Αν κάτι επιβεβαιώνεται απόλυτα από το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών είναι ότι ο πληθωρισμός δεν τρώει μόνο το εισόδημα των πολιτών αλλά τρώει και κυβερνήσεις και Προέδρους!
Ο Τραμπ έπεισε αρκετούς «κυμαινόμενους» ψηφοφόρους ότι μπορεί να χειριστεί καλύτερα την οικονομία. Η Χάρις δεν έκανε κακή καμπάνια. Ισα-ίσα έφερε φρέσκο αέρα και αισιοδοξία. Στα ζητήματα της οικονομίας όμως , ως Αντιπρόεδρος του Μπάιντεν , χρεώθηκε τη δυσαρέσκεια. Έχει ενδιαφέρον να πούμε ότι η κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας είναι, από ο,τι λένε όσοι κατανοούν μακροικονομικά , πολύ καλή! Έχει δυναμισμό, επωφελείται από την καινοτομία και γενικά έχει καλές προοπτικές. Αυτό μπορεί να το διαβάζουν οι αναγνώστες του Economist αλλά ο μέσος άνθρωπος βλέπει την τσέπη του τη δεδομένη στιγμή. Δύσκολα θα καταλάβει προβλέψεις για το μέλλον ή αν θα έχει την ευκαιρία να επωφεληθεί αργότερα από την ανάπτυξη. Και βέβαια, αν η ανισότητα στη διανομή του πλούτου είναι μεγάλη, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ, έχει και δίκιο να μην ελπίζει πολύ!
Σε κάθε περίπτωση, την ευθύνη για το ότι τελικά το αφήγημα του Τραμπ επικράτησε δε βαραίνει την Χάρις αλλά το Δημοκρατικό Κόμμα , που επι τρισήμιση χρόνια δεν επικοινώνησε ικανοποιητικά το σχέδιο του Μπάιντεν για την ενίσχυση των υποδομών, τη δυναμική στροφή στην πράσινη οικονομία και όλη την πολιτική που ακολουθήθηκε και συνολικά φαίνεται ότι , παρά τις δυσμενείς συγκυρίες και τον πληθωρισμό , ήταν καλή για την Αμερική και τους πολίτες της.
Για άλλη μια φορά βλέπουμε πως τα φοβερά και τρομερά επικοινωνιακά επιτελεία των πολιτικών προτιμάνε να ασχολούνται με ευχάριστα βιντεο στο Τικ Τοκ και λιγότερο με την κοπιαστική δουλειά της ουσιαστικής επαφής με τον κόσμο ,και της επεξήγησης με εκλαικευμένο τρόπο των αποφάσεων και των πολιτικών που ακολουθούνται.
Έτσι κέρδισε πάλι ο δημαγωγός!
Και εδώ φτάνουμε στο δεύτερο μεγάλο θέμα. Ο Τραμπ είναι λάτρης της απόλυτης εξουσίας. Δεν τη μοιράζεται ούτε με το κομμα και τους συνεργάτες του. Ολοι μπορεί ανα πάσα στιγμή να «απολυθούν». Οι ένοπλοι οπαδοί του που κατέλαβαν το Καπιτώλιο θα βγουν από τη φυλακή και θα τιμηθούν ως ήρωες. Το μήνυμα είναι σαφές. Όλα επιτρέπονται , ακόμη και η βία, αν αυτό εξυπηρετεί τον Αρχηγό.
Όλα αυτά μαζί με την ωμότητα του macho λόγου του είναι πραγματικά ανησυχητικά.. Οι θεσμοί ( κυρίως η δικαιοςσύνη, ο τύπος και οι δημοσιοι λειτουργοί) θα πρέπει να παλέψουν για να μη λειτουργεί ανεξέλεγκτος. Η καμπάνια της Χαρις δεν κατάφερε να κινητοποιήσει τους μετριοπαθεις ψηφοφόρους ώστε να αποτρέψουν την εκλογή αυτής της αυταρχικής προσωπικότητας και των αλλόκοτων φίλων του. Θεωρώ ότι πρέπει να μας ανησυχεί ότι ένα κρίσιμο ποσοστό πολιτών δε συμμερίστηκε τις ανησυχίες για τη δημοκρατία. Ισα-ίσα , αδιαφόρησε. . Εκτός από το ότι έχουμε πολλούς λόγους να αμφιβάλουμε ότι ο Τραμπ θα βελτιώσει τη ζωή των πολλών που τον πίστεψαν, ο τρόπος σκέψης των ψηφοφόρων είναι ένας καλός λόγος να ανησυχούμε για το πόσο έτοιμοι είναι οι πολίτες να προασπίσουν τη δημοκρατία , που όμως αυτή είναι η πραγματική εγγύηση για την ευημερία τους…
Ο Χάρης Γούλιος είναι επικοινωνιολόγος, διευθυντής Marketing του Mega
