Τώρα που ετοιμάζομαι να σας αποχαιρετήσω λόγω θέρους, λέω να αφήσω πίσω μερικά «καθήκοντα διακοπών» να μη χάνουμε τη φόρμα μας. Εχουμε άλλωστε μπροστά μας ένα ολόκληρο καλοκαίρι αναζητήσεων, κάτι πρέπει να κουβεντιάζουμε.
Κατ’ αρχάς βγάλαμε χθες πρόεδρο την Ούρσουλα και πήραμε μια ανάσα διότι διάφοροι μπαγλαμάδες παρακαλούσαν να σκοντάψει και να γίνει η Ευρωπαϊκή Ενωση μπάχαλο.
Την αμφισβητούσαν λέει πως διαπραγματεύτηκε μέσα στο «χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα» της πανδημίας τα εμβόλια για τον κορωνοϊό που εμβολίασαν όλη την Ευρώπη.
Εγώ θα την ευχαριστούσα που τα διαπραγματεύτηκε. Οι επικριτές της αντιθέτως αντιμετώπισαν την επιδημία βλέποντας Netflix.
Οι αναζητήσεις όμως συνεχίζονται.
Πρώτον, ψάχνουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν ξέρω αν ενδιαφέρονται ο Καραμανλής ή ο Σαμαράς, αλλά δεν νομίζω πολύ πιθανό να στείλει ο Μητσοτάκης στο Προεδρικό Μέγαρο εσωκομματικούς επικριτές του.
Αλλωστε η χώρα έχει διαμορφώσει μια παράδοση. Η εκάστοτε κυβέρνηση δεν επιλέγει Πρόεδρο από τον χώρο της, όπως εισηγούνται σήμερα μερικοί βουλευτές της ΝΔ. Λογικά «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας χρειάζεται ευρύτερη αποδοχή» (Κυρ. Μητσοτάκης, Σκάι, 16/7).
Αυτό είναι άλλωστε και το νόημα του Συντάγματος προ και μετά της αναθεώρησης.
Ο Παπανδρέου και ο Σημίτης λοιπόν επέλεξαν τον Στεφανόπουλο. Ο Καραμανλής τον Παπούλια. Ακόμη κι ο Τσίπρας έβαλε τον Παυλόπουλο – άλλο που ο άνθρωπος έπαθε ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στη συνέχεια…
Ο Μητσοτάκης κατέληξε το 2019 στη Σακελλαροπούλου. Και καταφανώς θεωρεί ότι η επιλογή του ήταν ορθή, δεν άκουσα να της προσάπτει κάτι. Τα υπόλοιπα…
Δεύτερον, ψάχνουμε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως ο Μαργαρίτης (όχι ο τραγουδιστής…) δήλωσε αντίθετος στην επιλογή Διαμαντοπούλου επειδή αποτελεί μια «άνευρη εκδοχή του Κέντρου» (ανάρτηση, 16/7).
Ετσι ο Μαργαρίτης, που είναι φαίνεται πολύ νευρώδης και αριστερός, θα αναζητήσει άλλη λύση νευρική και αριστερή. Ή, τέλος πάντων, θα πάρει Lexotanil να ξεμπερδεύουμε.
Τρίτον, στη Γαλλία η Αριστερά ψάχνει για πρωθυπουργό και δεν μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους ούτε στο χρώμα της γραβάτας. Αναρωτιέμαι, λοιπόν. Δεν υπάρχει κανείς που να περισσεύει από το ΠΑΣΟΚ; Να τον δώσουν έστω δανεικό.
Τέταρτον, ψάχνουμε πρόεδρο των ΗΠΑ. Να σημειώσω μάλιστα ότι πέφτουν και κάτι τουφεκιές στον προεκλογικό αγώνα.
Παρ’ όλα αυτά αισθάνομαι ασφαλής. Αν βρει πρόεδρο το ΠΑΣΟΚ γιατί να μην τα καταφέρουν τελικά κι οι Αμερικανοί;
Πέμπτον, ψάχνουμε αριστερό μπακ στον Παναθηναϊκό. Με την ευκαιρία: ο Μαργαρίτης που είναι νευρώδης και αριστερός, τι θέση παίζει;
Οι απαντήσεις παρακαλώ πολύ να περιμένουν το τέλος των διακοπών για να βγάλουμε τον νικητή.
Εως τότε, καλό καλοκαίρι. Θα σας ξανάβρω στους μπαξέδες.
