Δεν έχω πρόβλημα με μια συζήτηση που έχει επιχειρήματα από τη μια και την άλλη πλευρά. Αν δεν κάνω λάθος, αυτό λέγεται διάλογος.
Εχω ουσιαστικό πρόβλημα με τα υβρεολόγια και τις προσωπικές επιθέσεις.
Και κυρίως έχω πρόβλημα με συζητήσεις ακατανόητες.
Ας υποθέσουμε λοιπόν πως ο ΣΥΡΙΖΑ και οι φίλοι του θεωρούν ότι ο Καραμανλής ή κάποιοι άλλοι έχουν ποινικές ευθύνες για ό,τι συνέβη στα Τέμπη.
Κανένα πρόβλημα. Φτιάχνουν ένα κατηγορητήριο που να αντέχει στοιχειωδώς στη λογική, υποδεικνύουν εκείνους κατά των οποίων στρέφονται και για ποιους λόγους, μαζεύουν τριάντα βουλευτές που τους διαθέτουν και καταθέτουν στη Βουλή αίτημα για σύσταση προανακριτικής επιτροπής. Τα άλλα κόμματα θα κληθούν εκ των πραγμάτων να τοποθετηθούν υπέρ ή κατά.
Τόσο απλό και τόσο σαφές. Αυτά προβλέπουν το Σύνταγμα και οι νόμοι.
Ολα τα άλλα είναι κουτοπονηριές και υπεκφυγές. Και γι’ αυτό είναι ουσιαστικά ακατανόητα.
Οταν το Σύνταγμα και οι νόμοι σού υποδεικνύουν πώς να κινηθείς αν θέλεις να βρεις το δίκιο σου, τι νόημα έχει να ψάχνεις διάφορες πατέντες;
Δεν έχει νόημα. Εκτός αν δεν ξέρεις τι θέλεις και τι πιστεύεις.
Ακόμα περιμένω για παράδειγμα να ακούσω τα «αναπάντητα ερωτήματα» για τα Τέμπη. Εν τω μεταξύ η ανάκριση έχει περατωθεί με χιλιάδες σελίδες καταθέσεων και 34 κατηγορούμενοι οδεύουν στο εδώλιο.
Φυσικά ο καθένας μπορεί να διατηρεί απορίες για τα πάντα. Τι είναι Ανθρωπος, τι είναι Θεός και τι ανάμεσά τους. Η ζωή είναι γεμάτη μυστήρια.
Αλλά κανένα δυστύχημα στον κόσμο δεν μπορεί να διερευνηθεί σε επίπεδο X-files. Θα διερευνηθεί επί του συγκεκριμένου.
Εχει λοιπόν ποινικές ευθύνες ο Καραμανλής;
Οποιοι το πιστεύουν έχουν κάθε ευχέρεια να προτείνουν προανακριτική επιτροπή να το ερευνήσει. Κι όποιοι δεν το πιστεύουν θα διαφωνήσουν μαζί τους.
Ουδείς εμπόδισε την Ευρωπαία Εισαγγελέα να διερευνήσει ενδεχόμενες παραβάσεις ως προς τη χρήση ευρωπαϊκών πόρων για τη σύμβαση 717. Οι υπεύθυνοι διώκονται, απολογούνται και μάλιστα τους βάζουν εξοντωτικές εγγυήσεις για να μείνουν ελεύθεροι έως τη δίκη.
Ολες οι δικαστικές ενώσεις και ο Αρειος Πάγος όμως έκαναν ρόμπα την Ευρωπαία Εισαγγελέα όταν πήγε να ανακατευτεί σε πράγματα που δεν την αφορούν, όπως το Σύνταγμά μας.
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι «να μάθουμε την αλήθεια» που όλοι ξέρουμε ή έχουμε καταλάβει.
Αλλά αν θα απαντηθεί το μοναδικό ερώτημα που μένει πραγματικά αναπάντητο: Θέλουμε να λειτουργούμε ως συντεταγμένη πολιτεία και κράτος δικαίου ή όχι;
Διότι αν δεν θέλουμε, κανένα πρόβλημα. Θα το αναθέσουμε στον Πολάκη.
