«Κύριε δικαστά δηλώνω ένοχος
Είχα από μικρός μια καψούρα
Για όσα με χρεώνετε είμαι υπεύθυνος
Τα έκανα όλα για την κουλτούρα»

(3000 Στροφές)

Ενδεχομένως στο παραπάνω τετράστιχο, κρύβεται μεγάλο μέρος της φιλοσοφίας του ΛΕΞ, έτσι όπως ξεδιπλώνεται στο νέο άλμπουμ του. Η τέταρτη δισκογραφική του παρουσία «ανάγκασε» πολλούς φίλους του, να βάλουν ειδοποίηση ώστε να ακούσουν από τους πρώτους την νέα του εργασία.

Ο ΛΕΞ, γράφει και τραγουδά για τον κόσμο του. Τον κόσμο και την κοινωνία στην οποία μεγάλωσε και συνεχίζει να μεγαλώνει και να ωριμάζει, αδιαφορώντας αν οι ρίμες του είναι αρεστές ή όχι. Επί του πρακτέου, φαίνεται ότι είναι αρεστές σε μεγάλο μέρος του κοινού, αλλά δεν είναι κάτι που το επιδίωξε ο ίδιος. Από την μία πλευρά έγινε ερήμην του και από την άλλη θα ήταν παράλογο να μην γίνει, με το ταλέντο και την δύναμη που έχει στα τραγούδια του.

Όσοι, αδιαφορούν για την rap κάπου εδώ θα έχουν εγκαταλείψει την ανάγνωση – αν την άρχισαν – και θα πάνε παρακάτω. Τα ζητούμενο όμως σε ένα πολιτιστικό έργο δεν είναι αν μας αρέσει ή όχι. Το ζητούμενο είναι ποια είναι η διαλεκτική του σχέση με την κοινωνία. Καταφέρνει ο υλικός κόσμος (του) όπως αντανακλάται στον ίδιο να μεταφράζεται σε σκέψη; Τα αντίθετα για τον ράπερ έχουν λογική συνέχεια και δεν είναι ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Σε αυτά τα έντεκα τραγούδια, καταγράφει/περιγράψει τον πραγματικό κόσμο αυτόν που ζει, αναπνέει, ονειρεύεται, κλαίει, δημιουργεί, καταστρέφει. Και δεν στέκεται μόνο στην καταγραφή/περιγραφή. Διυλίζει τις αντιφάσεις αυτού του κόσμου όπως σε σχέση με τις ταξικές/κοινωνικοοικονομικές αλληλεπιδράσεις.

Στα τραγούδια του νέου δίσκου είναι παρούσα η βία των ανηλίκων, η σχέση της με την trap και την rap, η οικονομική δυσπραγία (ειδικά των νέων ανθρώπων), τα όνειρα προδομένα και μη, οι οικογενειακές σχέσεις, η σεξουαλικότητα, ο ρόλος του πατέρα και της μητέρας… Ο λόγος του ΛΕΞ, δεν είναι ξύλινος, αλλά είναι σκληρός. Χωρίς όμως να κρίνει, κατακρίνει ή να έχει διάθεση να παρουσιάσει μανιφέστο. Οξύς λόγος που ταιριάζει την μαυρίλα των μεγαλουπόλεων, στα αστικά εκείνα στενά που δεν τα βλέπει ο ήλιος αλλά ομορφαίνει από τα graffiti των ανώνυμων καλλιτεχνών της. Ο καλλιτέχνης στο G.T.K. (παραλλάσει το ακρωνύμιο «Τ.Γ.Κ.» (Τέχνη Για Κολλημένους) ως «Γ.Τ.Κ» (Για Την Κουλτούρα), είναι σκοτεινός και συνάμα φωτεινός.

Η φωνή του σε κόντρα με τους στίχους του, οδηγεί – παράδοξα – στο φως και όχι στην κατάθλιψη. Ο ΛΕΞ, αναφέρεται μεταξύ άλλων στον σέντερ φορ της Μάντσεστερ Σίτυ, Έρλινγκ Χάαλαντ, τον άσο της ΑΕΚ Πέτρο Μάνταλο, αλλά και τον Έλληνα Παγκόσμιο Πρωταθλητή και Χρυσό Ολυμπιονίκη, Μίλτο Τεντόγλου. Όπως αναφέρεται ή μάλλον απαντάει και στον ντόρο που έγινε με τις sold out συναυλίες του, σε Νέα Σμύρνη και Καυταντζόγλειο.

Κάτω από το πρίσμα του βρίσκονται όλοι όσοι δίνουν την καθημερινή του μάχη με στόχο την επιβίωση. Oλων όσων συνετρίβησαν και συνεχίζονται να συντρίβονται από την οικονομική κρίση. Στην πρώτη ανάγνωση δεν ανοίγει δρόμους, δεν μας λέει τι πρέπει να κάνουμε και πώς να το κάνουμε. Μας οδηγεί σε έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και αυτό που μένει σε εμάς είναι η δράση.

Το τέταρτο άλμπουμ του ΛΕΞ – μετά τα άλμπουμ «Ταπεινοί και πεινασμένοι» (2014), «2ΧΧΧ» (2018) και «Metro» (2022) – κυκλοφόρησε στις 22 Νοεμβρίου 2024, σε παραγωγή Dof Twogge και Ortiz . Ο Guè, ο ιταλός ράπερ με τον οποίο συνεργάζεται ο ΛΕΞ, στο τραγούδι «SL», το πραγματικό όνομα του οποίου είναι Cosimo Fini, κατάγεται από το Μιλάνο και είναι και μέλος του διάσημου χιπ χοπ συγκροτήματος «Club Dogo» με τον ράπερ Jake La Furia και τον παραγωγό Don Joe.

Το πρώτο teaser για το άλμπουμ έγινε στα τέλη Οκτωβρίου στη σελίδα του στο Instagram και η επίσημη ανακοίνωση βγήκε επίσης με μορφή βίντεο στις 12 Νοεμβρίου. Και τα δύο teaser έγιναν με χρήση μαριονεττών και έχουν την αισθητική των παιδικών σειρών «Φρουτοπία» (1985-1988) και «Του Κουτιού τα Παραμύθια» (1987-1988).

+ : οι στίχοι του
– : –
5/5