Και τώρα τι; Ακόμη και αν το ιρανικό χτύπημα είχε προαναγγελθεί, ακόμη και αν απέτυχε να επιφέρει πλήγματα καίρια στο Ισραήλ, η αμοιβαιότητα των επιθέσεων συνιστά έναρξη πολέμου μεταξύ των δύο κρατών. Τα χτυπήματα έγιναν επί ιρανικού εδάφους -το προξενείο στη Δαμασκό- και επί ισραηλινού εδάφους. Το αν οι δύο χώρες δεν προχώρησαν σε επίσημη κήρυξη πολέμου οφείλεται στο γεγονός ότι όλες οι κυβερνήσεις με κάποια επιρροή στη μία ή την άλλη πλευρά έχουν αποδυθεί σε μια τιτάνια διπλωματική προσπάθεια να τις συγκρατήσουν.

Για να θυμίσουμε την ιστορία των σχέσεων τους, Ισραήλ και Ιράν βρίσκονται σε ακήρυκτο πόλεμο εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η επίσημη πολιτική του καθεστώτος της Τεχεράνης είναι η εξαφάνιση του Ισραήλ. Εκείνο από την πλευρά του έχει επιφέρει πολλά πλήγματα με επιχειρήσεις των ειδικών του δυνάμεων σ’ αυτό που θεωρεί ότι απειλεί την ύπαρξη του, το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Αν λοιπόν η σύγκρουση που ξεκίνησε ενταθεί, η χρήση πυρηνικών που και οι δύο διαθέτουν είναι μια πιθανότητα που δεν μπορεί να αποκλεισθεί. Μπορεί η εφιαλτική αυτή προοπτική να συνετίσει τις δύο πλευρές; Μια ψυχρή ανάλυση των δεδομένων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το Ιράν θα είναι μάλλον ο χαμένος μιας τέτοιας σύγκρουσης και ίσως για το λόγο αυτό οι εκπρόσωποι του διαμηνύουν ότι δεν θα δώσουν συνέχεια. Ωστόσο, ακόμη και αν αυτή η θέση είναι προσχηματική, δεν θα πάψει να πολεμά το Ισραήλ έμμεσα με τις δυνάμεις που έχει εγκαταστήσει στο Λίβανο και την Υέμενη. Συνεπώς, αν βρισκόμαστε στη θέση του Ισραήλ, και ειδικά με τη σύνθεση της σημερινής του κυβέρνησης, θα καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια;

Η απάντηση δυστυχώς είναι προφανής. Η σύγκρουση που ξεκίνησε πέρσι στις 7 Οκτωβρίου με τις επιθέσεις της Χαμάς και τη συγκατάβαση του Ιράν, μπήκε σε μια πολύ κρίσιμη φάση. Το Ισραήλ αν δεν απαντήσει με τρόπο που να επιβεβαιώνει την ισχύ του, δημιουργεί στους εχθρούς του την πεποίθηση ότι είναι ευάλωτο. Και το Ισραήλ του Νετανιάχου και των πολιτικών του συμμάχων δεν θα αφήσει αυτή την πεποίθηση να εδραιωθεί. Μπορεί να μην αρνηθεί τις διαπραγματεύσεις, αλλά ο τελικός στόχος θα είναι να οδηγήσει σε ήττα το Ιράν, τη Χαμάς, την Εζμπολά. Αρα, για να απαντήσουμε στο ερώτημα του τίτλου, μπορεί να έχουμε μια τακτική υποχώρηση, αλλά ο πόλεμος δεν θα σταματήσει.

Η Ινώ Αφεντούλη είναι εκτελεστική διευθύντρια του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων.