Τώρα που χάσαμε τον αγιατολάχ της καρδιάς μας κι η Μέση Ανατολή απειλείται με νέα αναταραχή πριν ακόμη κοπάσει η παλιά, το ζητούμενο είναι μια λύση που θα τα έλυνε όλα.
Απορώ πώς δεν το είχαν καταλάβει νωρίτερα στον ΟΗΕ. Και λυπάμαι που ούτε εγώ το συνειδητοποίησα εγκαίρως.
Διότι η λύση στο Μεσανατολικό είναι απλή. Και την αποκάλυψε ευτυχώς με επιστολή του ο Αλ. Χαρίτσης, επικεφαλής της Νέας Αριστεράς.
Αρκεί «η διεξαγωγή προ ημερησίας διάταξης συζήτησης στη Βουλή με θέμα τις διεθνείς πρωτοβουλίες που θα αναλάβει η χώρα μας για την άμεση κατάπαυση του πυρός» (9/5).
Τόσο απλό. Πρώτα πάμε στη Βουλή. Εκεί τα κουβεντιάζουν ο Χαρίτσης με τη Ζωή και τον Κουτσούμπα. Κι αμέσως μετά στέλνουμε ειρηνευτικό σώμα στην Παλαιστίνη υπό τον Δουδωνή.
Τέλος ο πόλεμος. Ασε που (πλέον) έχουμε και τον Κασσελάκη ετοιμοπόλεμο για καβάτζα.
Τελικά δηλαδή είναι να απορεί κανείς που οι ισχυροί της γης δεν βλέπουν τη λύση όταν είναι μπροστά στα μάτια τους.
Ακόμη και ο Βαρουφάκης άλλωστε είχε πρόσφατα εξηγήσει ντυμένος με ένα τραπεζομάντιλο πως «ο αγώνας για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης είναι αγώνας για την απελευθέρωση της Ελλάδας» (16/5).
Ολοι συμφωνήσαμε και αμέσως βγάλαμε τα τραπεζομάντιλα από τα προικιά της μάνας μας.
Αλλά εμείς από ποιον θα απελευθερωθούμε; Δεν κατονομάζεται.
Κι άλλωστε δεν ξέρω τι είναι πιο δυσβάστακτο για το έθνος. Οτι το σκιάζει η φοβέρα και το πλακώνει η σκλαβιά ή ότι διατίθεται να μας απελευθερώσει ο Βαρουφάκης;
Οπως άλλωστε ανέλυσε κι ο ίδιος ο Κασσελάκης (πριν διατάξει τον Μητσοτάκη να ζητήσει για εκατοστή φορά συγγνώμη για κάτι) «η ακρίβεια δεν είναι εισαγόμενη, είναι πολιτική βούληση» (15/5).
Μαζεύτηκε δηλαδή το Υπουργικό Συμβούλιο και είπε «τι θέλουμε να κάνουμε σήμερα; Να αυξήσουμε τις τιμές στις βρεφικές τροφές ή να δούμε σειρά στο Netflix;». «Ακρίβεια! Θέλουμε ακρίβεια!» βροντοφώναξαν οι υπουργοί.
Αλλά ευτυχώς υπάρχει ελπίδα. Οπως ανακοίνωσε ο Δ. Μαύρος της εταιρείας MRB «μονίμως οι καμπύλες του κυρίου Κασσελάκη είναι προς τα πάνω… Τι να κάνουμε τώρα;» (Open, 15/5).
Και φυσικά ο άνθρωπος έχει δίκιο. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για τις καμπύλες του Κασσελάκη. Είτε ανεβαίνουν, είτε κατεβαίνουν, αδιάφορο.
Μας μένει όμως μια σοβαρή απορία. Από πού προκύπτει η ικανότητα της ευρύτερης Αριστεράς να παράγει τέτοιους καλαμπουρτζήδες;
Ειλικρινά δεν το γνωρίζω. Δεν ξέρω δηλαδή αν είναι στο DNA τους ή αν τους εκπαιδεύουν ειδικά από μικρούς για λόγους θεάματος.
