Διάβασα χθες ότι ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην βουλευτής Κώστας Καραμανλής μίλησε και «εξαπέλυσε βόμβες» ή «καρφιά».
Από πού τις εξαπέλυσε; Αν κατάλαβα καλά από κάπου στη Θεσσαλονίκη όπου παρουσίαζε ένα βιβλίο.
Κι εναντίον ποιου τις εξαπέλυσε; Αγνωστο. Δεν έκανε καμία αναφορά σε πρόσωπο ή περιστατικό.
Σε σημείο που διάφοροι νεοσύλλεκτοι οπαδοί του τις χαρακτήρισαν «έμμεσες» («Εφ.Συν.», 5/11).
Ομολογώ ότι την έννοια της «έμμεσης βόμβας» ή του «έμμεσου καρφιού» πρώτη φορά την ακούω. Εως τώρα γνώριζα πως αν ένας εξέχων πολιτικός θέλει να πει κάτι, βγαίνει και το λέει με ονόματα και διευθύνσεις.
Ούτε «άκουσα ότι ακούγεται», ούτε διάφορες κοινοτοπίες περί δημοκρατίας και θεσμών. Τουλάχιστον ο βομβιστής που πήγε να ανατινάξει τους Αμπελοκήπους έφτιαχνε πραγματική βόμβα κι έφαγε το κεφάλι του.
Συνεπώς έχουμε κάθε λόγο να ακούμε τις ανησυχίες και τα κηρύγματα των πρώην πρωθυπουργών λίγο βερεσέ.
Και για έναν πρόσθετο λόγο…
Η παράταξη από την οποία προέρχονται βρίσκεται σήμερα σε απείρως καλύτερη κατάσταση από εκείνη στην οποία την παρέδωσαν οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί της το 2009 και το 2015.
Συνεπώς δεν υπάρχει κανείς προφανής λόγος για να κάνει κάποιος μούτρα.
Φυσικά μπορεί οι άνθρωποι να μην ανησυχούν για την παράταξή τους αλλά για τη δημοκρατία, το έθνος, την παγκοσμιοποίηση και την κλιματική αλλαγή.
Καμία αντίρρηση. Αν όντως ανησυχούν είναι σωστό να το πουν να ανησυχήσουμε κι εμείς.
Αλλά δεν το βλέπω. Κάτι γενικολογίες και κάτι κοινοτοπίες περιλαμβάνει το ρεπερτόριο για τα ελληνοτουρκικά ή τους θεσμούς. Με τις οποίες (υποθέτω) συμφωνεί το 99% τους εθνικού ακροατηρίου.
Ο Καραμανλής άλλωστε δεν έμαθα να έχει πει κάτι για τη Novartis και τους μηχανισμούς που τη μεθόδευσαν. Ούτε να έχει ανησυχήσει για τη λειτουργία των θεσμών και της δικαιοσύνης επί Παπαγγελόπουλου και Καμμένου.
Τόσα πέρασε ο τόπος από το 2015 αλλά τη φωνίτσα του δεν την ακούσαμε. Ισως δεν ανησυχούσε ακόμη.
Προφανώς όμως καλά κάνουν οι άνθρωποι και τα λένε τώρα αφού τώρα τα νομίζουν. Καλά κάνουμε και τους ακούμε οι υπόλοιποι. Καλά κάνουν και τα παίρνουν υπόψη τους όσοι τα παίρνουν υπόψη τους.
Αλλά κάπου εκεί τελειώνει το έργο. Ξέρετε γιατί; Επειδή δεν υπάρχουν ονόματα και διευθύνσεις.
Ασε που μετά πέφτεις πάνω στις αμερικανικές εκλογές ή τις βόμβες την Ουκρανία και οι άλλες βόμβες (οι «έμμεσες»…) εξελίσσονται σε μονόστηλα, άντε δίστηλα, διότι ο κόσμος έχει και σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί.
