Θα αποφύγω να θυμίσω τι κάνει ο διάβολος όταν δεν έχει δουλειά. Απλώς εδώ και μέρες όσοι δεν έχουν δουλειά μάς έχουν κατακλύσει με επωαζόμενες ή φημολογούμενες «πρωτοβουλίες» για τη λεγόμενη Κεντροαριστερά, τις οποίες θα αναλάβουν (υποτίθεται) διάφοροι επιβιώσαντες κεντροαριστεροί με άγνωστους στόχους, πρόσωπα και διαδικασίες ώστε να φτιάξουν τον «δεύτερο πόλο».
Δεν πειράζει. Καμία πρωτοβουλία δεν είναι ντροπή. Και καμία ιδέα δεν είναι για πέταμα, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει.
Αν λοιπόν ο Ανδρουλάκης προτίθεται να μαζέψει τους «νεοαριστερούς» υπό την Αχτσιόγλου στο ΠΑΣΟΚ για να φτιάξουν τον «δεύτερο πόλο» είναι ασφαλώς μια χρήσιμη ιδέα. Με προοπτική. Θα μπορούσαν να ακολουθήσουν ο Βαρουφάκης, η Ζωή, ο Λαφαζάνης, ενδεχομένως και ο Καμμένος. Και θα φτιάχναμε μια ισχυρή παράταξη που θα τη λέγαμε «νέος ΣΥΡΙΖΑ» αφήνοντας στον Κασσελάκη τον «παλαιό ΣΥΡΙΖΑ» και τη Φάρλεϊ, καλά να πάθει.
Ασε δε που μετά την «κυβέρνηση ηττημένων», από την οποία μας προστάτευσε πέρυσι ο Μεγαλοδύναμος, θα αποκτήσουμε και ένα «κόμμα ηττημένων». Μια χαρά.
Αλλά για να σοβαρευτούμε. Αναρωτιέμαι ποιοι τα σκέφτονται όλα αυτά και τι κάνουν τις άλλες ώρες της ημέρας.
Διότι με όσα ακούω δεξιά κι αριστερά από τις βροντώδεις αυτές πρωτοβουλίες λείπει κάτι βασικό: ένας αντίπαλος του Μητσοτάκη. Κι όσο ο Μητσοτάκης παραμένει ο βασικός ανταγωνιστής του εαυτού του, δεν είναι εύκολο να αλλάξει η κατάσταση.
Από την Κυριακή το βράδυ έχω βαρεθεί να διαβάζω «τι πρέπει να κάνει ο Μητσοτάκης» από διαφόρους που θέλουν να πλασάρουν την πραμάτεια τους ή τον εαυτό τους. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι κάτι τέτοιες οδηγίες που θα διαμορφώσουν τα πράγματα. Ο Μητσοτάκης προφανώς κάτι θα κάνει, η δουλειά του είναι. Το βασικό ερώτημα είναι «τι πρέπει να κάνουν εκείνοι που θέλουν κάποιον άλλο Μητσοτάκη».
Για αυτό το θέμα δεν ακούω κάποια ιδέα.
Προεκλογικά βεβαίως ο Ανδρουλάκης ισχυριζόταν ότι «η χώρα δεν χρειάζεται δύο Μητσοτάκηδες» αλλά πολύ φοβούμαι ότι εγκλωβίστηκε σε ένα αδιέξοδο σχήμα («ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» 8/6). Διότι η αλήθεια είναι ότι η χώρα χρειάζεται δύο, τρεις, πολλούς Μητσοτάκηδες ώστε να επιλέγει κάθε φορά τον καλύτερο ή απλώς εκείνον που προτιμάει. Και μόνο με πολλούς Μητσοτάκηδες στην αγορά θα γίνουν πιο ανταγωνιστικοί και ο Ανδρουλάκης και ο Κασσελάκης και όλων των ειδών τα ορφανά προηγούμενων κομμάτων και εκλογών.
Διαφορετικά, μαζεύοντας απλώς τα ορφανά του ενός ή του άλλου για να φτιάξεις κόμμα, το πολύ πολύ να φτιάξεις ορφανοτροφείο.
