Πολλά λόγια ξοδεύτηκαν και πολύ μελάνι χύθηκε για να ερμηνευτεί η αποχή των εκλογών. Και δεκαπέντε μέρες μετά τις εκλογές έρχεται μια δημοσκόπηση να ρωτήσει τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους (GPO, Star, 20/6).
«Γιατί δεν πήγατε να ψηφίσετε;».
Το 50,3% λέει ότι δεν πήγε για πρακτικούς λόγους (υγεία, εργασία, απόσταση κ.λπ.).
Το 26,3% για να στείλει μήνυμα στην κυβέρνηση.
Το 19,7% επειδή δεν τους εκφράζει κανένα κόμμα.
Λύση μυστηρίου και τέζα οι αναλυτές της κακιάς συμφοράς.
Περισσότεροι δηλαδή από τους μισούς δεν πήγαν να ψηφίσουν διότι δεν βρήκαν τις ευρωεκλογές τόσο σημαντικές για να μπουν στον κόπο. Τρεις σκασίλες είχαν πόσο θα πάρει ο Μητσοτάκης ή αν θα περάσει ο Ανδρουλάκης τον Κασσελάκη.
Κι επειδή δεν τραβούσαν κανένα ζόρι να ρίξουν την κυβέρνηση που είχαν ψηφίσει πριν από έναν χρόνο προτίμησαν να μείνουν σπίτι τους ή πήγαν παραλία.
Ασε που η κυβέρνηση ούτως ή άλλως δεν θα έπεφτε. Δεν είναι κορόιδα οι ψηφοφόροι.
Πάει λοιπόν το πρώτο παραμύθι και πάμε παρακάτω.
Ακαταπόνητοι οι αυτοσχέδιοι αναλυτές βρήκαν νέο πεδίο δόξης: θα ενωθεί η λεγόμενη «Κεντροαριστερά» να ρίξει την κυβέρνηση που δεν ρίχνουν οι ψηφοφόροι.
Γιατί να ενωθεί; Αγνωστο. Το θέλουν, λέει, οι οπαδοί της.
Μόνο που στην ίδια δημοσκόπηση το ΠΑΣΟΚ τουλάχιστον είναι απολύτως διχασμένο.
Το 52,3% των ψηφοφόρων του στις ευρωεκλογές λέει «ναι/μάλλον ναι» σε μια «συνεργασία» με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το δε 44,1% δεν θέλει ούτε συνεργασία, ούτε τίποτα.
Τέζα πάλι οι αναλυτές. Δεύτερο παραμύθι που βγαίνει οφσάιντ.
Τρίτο παραμύθι προς το παρόν δεν έχει κυκλοφορήσει αλλά ενδεχομένως κάτι θα σκαρφιστούν να κουβεντιάζουμε το καλοκαίρι.
Ούτως Ή άλλως η πολιτική δεν είναι «εκλογικά μαθηματικά» που είπε και ο Τσίπρας (18/6). Τα ακροατήρια είναι ζωντανοί οργανισμοί. Δεν αθροίζονται, ούτε πολλαπλασιάζονται, απλώς επειδή κάποιοι σαλταδόροι κρίνουν ότι τους συμφέρει.
Αλλωστε το άδοξο ναυάγιο της «κυβέρνησης ηττημένων» στις εκλογές του Μαΐου 2023 ήταν επαρκής προαναγγελία ότι ένα «μέτωπο ηττημένων» δεν θα έχει καλύτερη τύχη.
Δεν έχει φθορά η κυβέρνηση; Προφανώς έχει και θα έχει. Είναι στη λογική των πραγμάτων. Και είναι υπόθεση της αντιπολίτευσης να την εκμεταλλευτεί.
Οχι φυσικά με μπαλαμούτια και ανοησίες. Αλλά με σοβαρό, πειστικό και νηφάλιο αντιπολιτευτικό λόγο που στην πορεία του χρόνου θα αναδείξει μια άλλη κυβερνητική λύση.
Και όταν έλθει η ώρα και γίνουν εκλογές οι κάλπες θα βγάλουν εκείνον που θα κυβερνήσει.
Ετσι λειτουργεί η δημοκρατία. Ούτε «εκλογικά μαθηματικά» χρειάζεται, ούτε «κομματική αριθμητική».
