Η ζωή είναι ένα μυστήριο κι όλοι έχουμε απορίες. «Ποιος είμαι», «πού πάω», «τι θα φάω το μεσημέρι», «πότε θα φύγει ο Πούτιν», «ποιον προπονητή θα πάρει ο Παναθηναϊκός»…
Ετσι κι ο Κασσελάκης. Εχει λοιπόν επτά ερωτήσεις για τον Μητσοτάκη.
Κανένα πρόβλημα. Από ερωτήσεις άλλο τίποτα.
Ο Κασσελάκης πάντως τις δημοσιοποίησε λέγοντας «ελπίζω να βρεθούν δημοσιογράφοι να (τις) κάνουν». Κι επειδή μάλλον δεν είναι σίγουρος ότι θα προσφερθούν πολλοί ζήτησε «να τον ενημερώσουν (σ.σ. τον Μητσοτάκη!) ότι του τις θέτω προσωπικά» («Αυγή», 2/6).
Δεν ξέρω αν υπάρχουν δημοσιογράφοι που κυκλοφορούν με ερωτήσεις Κασσελάκη στην τσέπη. Αλλά ούτε για ποιο λόγο θα ταραχτεί ο Μητσοτάκης αν τον ενημερώσουν ότι ο Κασσελάκης τις θέτει «προσωπικά».
Εως τώρα δεν έχει εκδηλώσει κανένα ενδιαφέρον για τις ερωτήσεις ή τις απαντήσεις ή τις απορίες ή τα ερωτηματικά ή τα θαυμαστικά του Κασσελάκη. Κι ούτε έχει δείξει καμία ιδιαίτερη διάθεση να πιάσει ψιλοκουβέντα μαζί του.
Στην καλύτερη περίπτωση αδιαφορεί. Στη χειρότερη το διασκεδάζει.
Ο Κασσελάκης όμως έχει μια αξεπέραστη βεβαιότητα. Οτι τον προσέχουν επειδή ενδιαφέρει. Κι επειδή είναι σημαντικός.
Τον προσέχουν, ενδεχομένως. Αν ενδιαφέρει ή αν είναι σημαντικός, θα έχουμε μια γεύση το βράδυ της Κυριακής.
Αλλά τίποτα από αυτά δεν τον καθιστά έως τώρα πολιτικό πρώτης γραμμής. Οι απόψεις του είναι πρόχειρες, ο βαθμός ενημέρωσής του χαμηλός, ο λόγος του κινείται στα όρια της μπουρδολογίας, η γενική συγκρότησή του είναι νηπιακού βαθμού.
Ακόμη και οι «επτά ερωτήσεις» για τον Μητσοτάκη είναι κακή αντιγραφή διαφόρων ψεκασμένων αποριών του Διαδικτύου. Συνήθως αναπαράγει κάποια κουβέντα της ημέρας που κάπου έχει ακούσει ή που κάποιος έχει διαβάσει για πάρτη του.
Χθες έδωσε (;) μια εικόνα της περιουσιακής του κατάστασης αλλά δεν εξήγησε γιατί χρειάστηκαν εννέα μήνες από τον Σεπτέμβριο 2023 (που εξελέγη) για να τη σχηματίσει. Κανονικά θα έπρεπε να είναι η πρώτη προτεραιότητά του.
Υποθέτω πως στη συνέχεια η κατάσταση αυτή θα ελεγχθεί και επισήμως από τους αρμόδιους όπως γίνεται κάθε χρόνο εδώ και πολλά χρόνια με τον Μητσοτάκη και όλους τους πολιτικούς. Να δούμε.
Παρ’ όλα αυτά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ατάλαντος. Φέρνει μια ανακατωσούρα. Μια φασαρία. Δεν αποπνέει τη βαρεμάρα της Αριστεράς.
Και μπορεί να γίνει καλύτερος αν πειστεί κάποια στιγμή ότι δεν είναι καλός. Δεν θα είναι φυσικά εύκολο. Αλλά έως τις εκλογές που υπόσχεται ότι θα κερδίσει έχει τρία χρόνια στη διάθεσή του.
