Η χθεσινή γελοιογραφία του κορυφαίου Κώστα Μητρόπουλου αποτύπωσε απολύτως όπως πάντα την κατάσταση («Τα Νέα», 21/2).
– Αληθεύει όντως; Κινητοποιήθηκε το σύμπαν κατά του Μητσοτάκη; Ρωτάει ο ένας.
– Ναι, ναι! Και πέφτει ο Κασσελάκης! Απαντάει ο άλλος.
Τι να προσθέσω εγώ; Τίποτα.
Η αντιπολίτευση μιλάει για συγκάλυψη στα Τέμπη όταν έως τώρα η Δικαιοσύνη έχει ασκήσει 33 κακουργηματικές και άλλες διώξεις για το δυστύχημα – οι δύο τελευταίες μόλις προχθές.
Τι συγκάλυψη μπορεί άραγε να επιδιώκει μια δικαστική έρευνα όταν έχει στείλει ήδη 33 κατηγορουμένους στην τακτική ανάκριση;
Σκέψου και να μη συγκάλυπταν, όπως είχε διαπιστώσει εγκύρως το ψήφισμα «μαντάμ Σοφί». Θα έπρεπε να στείλουν στο εδώλιο όλη τη Λάρισα με όλο τον Πλαταμώνα.
Η αλήθεια είναι ότι σε όλα τα πράγματα υπάρχει τελικά ένα όριο. Το όριο της απλής λογικής.
Ολη η Ελλάδα (υποθέτω και η κυβέρνηση) κατανόησε τα λογικά αιτήματα των αγροτών.
Το ζήτημα λοιπόν είναι ποια μπορούν και ποια δεν μπορούν να λυθούν. Ποια αφορούν την κυβέρνηση και ποια στρέφονται κατά των Βρυξελλών. Ποια μπορούν να αντιμετωπιστούν τώρα και ποια με δόσεις.
Αυτό λέγεται διάλογος σε μια πολιτισμένη κοινωνία.
Το να χάνουν οι φοιτητές εξεταστικές περιόδους επειδή κάποιοι ανεγκέφαλοι αποφάσισαν να εμποδίσουν τις εξετάσεις δεν λέγεται διάλογος και δεν αφορά καμία πολιτισμένη κοινωνία.
Λέγεται μπάχαλο. Κι είναι κρίμα αν υπάρχουν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι που το σιγοντάρουν στο όνομα της ιδεοληψίας ή του νιτερέσου τους.
Πολύ λογικά λοιπόν γκρινιάζουμε ή διαμαρτυρόμαστε στον Μητσοτάκη αλλά τελικά πέφτει ο Κασσελάκης.
Διότι ο Μητσοτάκης έχει μια λογική με την οποία μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να μη συμφωνεί κι όταν δεν συμφωνούμε βάζουμε τις φωνές.
Ο Κασσελάκης δεν έχει καμία λογική.
Δηλώνει «νεοσοσιαλιστής», που έχει «πρότυπο» τον Ανδρέα Παπανδρέου γιατί «ένωσε τη χώρα», θαυμάζει καταφανώς τον «Αλέξη» που είναι «ένας πραγματικά υπέροχος άνθρωπος» και έγινε αριστερός χάρη στον Τζο Μπάιντεν το 2007 ή το 2008 – πράγμα το οποίο υποθέτουμε ότι ο Μπάιντεν αγνοεί… (δηλώσεις LSE, 19/2).
Παρεμπιπτόντως θα νικήσει τον Μητσοτάκη κι ας χάσει με είκοσι μονάδες στις ευρωεκλογές.
Τι λογική έχουν όλα αυτά μαζί; Αν μάλιστα προσθέσεις στο Πάνθεο και τον Πολάκη τρέχεις κατευθείαν στον γιατρό.
Σε τελευταία ανάλυση όμως ακόμη και σε περιόδους συλλογικής έξαψης, στην πολιτική κερδίζει συνήθως εκείνος που έχει με το μέρος τη λογική.
Εστω κάποια λογική. Κι ας μην την καταλαβαίνουμε πάντα οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί.
