Εσφαλμένα δεν παραδόθηκε όλο το αποδεικτικό υλικό στην Εξεταστική Επιτροπή για το έγκλημα των Τεμπών
Η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ορθά παρήγγειλε στις αρμόδιες Δικαστικές Αρχές οι οποίες διερευνούν το έγκλημα των Τεμπών να «απαντήσουν» και στις καταγγελίες των συγγενών των πολλών νέων -σε ηλικία- θυμάτων και των συνηγόρων τους .
Αν λ.χ. προκλήθηκε έκρηξη πυρός από την ύπαρξη εύφλεκτων και τοξικών ουσιών που μεταφέρονταν στο μοιραίο τραίνο.
Ή εάν αλλοιώθηκε ο χώρος του εγκλήματος και εξαφανίστηκαν κρίσιμα αποδεικτικά στοιχεία (για την ποινική ευθύνη κάποιων ατόμων).
Ωστόσο , πέραν των ανωτέρω δεν μπορώ να κατανοήσω (από δικονομική άποψη) για ποιο λόγο δεν απεστάλη από τον Εφέτη-ανακριτή στην Εξεταστική επιτροπή της Βουλής όλο το αποδεικτικό υλικό της σχετικής υπόθεσης (αλλά επιλεκτικά μόνο συγκεκριμένα έγγραφα).
Και θα εκθέσω σύντομα τη δικιά μου αξιολογική (και δικονομική) κρίση για τα ζητήματα αυτά.
1. Ο Εφέτης-ανακριτής για το έγκλημα των Τεμπών είχε διοριστεί , σύμφωνα με το άρθρο 28 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, και είχε τα καθήκοντα και τη αυτόνομη λειτουργική εξουσία την οποία έχει και οποιοδήποτε άλλος ανακριτής κατά το άρθρο 248 παρ. 2 ΚΠΔ.
2. Η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής που έχει διερευνήσει την παραπάνω υπόθεση είχε όλες τις αρμοδιότητες των ανακριτικών αρχών , καθώς και τη λειτουργική εξουσία του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών , όπως ακριβώς ορίζει το άρθρο 145 του ισχύοντος Κανονισμού της Βουλής.
3. Ο Εφέτης- ανακριτής μέσα στο ανωτέρω ρυθμιστικό πλαίσιο ήταν, κατά τη γνώμη μου, δικονομικά υποχρεωμένος να χορηγήσει στην Εξεταστική επιτροπή της Βουλής όλο το αποδεικτικό υλικό το οποίο είχε στη διάθεση του.
Ακριβώς γιατί θα το έστελνε κατ΄ουσία σε μια άλλη ανακριτική αρχή, αφού η Εξεταστική επιτροπή είχε τη λειτουργική εξουσία την οποία έχει και οποιοσδήποτε άλλος ανακριτής, όπως διευκρινίσαμε και παραπάνω.
4. Υπό το πρίσμα αυτό δεν μπορώ να κατανοήσω δικονομικά , γιατί εξεδόθη το υπ’ αριθμό 22/2024 παρεμπίπτον Βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Λάρισας, το οποίο αποφάσισε να αποσταλούν στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής μόνο συγκεκριμένα έγγραφα (και όχι όλο το αποδεικτικό υλικό).
Μια τέτοια διαδικαστική παρέμβαση του Συμβουλίου Εφετών θα ήταν δικονομικά νομιμοποιημένη κατά τη γνώμη μου (κατά το άρθρο 307 του
ΚΠΔ που εφαρμόζεται αναλόγως και όταν διορίζεται Εφέτης- ανακριτής ), μόνο όταν θα είχε ανακύψει κάποια διαφωνία μεταξύ του Ανακριτή και του Εισαγγελέα ή μεταξύ του Ανακριτή και των διαδίκων κλπ.
5. Όμως, όπως διευκρίνισα και ανωτέρω, μια τέτοια διαφωνία η οποία θα νομιμοποιούσε την παρέμβαση του Συμβουλίου Εφετών, δεν θα μπορούσε να έχει ανακύψει στην περίπτωση αυτή, γιατί ο Εφέτης- Ανακριτής ήταν δικονομικά υποχρεωμένος να αποστείλει ολόκληρο το αποδεικτικό υλικό στην εκτελούσα καθήκοντα Ανακριτή Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής.
6. Κατά συνέπεια το παραπάνω παρεμπίπτον Βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Λάρισας είχε εκδοθεί-κατά την άποψή μου- από ένα καθ΄ ύλη αναρμόδιο δικαιοδοτικό όργανο .
Επομένως, είναι δικονομικά απαραίτητο να αποσταλεί στην εξεταστική Επιτροπή της Βουλής όλο το αποδεικτικό υλικό και κυρίως τα κατηγορητήρια ( αν δεν έχουν αποσταλεί, γιατί κανείς δεν γνωρίζει πλην των Βουλευτών ποια ακριβώς έγγραφα έχουν αποσταλεί).
Μάλιστα, υπό το πρίσμα αυτό, δεν θεωρώ ότι είναι ορθή η απόφαση της εξεταστικής επιτροπής να περατώσει τις εργασίες της.
Και η Εξεταστική Επιτροπή και η Δικαιοσύνη είναι απαραίτητο να κάνουν ότι μπορούν (μέσα στο πλαίσιο των λειτουργικών τους εξουσιών).
Μόνο έτσι θα νοιώσουμε όλοι, ότι έχουμε εκτελέσει το καθήκον μας απέναντι στα νέα παιδιά που χάθηκαν στο έγκλημα των Τεμπών .
Είναι καλύτερο άρα να αποδοθεί η Δικαιοσύνη πιο αργά , παρά να γίνουν όλα εσπευσμένα και χωρίς να υπάρχει πλήρης διερεύνηση όλων των αποδεικτικών διαστάσεων αυτής της υπόθεσης!
Υ.Γ. Για τους παραπάνω λόγους , θεωρώ ότι ήταν εσφαλμένη η πρόσφατη ρύθμιση του ν. 5090/2024 που αφαίρεσε από το Συμβούλιο Εφετών τη λειτουργική εξουσία να αποφαίνεται για την παραπομπή ή μη των κατηγορουμένων σε ανάλογες υποθέσεις που έχουν έντονες δημόσιες παρενέργειες.
O Γρηγόρης Καλφέλης είναι Καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ
