Ειλικρινά απορώ που ο κάθε Ντε Νεκές κάθεται χριστουγεννιάτικα και τραβάει ζόρι αν ο άλλος θέλει να λέγεται Ντε Γκρες ή Ντε Βενεζουέλας.
Στο κάτω κάτω υπάρχει ένας νόμος. Οποιος πληροί τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος μπορεί να λέγεται όπως του καπνίσει και να ψηφίζει ό,τι γουστάρει.
Οι αντιμοναρχικοί αγώνες τελείωσαν με την ψήφο μας πριν από μερικές δεκαετίες. Δεν χρειαζόμαστε κατεψυγμένους.
Ενίοτε όμως η παράνοια είναι διαχρονική.
Θυμίζω πως το 1792, όταν η Γαλλική Εθνοσυνέλευση καθαίρεσε και ήθελε να δικάσει τον Λουδοβίκο ΙΣΤ’, αποφάσισε πως πρέπει να του δώσει ένα επώνυμο για να μην ξεχωρίζει από τους άλλους.
Τον ονόμασε λοιπόν «πολίτη Λουδοβίκο Καπέτο».
Καμία σχέση. Ο Οίκος των Καπέτων είχε πάψει να βασιλεύει στη Γαλλία από το 1328.
Τον είχε ακολουθήσει ο Οίκος των Βαλουά. Τον οποίο από το 1589 είχε διαδεχτεί στον «θρόνο της Γαλλίας και της Ναβάρας» ο Οίκος των Βουρβόνων.
Συνεπώς αν χρειαζόταν να δοθεί στον Λουδοβίκο κάποιο δυναστικό επώνυμο, θα έπρεπε να ονομαστεί «Λουδοβίκος Βουρβόνος».
Λεπτομέρειες. Ο άνθρωπος δικάστηκε, καταδικάστηκε κι αποκεφαλίστηκε με λάθος επώνυμο.
Προφανώς ουδείς απεργάζεται τέτοιο τέλος για τους απογόνους του «Ντίνου του κουμπάρου» που ήταν «του Αϊτού ο γιος» και γυναικάδελφος του Κάιζερ και λίγο βραδύνους για να μην πω τελείως στόκος.
Αλλά αν είναι να τους καταραστούμε, ας τους καταραστούμε τουλάχιστον με το επώνυμο που θα έχουν επιλέξει οι ίδιοι. Οχι εμείς.
Πάμε λοιπόν στην ουσία. Αναρωτιέμαι πόσο ζόρι κουβαλάνε ορισμένοι για τέτοιους κατεψυγμένους αγώνες. Πού βρίσκουν το κέφι να προτάσσουν τα στήθη τους για υποθέσεις που έχουν κριθεί εδώ και δεκαετίες.
Και ακριβώς επειδή όλα αυτά έχουν κριθεί, πόσο υποτιμητικό είναι να δίνουμε διαρκώς την εικόνα μιας ανασφαλούς δημοκρατίας που αντιμετωπίζει συμπλεγματικά το παρελθόν της.
Με μοναδικό αποτέλεσμα να μετατρέπουμε το αδιάφορο σε μείζον για να νταραβερίζονται οι αργόσχολοι.
Μόνο ο ιδιοφυής εκπρόσωπος του ΠαΣοΚ διέγνωσε τον κίνδυνο να συμπεριληφθούν οι βασιλόπαιδες στα… ψηφοδέλτια της ΝΔ και να ανοίξει νέο πολιτειακό ζήτημα.
Ομολογώ πως αυτό το κόλπο δεν το είχα σκεφτεί κι ας είναι καλά ο εκπρόσωπος που το ψυλλιάστηκε. Αλλά απορώ πώς δεν σκέφτηκε και τη συνέχεια.
Από τη στιγμή που ο καθένας διαλέγει το όνομά του, κανένα πρόβλημα. Μόλις μας την πέσουν οι Ντε Γκρες θα ονομάσουμε τον Ανδρουλάκη «Γεώργιο Παπανδρέου» και θα ξαναπαίξουμε τα Ιουλιανά του 1965.
Ασε που ο Μητσοτάκης δεν θα χρειαστεί καν να αλλάξει όνομα.
