3 Σεπτεμβρίου, Ζάππειο. 50 χρόνια ΠαΣοΚ. Ολοι στην πρώτη σειρά. Ο Σημίτης κοτσονάτος στα 88 του με την κυρία Δάφνη (και στα 100, πρόεδρε, κι ακόμη παραπάνω!), ο Βενιζέλος, ο Παπανδρέου, ο Ανδρουλάκης και άλλοι.
4 Οκτωβρίου, Ρηγίλλης. 50 χρόνια ΝΔ. Εκεί, έχει άδειες θέσεις. Κάτι πρώην πρωθυπουργών και κάτι αρχηγών.
Αδιάφορο ίσως, αλλά η πρώτη είναι μια εικόνα παράταξης. Η δεύτερη είναι ένα άθροισμα προσωπικών λογαριασμών. Μου είπες, σου είπα, γιατί μου είπες, πώς το είπες αυτό.
Τα υπόλοιπα λόγια είναι περιττά.
Το ΠαΣοΚ είναι μικρό μαγαζί, αλλά είναι μαγαζί. Η ΝΔ είναι ίσως το μεγαλύτερο μαγαζί της δημοκρατίας μας, αλλά τα γκαρσόνια τρώγονται με τη διεύθυνση και γκρινιάζουν.
Χωρίς προφανή λόγο. Η ΝΔ είναι για έκτο χρόνο στην κυβέρνηση. Εχει κερδίσει τρεις συνεχόμενες εκλογές κι άλλες πεντέξι από δίπλα.
Εχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τους δήμους, τις περιφέρειες, τα σωματεία, τους συλλόγους. Κυριαρχεί. Και δεν έχει καμία σχέση με το ηττημένο κόμμα που παρέδωσαν οι προηγούμενοι αρχηγοί της.
Ο ιδρυτής της δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί καλύτερη εικόνα στα πεντηκοστά γενέθλια του κόμματος που ίδρυσε.
Το ΠαΣοΚ σωριάστηκε το 2011, πήγε να διαλυθεί, μίκρυνε, διασπάστηκε, πλακώθηκε, αλλά στο Ζάππειο έδωσαν το «παρών» και όσοι δεν μιλιούνται μεταξύ τους.
Πάμε στα ουσιώδη. Διότι η υγεία των κομμάτων είναι πολύ ουσιαστικό στοιχείο για την υγεία της δημοκρατίας μας.
Το μαλλιοτράβηγμα στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ασφαλώς πλάκα, και καλά κάνουμε και το διασκεδάζουμε σαν νούμερο επιθεώρησης. Αλλά αν το σκεφτείς σαν στοιχείο του δημοκρατικού συστήματος, είναι για κλάματα.
Κι αυτό συμβαίνει όταν κάποιοι (και δεν εξαιρώ κανένα κόμμα…) κινούνται σαν προσωπικές περιπτώσεις, χωρίς την παραμικρή συστημική αντίληψη.
Οταν δηλαδή αρνούνται να κατανοήσουν πως αποτελούν απλώς επιμέρους στοιχεία ενός δημοκρατικού συστήματος, το οποίο προέχει και υπερέχει όλων. Κι ότι καλώς ή κακώς δεν είναι απλοί σημαιοφόροι του εαυτού τους.
Χθες μερικές δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας πήγαν στις κάλπες να βγάλουν αρχηγό στο ΠαΣοΚ. Ανεξαρτήτως της επιλογής τους, ήταν μια πράξη δημοκρατικής υγείας.
Στη ΝΔ οι «πρώην» κάνουν μούτρα επειδή είναι «πρώην». Στον ΣΥΡΙΖΑ δέρνονται αφού έδιωξαν τους «πρώην».
Και στους «πρώην ΣΥΡΙΖΑ» η Κωνσταντοπούλου υποδύεται το μιμίδιο εισαγγελέα και ο Βαρουφάκης τον αρχηγό της μπαρούφας.
Αυτά όμως δεν είναι υγιή πράγματα. Φυσικά ο καθένας ζει με το μυαλό που κουβαλάει. Δημοκρατία έχουμε.
Αλλά για να συνεχίσουμε να την έχουμε, ας δούμε λίγο και τι μυαλό κουβαλάει ο καθένας.
