Παρακολουθώντας χθες βράδυ τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών με λύπη μου διαπίστωσα από τους εκπροσώπους των μεγάλων κομμάτων και δη του κυβερνώντος κόμματος της Νέας Δημοκρατίας κάτι που ήδη γνώριζα.
Κάποιοι από τους πολιτικούς – στην προσπάθειά τους να κάνουν μια πρώτη αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος στη χώρα μας και του τι είναι αυτό που ενδεχομένως έφταιξε στη μείωση των εκλογικών ποσοστών που έλαβε το κόμμα τους – αντιμετώπισαν εμένα, τον έλληνα ψηφοφόρο σαν κάποιον που έπρεπε να τον πείσουν ότι ζει με καλούς όρους στην καθημερινότητά του και όχι να ασκήσουν την πολιτική αυτή που θα μου έδινε τη δυνατότητα να ζήσω με αυτούς τους όρους.
Κατά συνέπεια δεν άσκησαν καμία ιδιαίτερη κριτική στην ουσία της πολιτικής τους πράξης ή του πολιτικού τους λόγου. Απεναντίας, έκριναν τους εαυτούς τους και τα επιτελεία των κομμάτων τους, μόνο επικοινωνιακά. Διόλου πολιτικά. Για το ότι δηλαδή δε βρήκαν τον σωστό τρόπο να πείσουν τους ψηφοφόρους. Δε βρήκαν τον τρόπο να πείσουν αυτούς που προσήλθαν στις κάλπες να τους ψηφίσουν αλλά και αυτούς που δεν ήρθαν, να προσέλθουν. Αρα, το ζήτημα είναι το πώς θα πεισθούμε και όχι το σε τι ή γιατί.
Αυτός ο τρόπος τους, όπως εκφράστηκε από μέρος εκπροσώπων των κομμάτων, ήχησε πολύ άσχημα, περισσότερες από λίγες φορές στα αυτιά μου. Δε μου άρεσε καθόλου ούτε για εμένα, ούτε για τους συμπολίτες μου ψηφοφόρους, ούτε για τους ίδιους τους πολιτικούς και την πολιτική διαδικασία. Μου φάνηκε όμως απροκάλυπτος και πολύ κοντινός του τρόπου που έχει λάβει η πολιτική στη χώρα μας.
Και δε χρεώνω πρόθεση σε κανέναν από τους πολιτικούς μας. Νομίζω ότι ο τρόπος τους δεν ήταν για να μας θίξουν. Πιθανότατα εν τη ρήμη του λόγου τους, ούτε καν αντιλήφθηκαν τη θέση που τελικά επιφυλάσσουν για τους πολίτες – ψηφοφόρους της χώρας. Αλλά αυτό ακριβώς πρέπει να το προσέξουν και εκείνοι και εμείς και να επαναπροσδιοριστούμε με γνώμονα την πολιτική.
Ομολογώ ότι δεν παρακολούθησα όλη τη μετεκλογική διαδικασία αρχής γενομένης από τα exit polls ως αργά τη νύχτα, ούτε φυσικά όλα τα τηλεοπτικά πάνελ. Αρα δε μιλώ ούτε για νούμερα, ούτε για στατιστικά δεδομένα αλλά μιλώ για αυτό που φαίνεται να ήξερα.
Μόνο που χθες κάποιοι μου το είπαν κατάμουτρα. Οχι γιατί ήθελαν να με προσβάλλουν αλλά γιατί με θεωρούν ανύπαρκτη. Δε με αντιμετωπίζουν ούτε ως ακροατή. Μιλούσαν σαν να μην ήμουν καν στον τηλεοπτικό δέκτη μου.
Δίχως περιστροφές και κάλυψη, ουσιαστικά κατήγγειλαν τόσο την πολιτική που διατείνονται ότι υπηρετούν όσο και την επικοινωνία στην οποία φαίνεται να δίνουν τόσο μεγάλη σημασία. Τελικά, μάλλον δεν ήμουν εκεί.
