Προκαλεί πραγματικό πολιτισμικό σοκ η υπόθεση εκπαιδευτικού στον Άλιμο της Αθήνας ο οποίος, κατά την κατηγορία η οποία του αποδόθηκε από τον αρμόδιο Εισαγγελέα, ενεργούσε γενετήσιες πράξεις με την ανήλικη μαθήτρια του η οποία ήταν 14 ετών.
Και γενικότερα πάντως διεγείρουν πάντοτε συναισθήματα υπαρξιακής (και θεσμικής) απέχθειας οι καθηγητές Γυμνασίου ή και οι καθηγητές Πανεπιστημίου, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την πνευματική ισχύ ή την αίγλη τους , προσπαθούν να έλθουν σε σεξουαλική επαφή με τις μαθήτριες ή τις φοιτήτριες τους, αντί να τις μορφώνουν ή να τις κάνουν καλύτερα ανθρώπινα όντα (μέσω της μορφωτικής διαπαιδαγώγησης).
Ας μη λησμονούμε έτσι, ότι πριν από μερικά χρόνια είχαν γίνει πολλές παρόμοιες σοκαριστικές καταγγελίες από φοιτήτριες οι οποίες είχαν αποφοιτήσει από συγκεκριμένο Ελληνικό Πανεπιστήμιο .
Ποιο ήταν ακριβώς το περιεχόμενο των προκείμενων καταγγελιών;
Ότι είχαν υποστεί στο παρελθόν από συγκεκριμένους καθηγητές σεξουαλική παρενόχληση , κάτι που οι φοιτήτριες έπρεπε να ανεχθούν (αν ήθελαν να περάσουν το μάθημά τους)!
Βεβαίως αυτό που κάνει την υπόθεση του Αλίμου ακόμη πιο απωθητική είναι το εξής φρικτό μέγεθος:
Ότι εδώ είχαμε να κάνουμε με μια ανήλικη μαθήτρια 14 ετών και ο οποιοσδήποτε πολιτισμένος Νομοθέτης ενδιαφέρεται -και ορθά- για την αυξημένη προστασία του «εννόμου αγαθού της ανηλικότητας».
Για το λόγο αυτό και η ποινική δίωξη η οποία ασκήθηκε εναντίον του συγκεκριμένου καθηγητή αφορούσε καταρχήν την κατάχρηση ανηλίκων του άρθρου 342 του Ποινικού Κώδικα η οποία επισύρει ποινή κάθειρξης από πέντε (5) έως είκοσι (20) χρόνια.
Πάντως, πολλά κορίτσια από το ίδιο σχολείο υποστηρίζουν ότι «τα λέγανε αυτά στη Διεύθυνση του Σχολείου (δηλαδή για την εντελώς απρεπή συμπεριφορά του συγκεκριμένου καθηγητή) , αλλά δεν τους έπαιρναν στα σοβαρά» («ΕΘΝΟΣ, 8/1»).
Οι καταγγελίες τούτες είναι απαραίτητο να διερευνηθούν επίσης προσεκτικά, γιατί αν αληθεύουν αποκαλύπτουν ένα κλειστό σχολικό περιβάλλον το οποίο θέλει να προστατεύει τα μέλη του (έστω και αν παρανομούν).
Όπως ακριβώς έκανε επί δεκαετίες και η επίσημη Καθολική Εκκλησία, η οποία ήθελε με κάθε τρόπο να κρύβει το «διεστραμμένο μυστικό της», δηλαδή τη σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων από τους ιερείς της.
Ωστόσο, η ιστορία αυτή μας αναγκάζει εκ των πραγμάτων να θέσουμε ένα καυτό ερώτημα:
Δηλαδή ποιος είναι τελικά ο ρόλος ενός καθηγητή (Γυμνασίου ή Πανεπιστημίου) και σε ποιο βαθμό μπορεί να δυσφημιστεί χυδαία;
Η απάντηση είναι απλή : Ένας καθηγητής έχει την προνομιούχα αποστολή να μεταδίδει στους μαθητές του τη libido sciendi , δηλαδή τη δίψα για τη γνώση.
Έχει επίσης την αποστολή να «αφυπνίζει όνειρα και συνειδήσεις». Nα παρακινεί άλλους να αγαπήσουν αυτά που αγαπά και ο ίδιος (« George Steinert ,Τα μαθήματα των δασκάλων»).
Ωστόσο – για να θυμηθούμε και τον Σωκράτη- η αληθινή διδασκαλία γίνεται με το παράδειγμα. Επομένως είναι απαραίτητο ο ίδιος ο καθηγητής να εκπέμπει μια ΗΘΙΚΟΤΗΤΑ, ώστε να τον εμπιστεύονται καταρχήν οι μαθητές και οι φοιτητές του.
Και είναι εντελώς απεχθές ο ίδιος ο καθηγητής να «καταστρέφει» απαράδεκτα την πνευματική αίγλη την οποία ασκεί πάνω στις μαθήτριες ή τις φοιτήτριες του , ζητώντας από αυτές σεξουαλικά ανταλλάγματα . Δηλαδή:
Θα σε «περάσω» στο μάθημα αν κάνεις σεξ μαζί μου.
Ή αν αποδεχθείς οποιαδήποτε άλλη (χυδαία) πρόταση που έχει γενετήσιο χαρακτήρα!
Το συμπέρασμα; Η υπόθεση αυτή είναι απαραίτητο να διαλευκανθεί ταχύτατα!
Και καλό θα ήταν τα Γυμνάσια και τα Πανεπιστήμια να καθιερώσουν στο μέλλον πιο αξιόπιστους θεσμικούς μηχανισμούς, οι οποίοι θα ελέγχουν έγκαιρα παρόμοιες υποθέσεις!
Τέλος δεν πρέπει να ξεχνούμε και το εξής πράγμα: Όταν οι καθηγητές και οι «δάσκαλοι» δεν παίζουν ορθά το ρόλο τους, τότε πηγαίνουμε ολοταχώς σε ένα πιο ανήθικο κόσμο.
Καλφέλης Γρηγόριος, Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ
