Αυτά που βλέπουμε στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ασφαλώς πρωτοφανή. Οχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για όλον τον δημοκρατικό κόσμο.
Δικό τους θέμα, όμως. Αυτό τους αρέσει, αυτό έχουν.
Εκεί που θα βάλουμε τις φωνές είναι σε ό,τι ακουμπά τη δημοκρατία μας.
Με άλλα λόγια, είναι πρόβλημα των συριζαίων αν προτιμούν τον Γκλέτσο από τον Κασσελάκη. Μπορούν να τσακωθούν όσο αντέχουν και να βγάλουν όποιον γουστάρουν.
Εμείς, το γλεντάμε.
Από την άλλη όμως δεν είναι δικό τους θέμα να υποδύονται τις ελεγκτικές Αρχές και να υποκαθιστούν τη Δικαιοσύνη.
Για παράδειγμα, το πόθεν έσχες του οιουδήποτε έλληνα πολίτη (και του Κασσελάκη) ελέγχεται από τον νόμο με ειδικές διαδικασίες και από εκείνους που ορίζει ο νόμος. Ουδείς το έχει αναθέσει στον Πολάκη.
Ακόμη χειρότερα. Ουδείς έχει αναθέσει στον ΣΥΡΙΖΑ την απονομή δικαιοσύνης σε καμία υπόθεση.
Φυσικά, η χώρα είναι γεμάτη από ψώνια που υποδύονται διάφορους ρόλους.
Αλλοι κάνουν τον πρωθυπουργό κι άλλοι τον προπονητή, άλλοι (και άλλες) τον δημοσιογράφο, άλλοι τον δικαστή ή τον ανακριτή, πολλοί και πολλές το σεξ σύμπολ.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως εκτός από τους ψωνισμένους έχουμε μια βαθιά αντικοινωνικότητα και μια κακοφορμισμένη κοινωνικοπάθεια.
Διότι ό,τι κι αν νομίζουν οι διαταραγμένοι, η ελληνική κοινωνία δεν χωρίζεται σε γιδοβοσκούς και σε κατσικοκλέφτες.
Με τους πρώτους να διώκουν τους δεύτερους και με τους δεύτερους να κλέβουν τους πρώτους.
Ούτε μονοπωλείται από σκάνδαλα ή την αξέχαστη λίστα Λαγκάρντ και κάποιες άλλες λίστες που ξεχάστηκαν ή τις υποκλοπές του κρεοπώλη ή τη Νovartis των κουκουλοφόρων ή το πόθεν έσχες του ενός και του άλλου. Με αυτά ασχολείται η Δικαιοσύνη που είναι η δουλειά της.
Ακόμη κι έτσι όμως οι αντικοινωνικές συμπεριφορές επιμένουν. Και προσβάλλουν όχι μόνο τη δημοκρατία αλλά την κοινωνία στο σύνολό της.
Μου παραμένει λοιπόν ακατανόητο πώς οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς (που μάλλον γερνάει ταχύτατα…) αντιτάχθηκαν στην άρση της ασυλίας του Πολάκη. Τι υπερασπίζονταν;
Αν δηλαδή τέτοια φαινόμενα δεν τα εξαλείψουν και μάλιστα ριζικά η Δικαιοσύνη και η συντεταγμένη πολιτεία, ποιος θα τα αντιμετωπίσει; Το προεδρείο του ΣΥΡΙΖΑ και οι πορτιέρηδες του μπουζουξίδικου;
Δεν αμφιβάλλω βεβαίως ότι η τοξικότητα αποτελεί επιλογή. Κάποιοι ζουν κι αναπνέουν μαζί της, ίσως δεν υπάρχουν χωρίς.
Είναι όμως προφανές πως κανείς στην ελληνική δημοκρατία δεν ανέθεσε σε κανέναν Πολάκη ρόλο Γενικού Επιθεωρητή εντιμότητας, ούτε καν ειρηνοδίκη στα Σφακιά.
Αν λοιπόν θέλουμε να εξαλείψουμε την τοξικότητα δεν αρκεί να την ακυρώσουμε πολιτικά.
Πρέπει κυρίως να την καταστήσουμε ηθικά ακατονόμαστη.
