Μετά την έξαψη (που λέει ο λόγος…) του φθινοπώρου, περάσαμε στην ηρεμία των εορτών.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις (Opinion, Metron, Interview, GPO) δείχνουν μια σταθεροποίηση που επιτρέπει σε όλους να υποδεχτούν χαλαρά τις Αγιες Ημέρες και το νέο έτος.
Η ΝΔ κινείται σε επίπεδα κάπως υψηλότερα του αποτελέσματος των ευρωεκλογών (γύρω στο 30%) και ο Μητσοτάκης έχει ανασυγκροτήσει σε μεγάλο βαθμό τη δημοφιλία και την πρωθυπουργική εικόνα του.
Το ΠαΣοΚ παγιώνεται στη δεύτερη θέση με ποσοστά στο 15%-17% αλλά με χαμηλές επιδόσεις του Ανδρουλάκη.
Την τρίτη και τέταρτη θέση μοιράζονται Βελόπουλος και ΚΚΕ στο 8%-9%.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ αγκομαχά ακόμη πιο κάτω, αλλά φαίνεται να έχει ανακόψει την πτώση του αφού ούτε το Κόμμα Κασσελάκη ούτε η Νέα Αριστερά δείχνουν κάποια δυναμική.
Οι υπόλοιποι είναι στο λίγο πάνω – λίγο κάτω από το όριο του 3%. Αν είχαμε τώρα εκλογές (που δεν έχουμε…), θα ξαναβρίσκαμε πιθανώς μια Βουλή με 9-10 κόμματα.
Γενικά δηλαδή τίποτα το συνταρακτικό.
Παρόλο βεβαίως που εξακολουθεί να καταγράφεται γκρίνια για την κυβέρνηση αλλά μια γκρίνια μάλλον διάχυτη και γενικού τύπου.
Αν θέλετε τη γνώμη μου, αυτό το σκηνικό δύσκολα θα αλλάξει στο ορατό μέλλον. Εκτός κι αν συμβεί κάτι θυελλώδες ή συνταρακτικό.
Θα ζήσουμε λοιπόν για ένα διάστημα με τον κατακερματισμό του πολιτικού συστήματος, ο οποίος ευνοεί πρωτίστως την κυβερνητική παράταξη.
Δεν ξέρω αν αυτό μπορεί να διορθωθεί έως τις επόμενες εκλογές. Αλλά αν δεν διορθωθεί, τότε θα πάμε πάλι στις κάλπες με τη ΝΔ να αποτελεί τη μοναδική κυβερνητική πρόταση.
Κάτι που είτε θα την οδηγήσει σε αυτοδυναμία είτε θα την υποχρεώσει να αναζητήσει κάποιον συγκυβερνήτη. Δεν βλέπω τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί.
Σε αυτό λοιπόν το ομιχλώδες αλλά καταλαγιασμένο τοπίο, είναι λογικό και αναμενόμενο να προσβλέπουν όλοι στο εκλογικό αποτέλεσμα. Μόνο που θα έπρεπε να αρχίσουν να αναλογίζονται και την επόμενη ημέρα.
Σε αυτή την προοπτική τα «ποτέ» είναι σαχλαμάρες για μικρά παιδιά.
Στη Γερμανία κατέρρευσε μια ετερόκλητη κυβερνητική συμμαχία και πάνε σε εκλογές, αλλά όλοι τα αφήνουν όλα ανοιχτά για την επόμενη ημέρα.
Αν όχι όλα, τα βασικά.
Είναι απολύτως λογικό. Οι χώρες δεν κλείνουν, αν δεν προκύψει από τις κάλπες κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Βρίσκουν συνεργασίες των κομμάτων για να κυβερνηθούν.
Γι’ αυτό όσο νωρίτερα προετοιμαστούν τα κόμματα για να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, τόσο καλύτερα για τα κόμματα.
Και φυσικά για τις χώρες.
