Με αφορμή τις πρόσφατες ποινικές υποθέσεις διάβασα σε ανακοίνωση της Eνωσης Δικαστών και Εισαγγελέων ότι «τα Μέσα Ενημέρωσης και η κοινή γνώμη που δήθεν αυτά εκφράζουν πλειοδοτούν στην επιβολή δρακόντειων ποινών» (18/6).
Ωραία παρατήρηση. Αλλά με μια μικρή υποσημείωση.
Δεν ξέρω κανένα μέσο ενημέρωσης ό,τι κι αν εκφράζει που να έχει επιβάλει ποτέ την παραμικρή ποινή, δρακόντεια ή μη.
Ποινές επιβάλλουν μόνο τα δικαστήρια που συγκροτούνται από μέλη της Ενωσης. Οι αποφάσεις και γενικότερα οι ενέργειες των δικαστηρίων κρίνονται από τα μέσα ενημέρωσης ανάλογα με τη σοβαρότητα, την εγκυρότητα και την υπευθυνότητα κάθε μέσου.
Κανονικά πράγματα, δηλαδή.
Βεβαίως στην ίδια ανακοίνωση η Ενωση σημειώνει πως μετά τις τελευταίες τροποποιήσεις των νέων Ποινικών Κωδίκων «διεξάγεται στη δημόσια σφαίρα μια προσπάθεια ταύτισης της ορθής απονομής δικαιοσύνης με την αυστηροποίηση».
Ωραία παρατήρηση κι αυτή. Αλλά με μια νέα υποσημείωση.
Η «δημόσια σφαίρα» κουβεντιάζει ό,τι θέλει και ταυτίζει ό,τι νομίζει. Δημοκρατία έχουμε από όσο γνωρίζω.
Αν λοιπόν η «δημόσια σφαίρα» ζητάει «αυστηροποίηση» διότι πιστεύει ότι η χώρα έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι, δεν βλέπω ποιος θα της το απαγορεύσει.
Ούτως ‘Η άλλως είμαστε όλοι βέβαιοι ότι τα μέλη της Ενωσης που απονέμουν τη δικαιοσύνη μπορούν να την απονείμουν και ορθά και αυστηρά εφόσον αυτό προβλέπει ο νόμος.
Για τον οποίο όμως αρμόδια είναι η νομοθετική εξουσία – ούτε η Ενωση Δικαστών, ούτε οι δικηγόροι, ούτε οι δημοσιογράφοι…
Πάμε παρακάτω. Αν κατάλαβα καλά κάποιοι έχουν ενοχληθεί τους τελευταίους μήνες με την τάση «αυστηροποίησης» του νόμου.
Οι ίδιοι δυσανασχετούν τώρα με τις πρωτοβουλίες του υπουργείου Δικαιοσύνης και του Αρείου Πάγου στην υπόθεση Λύτρα ή της δολοφονημένης 11χρονης στην Ηλεία.
Υποθέτω ότι δυσανασχετούν γενικώς με ό,τι ξεφεύγει από τα στερεότυπα και τις ιδεοληψίες τους.
«Ο ποινικός κώδικας όμηρος του δεξιού λαϊκισμού» αγανακτούσε πρόσφατα η «Αυγή» (24/5).
Τι σημαίνει όμως αυτό;
«Περισσότερος αποκλεισμός και περιθωριοποίηση για τους φτωχούς μικροκακοποιούς, περισσότερη ασυδοσία για τα λευκά κολάρα και τα μεγάλα οικονομικά εγκλήματα».
Δεν ξέρω για τον «δεξιό λαϊκισμό» αλλά ο «αριστερός λαϊκισμός» με τους «φτωχούς» και τα «λευκά κολάρα» είναι πιο δακρύβρεχτος κι από μαυρόασπρη ταινία του Νίκου Ξανθόπουλου.
Το ερώτημα όμως είναι απλό. Ποιος δεν θέλει να απονέμεται δικαιοσύνη στην Ελλάδα; Και ποιος αρνείται ότι υπάρχουν «δικαστικές αστοχίες» που επιβάλλεται να ελαχιστοποιηθούν και να διορθωθούν;
Κι αν αυτή την προσπάθεια δεν την καταβάλει συνολικά η συντεταγμένη πολιτεία και η ηγεσία της Δικαιοσύνης, ποιος θα το κάνει;
