Κανείς δεν την προτιμά κι όμως υπάρχει. Ο λόγος για την μοναξιά, που στην ενήλικη ζωή ακολουθεί ένα μοτίβο σχήματος U: Είναι υψηλότερη στη νεότερη και μεγαλύτερη ενήλικη ζωή και χαμηλότερη στην ενδιάμεση ηλικία, σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη από το Northwestern Medicine που εξέτασε εννέα διαχρονικές έρευνες από όλο τον κόσμο.

Στην μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Psychological Science, εντοπίστηκαν επίσης αρκετοί παράγοντες κινδύνου για αυξημένη μοναξιά καθόλη την διάρκεια της ζωής, συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικής απομόνωσης και του χαμηλού μορφωτικού επιπέδου.

«Το πιο ενδιαφέρον εύρημα ήταν το πόσο σταθερή είναι η αύξηση της μοναξιάς στην ενήλικη ζωή» δήλωσε μία εκ των ερευνητών, η Δρ Eileen Graham, αναπληρώτρια καθηγήτρια ιατρικών κοινωνικών επιστημών στο Northwestern University Feinberg School of Medicine.

Ποιοι άνθρωποι είναι πιο μοναχικοί;

«Υπάρχει πληθώρα αποδείξεων ότι η μοναξιά σχετίζεται με την κακή υγεία, επομένως θέλαμε να καταλάβουμε καλύτερα ποιος είναι μοναχικός και γιατί οι άνθρωποι γίνονται πιο μοναχικοί καθώς μεγαλώνουν από τη μέση ηλικία και έπειτα, ώστε να καταφέρουμε να βρούμε τρόπους να την μετριάσουμε» συμπληρώνει η ίδια.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα με υψηλότερη επίμονη μοναξιά ήταν γυναίκες, πιο απομονωμένες, με χαμηλή μόρφωση, είχαν χαμηλότερο εισόδημα και περισσότερους λειτουργικούς περιορισμούς, ήταν διαζευγμένες ή χήρες, ήταν καπνίστριες ή είχαν χειρότερη γνωστική, σωματική ή ψυχική υγεία.

Παρατήρησαν επίσης το μοτίβο σχήματος U σε εννέα σύνολα δεδομένων από μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, τη Σουηδία, την Ολλανδία, την Αυστραλία, το Ισραήλ και άλλες χώρες, γεγονός που δείχνει πόσο διαδεδομένη είναι η επιδημία μοναξιάς παγκοσμίως.

Γιατί είμαστε λιγότερο μοναχικοί στην μέση ηλικία;

Αν και στην μελέτη δεν διευκρινίζονται ακριβώς οι λόγοι, οι ερευνητές πιθανολογούν ότι μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι οι πολλές απαιτήσεις στη ζωή ενός μεσήλικα (όπως η δουλειά, ο γάμος, η φροντίδα των παιδιών) συχνά περιλαμβάνουν κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.

Αλλά η σχέση μεταξύ κοινωνικής αλληλεπίδρασης και μοναξιάς είναι πολύπλοκη.

«Μπορείς να έχει κανείς έντονη κοινωνική αλληλεπίδραση και να αισθάνεται ακόμα μόνος ή, εναλλακτικά, να είναι σχετικά απομονωμένος και να μην νιώθει μόνος», αναφέρουν χαρακτηριστικά οι ερευνητές.

Από την άλλη, η νεότερη ενήλικη ζωή είναι μια μοναχική περίοδος καθώς μετά την εφηβεία οι νεαροί ενήλικες συχνά περιηγούνται σε πολλές σημαντικές μεταβάσεις της ζωής.

«Καθώς μεγαλώνουμε και εξελισσόμαστε, διαμορφώνουμε σχέσεις και επιλέγουμε πιο μόνιμες βάσεις. Ειδικά κατά την μέση ηλικία αυτά τείνουν να καθιερώνονται, καθώς ενισχύουμε τα ήδη υπάρχοντα κοινωνικά δίκτυα, όπως φίλους και προσωπικές σχέσεις» αναφέρουν οι ερευνητές.

«Τα στοιχεία μας λένε ότι οι παντρεμένοι τείνουν να είναι λιγότερο μόνοι, επομένως για τους ηλικιωμένους που δεν είναι παντρεμένοι, η εύρεση σημείων ουσιαστικής κοινωνικής επαφής πιθανότατα θα βοηθήσει στον μετριασμό του κινδύνου επίμονης μοναξιάς» καταλήγουν οι ερευνητές.