Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή συνοψίζεται σε μία λέξη: χάος. Το παρόν και το μέλλον παραμένουν απροσδιόριστα, αβέβαια και χωρίς προγνωστικά.
Αλλά δεν θα βάλουμε και τα κλάματα επειδή κατέρρευσε το άθλιο καθεστώς του Ασαντ στη Συρία.
Ούτως Ή άλλως, η Δύση δεν μπλέχτηκε και ούτε εμπλέκεται. Απλώς χαιρετίζει την ανατροπή ενός άθλιου καθεστώτος.
Αν ισλαμιστές δολοφόνοι θέλουν να πλακώνονται με δολοφόνους δικτάτορες, δικό τους θέμα και καμία αντίρρηση. Παρακολουθούμε ζωηρά.
Αλλά δεν θα βάλουμε τα κλάματα ούτε επειδή εκ των αποτελέσματος ηττήθηκαν οι δύο υποστηρικτές του Ασαντ, η Ρωσία και το Ιράν.
Ούτως Ή άλλως ο Ασαντ ήταν ο τελευταίος άνθρωπος των Ρώσων στην περιοχή – τον είχαν κληρονομιά από την εποχή του πατέρα του…
Τουλάχιστον ο Πούτιν ελλείψει βοήθειας του έδωσε άσυλο. Να μαζεύονται να τα κουβεντιάζουν στη Μόσχα τα βράδια του χειμώνα.
Ενώ το Ιράν μέτρησε το μπόι του και μαζεύτηκε. Το Ισραήλ βαράει, έρχεται κι ο Τραμπ, ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.
Σιγά που θα πήγαιναν οι αγιατολάδες να σώσουν τον Ασαντ. Εδώ δεν ξέρουν εάν «εαυτούς δύνανται σώσαι».
Ολα αυτά όμως ίσως να μην είχαν συμβεί αν το Ισραήλ δεν είχε ουσιαστικά εξαρθρώσει τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ. Τις δύο τρομοκρατικές οργανώσεις που υποκινούνταν από την Τεχεράνη για να παίζουν τον μπράβο της περιοχής.
Και οι οποίες δεν θα είχαν εξαρθρωθεί αν η Χαμάς στην παράνοιά της δεν είχε σχεδιάσει και εκτελέσει την αποκρουστική επίθεση κατά άμαχων ισραηλινών πολιτών στις 7 Οκτωβρίου 2023.
Με αποτέλεσμα το Ισραήλ να αναδείξει την εξάρθρωση των τρομοκρατικών οργανώσεων σε απόλυτη προτεραιότητά του. Και φυσικά να αγνοήσει τα κροκοδείλια δάκρυα όσων βάφτιζαν «ανθρωπισμό» την παράταση της τρομοκρατικής απειλής.
Οι Ισραηλινοί δεν ήταν προφανώς διατεθειμένοι να πολεμούν επί μήνες για να ξαναβρεθούν τελικά με συμμορίες φονιάδων στα σύνορά τους.
Να λοιπόν που μια αποκρουστική τρομοκρατική επιχείρηση είχε μια εξέλιξη κι ένα αποτέλεσμα το οποίο ούτε καν είχαν διανοηθεί εκείνοι που τη σχεδίασαν και την εκτέλεσαν.
Ο «άξονας του κακού» στη Μέση Ανατολή έχει πέσει στα μοιρολόγια.
Και προέκυψε χάος. Το οποίο όμως περιλαμβάνει αμυδρά και την ευχέρεια νέου σχεδιασμού της περιοχής.
Να ομολογήσω ότι δεν είμαι αισιόδοξος. Ο Ντε Γκωλ έχει προειδοποιήσει από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για την αντίφαση ανάμεσα στην «περίπλοκη Ανατολή» και τις «απλές ιδέες». Είχε δίκιο.
Αλλά δεν θα βάλουμε και τα κλάματα για τα καθάρματα.
