Με τον ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύομαι όλο και περισσότερο να ασχοληθώ. Κινείται στα όρια του ακατανόητου.
Σε σημείο που ειλικρινά δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο πρέπει να μας απασχολεί το ξεκατίνιασμα αν ο Κασσελάκης έβρισε τη Νοτοπούλου ή ο Ραγκούσης την Τζάκρη ή η Γεροβασίλη τον Κασσελάκη.
Να τα βρουν μεταξύ τους.
Με το ΠαΣοΚ τα πράγματα διατηρούνται σε ένα πιο έλλογο περιβάλλον. Ελλογο αλλά φαντασιακό.
Μιλούν για μια «παράταξη» που δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια στο εικαζόμενο μέγεθος και που καλείται να αναστηθεί περίπου όπως η Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Κάτι σαν τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά σε πασοκική διάλεκτο.
Μου άρεσε μια σκέψη του Β. Βενιζέλου (Σκάι, 19/9).
Ο Βενιζέλος παρατήρησε ότι η ΝΔ και ο Μητσοτάκης ακολουθούν σταθερά μια λογική αυτοδυναμίας, πράγμα που βγάζει νόημα.
Παρατήρησε επίσης ότι οι έξι υποψήφιοι για την προεδρία του ΠαΣοΚ ακολουθούν κι αυτοί την ίδια λογική, παρ’ όλο που δεν βγάζει κανένα νόημα στην περίπτωσή τους.
Ούτε τους συμφέρει άλλωστε, προσθέτω εγώ. Κανείς τους δεν είναι Μητσοτάκης και το ΠαΣοΚ απέχει 15-20 μονάδες από τη ΝΔ στην καλύτερη γι’ αυτό περίπτωση.
Αντιθέτως, απορεί ο Βενιζέλος, οι υποψήφιοι δεν μπαίνουν σε μια λογική απώλειας της αυτοδυναμίας του Μητσοτάκη. Σενάριο που είναι πιο εφικτό και πιο ρεαλιστικό.
Τι θα κάνουν τότε;
Ομολογώ ότι δεν έχω ακούσει καμία σοβαρή απάντηση. Αλλος υπόσχεται ότι θα αναστηθεί ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς. Αλλος ότι θα φτιάξει μια «μεγάλη παράταξη» και την Αρτα θα φοβερίζει. Αλλος ότι θα κάνει κάποια «συνεργασία» με κάποιους άλλους χασογκόληδες. Κι άλλος ότι Μαρμαρωμένος Βασιλιάς είναι ο ίδιος.
Παπατζιλίκια. Και κουβέντες καφενείου.
Διότι αργά Ή γρήγορα θα τεθεί και στην Ελλάδα το ζήτημα των κυβερνητικών συνεργασιών όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Αν δεν κάνω λάθος μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ουγγαρία υπάρχει σήμερα μονοκομματική κυβέρνηση.
Κι ο μεν Μητσοτάκης θα ψάξει όσους του λείπουν να κυβερνήσει.
Το ΠαΣοΚ τι θα κάνει; Μούτρα;
Με εντυπωσιάζει λοιπόν (υποθέτω και τον Βενιζέλο, αν κατάλαβα καλά…) η απουσία κάθε σχετικού προβληματισμού στο ΠαΣοΚ.
Ακούμε μόνο κάτι υπερφίαλα του Δούκα, κάτι λεβεντορωμαίικα του Κατρίνη και κάτι αγαπησιάρικα του Ανδρουλάκη.
Αλλά πώς θα κυβερνηθεί η χώρα αν ο Μητσοτάκης χάσει την αυτοδυναμία; Μυστήριο.
Και σήμερα η απορία είναι ενδεχομένως φιλολογική. Αλλά όταν έλθουν οι εκλογές θα καταστεί επιτακτικό ερώτημα.
Φυσικά υπάρχει κι ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς. Που θα έχει έως τότε αναστηθεί και θα τον περιφέρουν οι παπατζήδες στα καφενεία.
Μετά την πρέφα.
