους πίσω από τους θανάτους των παιδιών της. Ωστόσο, μετά από χρόνια, μια νέα γενετική έρευνα απέδειξε ότι τα παιδιά της Kathleen είχαν πεθάνει από σπάνιες γενετικές ανωμαλίες που προκαλούν αναπάντεχο θάνατο σε νεαρή ηλικία.
Το 2023, μετά από 20 χρόνια φυλάκισης και εκστρατεία για την αποκατάσταση της αθωότητάς της, η Kathleen αθωώθηκε τελικά. Η επιστημονική έρευνα και οι εξελίξεις στην ιατρική επιστήμη είχαν αναδείξει τα πραγματικά αίτια των θανάτων, αποδεικνύοντας ότι τα τέσσερα παιδιά της πέθαναν λόγω γενετικών παραλλαγών, και όχι από τη χείρα της μητέρας τους.
Σε έναν κόσμο που δεν αφήνει ποτέ τη Μήδεια να ανήκει μόνο στο μύθο
Η παιδοκτονία παραμένει το απόλυτο ταμπού. Δεν είναι μόνο έγκλημα. Είναι το πιο σκοτεινό, το πιο ανείπωτο τραύμα της ανθρώπινης ψυχής, κάτι που ποτέ δεν μπορείς να κοιτάξεις κατάματα χωρίς να αισθανθείς τη δίνη του απίστευτου. Κάθε υπόθεση που έρχεται στο φως φέρει το βάρος μιας μοναδικής, ανατριχιαστικής ιστορίας, γεμάτης με τα δικά της κίνητρα και τις αναπόφευκτες συνέπειες. Σε έναν κόσμο που δεν αφήνει ποτέ τη Μήδεια να ανήκει μόνο στο μύθο, αλλά την ανακυκλώνει μέσα από τις αίθουσες των δικαστηρίων, το ερώτημα παραμένει: πώς μια μητέρα φτάνει στο σημείο να σκοτώσει το ίδιο της το παιδί; Και το ακόμα πιο τρομακτικό: πώς μπορούμε να σταματήσουμε την επόμενη Μήδεια πριν ο κόσμος της καταρρεύσει, αφήνοντας πίσω του μια κοινωνία γεμάτη σιωπές;
