Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μητσοτάκης έμπλεξε με γκρινιάρηδες υπουργούς και βουλευτές. Οι μεν ζητούν περισσότερα για τους δικούς τους, οι άλλοι κάνουν μούτρα που δεν μπήκαν στην κυβέρνηση.
Και φυσικά κακό πράγμα η γκρίνια. Eχει κλείσει πολλά σπίτια.
Αλλά και χωρίς ιδιαίτερη σημασία όταν είσαι κυβέρνηση. Είναι μέσα στο παιχνίδι. Oπως έλεγε κι ο Κένεντι «όποιος δεν αντέχει τη ζέστη, να μην μπαίνει στην κουζίνα».
Στην πολιτική άλλωστε υπάρχει κι ένας άλλος κανόνας. Πως για να πέσει ή έστω να αλλάξει μια κυβέρνηση δεν αρκεί η γκρίνια. Χρειάζεται να βρεθεί και κάποιος να πάρει τη θέση της.
Κι επειδή μιλούμε για πολιτική σε συνθήκες δημοκρατίας, αυτός ο κάποιος πρέπει να εκλεγεί από τους πολίτες της χώρας. Aλλο Βουλή κι άλλο ΕΙΝΑΠ.
Ποιος, ποιος; «Ο Μαύρος, ο Θεός»;
Μόνο που ο Θωμάς Μαύρος δεν παίζει πια μπάλα κι ούτε κατεβαίνει για πρωθυπουργός.
Οι υπόλοιποι είναι άσ’ τα να πάνε. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πρώην κόμμα με επιβαρυμένο παρελθόν και το ΠαΣοΚ ένα βαρύ κόμμα με άδηλο μέλλον. Οι άλλοι δεξιοί μικροί είναι απλώς μικροί δεξιοί.
Το γεγονός τώρα ότι η Μπατζελή που είναι ΠαΣοΚ βγήκε δημόσια κι απρόσκλητη να επικρίνει το ΠαΣοΚ επειδή επέκρινε τον Παππά (!) που είναι ΣΥΡΙΖΑ και ο δήμαρχος που είναι επίσης ΠαΣοΚ να τα βάλει με όλους τους άλλους στο ΠαΣοΚ μήπως σώσει την Μπατζελή δεν είναι απλές εκδηλώσεις γκρίνιας.
Αλλά κρούσματα ανυπόφορης ανοησίας.
Μικρό ενδιαφέρον όμως έχουν τα επεισόδια ενός μικρόκοσμου.
Γι’ αυτό όταν ακούω διαφόρους να κόπτονται για κάποιον «κεντροαριστερό πόλο εξουσίας», προτιμώ απλώς να τους θυμίζω πως «οι επιδέξιοι πόλοι θέλουν και μεταξωτά βρακιά».
Προς το παρόν είμαστε απλώς στα καλαμπούρια.
Ο Πολάκης την πέφτει στον Φάμελλο, ο Δούκας στον Ανδρουλάκη, ο Ανδρουλάκης στην Μπατζελή κι ο Παππάς θέλει (λέει) να κυβερνήσει με κάποιους. Με ποιους; Με εκείνους που τον θεωρούν «κόκκινο πανί»!
Και ο «πόλος» τελικά ποιος είναι; Ποιος από όλους αυτούς, μόνος του ή με παρέα θα μετασχηματίσει την γκρίνια για τον Μητσοτάκη σε πολιτικό ρεύμα εναντίον του Μητσοτάκη;
Πάντα πίστευα ότι η πολιτική είναι απλά, απλούστατα μαθηματικά. Δεν χρειάζεται δηλαδή και τρομερό μυαλό για να καταλάβεις τα στοιχειώδη.
Οσες λάθος πάσες κι αν κάνει ο Μητσοτάκης, όσο κι αν γκρινιάζει η κερκίδα, είναι δύσκολο να χάσει όσο παίζει μόνος του στο γήπεδο.
Και είπαμε. Ο «Μαύρος, ο Θεός» δεν κατεβαίνει για πρωθυπουργός.
