Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η απόφαση του Ανδρουλάκη να στήσει κάλπες στο ΠΑΣΟΚ το συντομότερο δυνατό (6 Οκτωβρίου) είναι μια συνετή και υπεύθυνη απόφαση.
Οι ανοησίες περί «εξάντλησης της καταστατικής θητείας» και εκλογές τον Νοέμβριο 2025 κατέπεσαν σχεδόν από μόνες τους. Η εκκρεμότητα πρέπει να κλείσει άμεσα.
Πώς; Οπως τους φωτίσει ο Θεός.
Η δεύτερη συνετή και υπεύθυνη απόφαση του Ανδρουλάκη είναι να κλείσει την πόρτα στις περιφερόμενες ανοησίες περί «νέου φορέα της Κεντροαριστεράς».
«Παρέλαβα κόμμα, δεν θα παραδώσω συνιστώσα» είπε μέσες-άκρες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Ή, όπως εξήγησε και η Γιαννακοπούλου, «η Κεντροαριστερά υπάρχει και είναι το ΠΑΣΟΚ». Οποιος θέλει έρχεται, όποιος δεν θέλει φεύγει.
Δεν ξέρω άλλωστε αν το έχετε παρατηρήσει αλλά όλη αυτή η φασαρία για τη λεγόμενη «Κεντροαριστερά» ανακυκλώνεται κυρίως από διάφορους ξέμπαρκους αριστερούς που πάτωσαν, ξεβολεύτηκαν με τους Στεφανουά και ψάχνουν να βάλουν ένα κεραμίδι στο κεφάλι τους (χαρακτηριστικά Μ. Ρεπούση και Ν. Μαραντζίδης, «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο», 29/6).
Αποκορύφωμα η γενναία προτροπή του Μαραντζίδη να χάσουν μεν αλλά «με τις ιδέες της Αριστεράς». Συγγνώμη αλλά δεν σφάξανε!
Πολύ σωστά λοιπόν ο Ανδρουλάκης έκλεισε την πόρτα στους γυρολόγους. Αν την είχε κλείσει και στους κλακαδόρους που κουβάλησε να τον αποθεώνουν στην Κεντρική Επιτροπή θα ήταν άλλο ένα βήμα υπευθυνότητας.
Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε και θα τα κουβεντιάσουμε στη συνέχεια. Οταν θα πρέπει στο ΠΑΣΟΚ να σταθμίσουν αν πουλάει ή δεν πουλάει ο Ανδρουλάκης. Ή αν μπορούν να απειλήσουν περισσότερο τον Μητσοτάκη ο Δούκας ή ο Γερουλάνος.
Συγγνώμη αλλά εδώ η συζήτηση γίνεται πλέον σουρεαλιστική.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2023 το ΠΑΣΟΚ υπολειπόταν του Μητσοτάκη σχεδόν 30 (!) μονάδες. Οποιος νομίζει ότι μπορεί να τις καλύψει έως το 2027 και χωρίς να μεσολαβήσει εθνική καταστροφή, καλοδεχούμενος.
Κι αυτό ήταν εξ αρχής το λάθος του Ανδρουλάκη. Υποδυόταν άτεχνα τον αντίπαλο του Μητσοτάκη ενώ θα έπρεπε απλώς να δηλώσει διάδοχός του.
Και για αντίπαλος δεν έπειθε ούτε τους φίλους του στην ΠΑΣΠ Κομοτηνής. Για διάδοχος όμως θα μπορούσε να διαμορφώσει σιγά σιγά ένα προφίλ νέου και σοβαρού πολιτικού που μοιάζει ικανός να ξεπεράσει τις αδυναμίες του και να οικοδομήσει ένα «κόμμα εξουσίας».
Η εμμονή με τον Μητσοτάκη τον οδήγησε σε λάθη επί λαθών με πρώτο την ανόητη και ανιστόρητη «αριστεροποίηση» ή «συριζοποίηση» του ΠΑΣΟΚ.
Ενδεχομένως όμως η κάλπη της 6ης Οκτωβρίου να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Αρκεί βεβαίως να την καταλάβει.
