Μια δημόσια αποκάλυψη προκάλεσε σημαντικές αντιδράσεις, Τι έλεγε αυτή η αποκάλυψη;
Ότι άγνωστα άτομα είχαν προσπαθήσει να εισέλθουν (όσο διαρκούσε η κατάληψη των Σχολών) σε χώρο του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου στον οποίο φυλασσόταν ευαίσθητο ραδιενεργό υλικό («ΤΑ ΝΕΑ»).
Και δυστυχώς η αποκάλυψη τούτη έφερε ξανά στην επιφάνεια μια σκοτεινή πλευρά ενός πολύ καλού Δημόσιου Πανεπιστημίου (όπως είναι το Αριστοτέλειο).
Ο Πρύτανης παραδέχθηκε ότι « είχε βρεθεί παραβιασμένο το λουκέτο μιας πόρτας που οδηγεί στο χώρο όπου φυλάσσεται ο αντιδραστήρας του Πανεπιστημίου, αλλά πέραν τούτου τίποτε παραπάνω».
Και μέσα στο πλαίσιο αυτό παραγγέλθηκε και προκαταρκτική εξέταση από τις αρμόδιες Εισαγγελικές Αρχές για να ανιχνευθεί η ενδεχόμενη επικινδυνότητα της ανωτέρω ενέργειας των αγνώστων ατόμων (αφού είχαμε να κάνουμε με ραδιενεργό υλικό) και εάν διαπράχθηκαν κάποια εγκλήματα (και ποια).
Ότι και να έχει γίνει σε αυτή την υπόθεση ένα μέγεθος είναι σίγουρο . Δηλαδή, ότι τέτοιες «ιστορίες» ανομίας υπονομεύουν την εικόνα ενός πολύ καλού Δημόσιου Πανεπιστημίου που διακρίνεται στις διεθνείς κατατάξεις και προσφέρει εξειδικευμένες γνώσεις .
Ωστόσο, αυτή η σκοτεινή πλευρά της ανομίας δεν είναι κάτι το άγνωστο. Υπενθυμίζω , ότι επί εβδομάδες οι Πανεπιστημιακές Σχολές είχαν καταληφθεί εξουσιαστικά και αυταρχικά από ένα μέρος των φοιτητών και από «εξωπανεπιστημιακά στοιχεία» σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα υπό ίδρυση ιδιωτικά πανεπιστήμια (από την πλευρά της κυβέρνησης).
Όμως η κατάληψη δημόσιων υπηρεσιών συνιστά έγκλημα κατά της πολιτειακής εξουσίας , σύμφωνα με το άρθρο 168 του Ποινικού Κώδικα ( τον οποίο είχε ψηφίσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ). Και το ερώτημα το οποίο τίθεται είναι το εξής:
Είναι δυνατό να πιστεύει κανείς σοβαρά ότι με τη διάπραξη του ανωτέρω εγκλήματος (της κατάληψης των Σχολών) θα διοχετευόταν κάποιο πειστικό μήνυμα στην κοινωνία;
Δηλαδή, ότι δεν θα έπρεπε να ιδρυθούν τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια (γιατί θα ευνοούσαν περισσότερο τα παιδιά των πιο ευκατάστατων οικογενειών);
Αντίθετα! Το μήνυμα το οποίο εστάλη παντού ήταν η θλιβερή εικόνα κλεισμένων Πανεπιστημίων και φοιτητών που αγωνιούσαν για την καθυστέρηση των σπουδών τους ή γονιών που έβλεπαν ότι τα χρήματα τα οποία είχαν επενδύσει για τη μόρφωση των παιδιών τους μάλλον ξοδεύονταν αναίτια.
Και αυτό είναι μεγάλη αδικία, ειδικά για το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο! Και θα ήθελα να διατυπώσω και την ακόλουθη παρατήρηση.
Ίσως όλα αυτά να συμβαίνουν, γιατί κάποια τμήματα των πολίτικών δυνάμεων και της κοινωνίας ενστερνίζονται ακόμη την εντελώς εσφαλμένη κουλτούρα, η οποία υποστηρίζει ότι ένας βαθμός παρανομίας και περιφρόνησης των νόμων μπορεί να έχει «αριστερό χαρακτήρα» ( Raffaele Simone).
Επιπλέον θα ήθελα να παρατηρήσω, ότι οι εκφάνσεις της ανομίας που κατά καιρούς επανεμφανίζονται στα Δημόσια Πανεπιστήμια, έχουν να κάνουν και με το περίφημο «πανεπιστημιακό άσυλο» (το οποίο έχει μεν καταργηθεί με το ν. 4957/2022 , αλλά στην πραγματικότητα επιβιώνει)!
Μάλιστα , θα άξιζε να αναφέρω ότι ο μεγάλος συνταγματολόγος Αριστόβουλος Μάνεσης έλεγε χαρακτηριστικά , ότι οι ιδέες (και η προστασία τους) δεν είναι συμβατές με τους «κλειστούς χώρους και τα άσυλα»!
Το συμπέρασμα;
Είναι απαραίτητο να αποκαλυφθεί τι συνέβη στην υπόθεση αυτή. Και είναι επίσης απαραίτητο να προστατεύσουμε την εικόνα των καλών Δημόσιων πανεπιστημίων που έχουμε (καταπολεμώντας την ανομία)!
Καλφέλης Γρηγόρης
Καθηγητής Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ
kalfelis@law.auth.gr
