Ο Υπουργός Παιδείας κ. Πιερρακάκης είναι ένας προικισμένος άνθρωπος που επέτυχε πολλά πράγματα (και έδωσε τη δυνατότητα στους πολίτες αυτής της χώρας να κάνουν ηλεκτρονικά πολλές καθημερινές τους συναλλαγές).
Ωστόσο, κάποιες από τις ρυθμίσεις τις οποίες πρότεινε κατά την παρουσίαση του νομοσχεδίου για την ίδρυση των ιδιωτικών Πανεπιστημίων είναι ελλειμματικές ή εμφανίζουν έντονες αντιφάσεις ή είναι μακριά από την πραγματικότητα. Και θα αναφέρω επιλεκτικά δύο συγκεκριμένες προβλέψεις.
1 Καθηγητικό προσωπικό των Δημοσίων Πανεπιστημίων. Ο κ. Πιερακάκης δεσμεύτηκε ότι ένας καθηγητής Πανεπιστημίου θα αποχωρεί και αμέσως στη θέση του ένας άλλος θα προσλαμβάνεται . Η δέσμευση αυτή του Υπουργού Παιδείας προφανώς δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα . Τι εννοώ;
Όταν προκηρύσσεται μια θέση ενός συνταξιοδοτούμενου καθηγητή περνούν κατά μέσο όρο δύο τουλάχιστον ή τρία χρόνια για να εκλεγεί ένας νέος καθηγητής στην ίδια θέση.
Το αποτέλεσμα; Σε πολλές Σχολές πολύ σύντομα δεν θα διδάσκονται αρκετά μαθήματα, γιατί όσοι έγιναν καθηγητές τη δεκαετία 1980-1990 τώρα συνταξιοδοτούνται μαζικά.
Μάλιστα, το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο εκρηκτικό, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι με τις μνημονιακές δεσμεύσεις έπρεπε να συνταξιοδοτηθούν δέκα (10) καθηγητές για να ιδρυθεί μια καινούργια οργανική θέση.
Υπάρχει μια (προσωρινή έστω ) λύση, ώστε να μη καταρρεύσουν άμεσα τα Δημόσια Πανεπιστήμια το 2026 ή 2027;
Κατά τη γνώμη μου ναι και είναι εκείνη την οποία είχε προτείνει νομοθετικά στην προηγούμενη Υπουργό Παιδείας ο νυν Κοσμήτορας της Νομικής Σχολής Θεσσαλονίκης κ. Γκλαβίνης. Ποια είναι αυτή ;
Ο καθηγητής Πανεπιστημίου θα συνταξιοδοτείται κανονικά στο 67ο έτος.
Η οργανική του θέση θα προκηρύσσεται εκ νέου (ώστε να προσληφθεί ένας καινούργιος). Μέχρι όμως να εκλεγεί ο καινούργιος μετά από 2 ή 3 χρόνια ο παλιός καθηγητής θα παραμένει σε προσωποπαγή καθαρά θέση (και θα έχει μόνο διδακτικά καθήκοντα και όχι διοικητικά, μη δυνάμενος λ.χ., να διευθύνει κλινικές σε Ιατρικές Σχολές ή να αναδειχθεί Πρύτανης κλπ.).
Με το διορισμό του καινούργιου καθηγητή ο παλιός θα αποχωρεί.
Εάν η κυβέρνηση θέλει να στηρίξει τα Δημόσια Πανεπιστήμια (όπως λέει τουλάχιστον), και όχι μόνο τα υπό ίδρυση ιδιωτικά, είναι αναγκαίο να εντάξει την ανωτέρω λύση στο νομοσχέδιο το οποίο θα ψηφιστεί .
2 Οι καθηγητές των Δημόσιων Πανεπιστημίων δεν θα μπορούν να διδάσκουν στα υπό ίδρυση ιδιωτικά. Η πρόβλεψη αυτή την οποία εξήγγειλε ο κ. Πιερακάκης είναι κατά την άποψή μου αρνητική και πλήρως αντιφατική. Γιατί;
Γιατί από την άλλη μεριά ο σημερινός νόμος επιτρέπει σε ένα Καθηγητή της Νομικής να κάνει πλήρη δικηγορία (χωρίς κανένα περιορισμό και όλοι γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό) . Και το ίδιο ισχύει και για ένα Καθηγητή της Ιατρικής ο οποίος μπορεί το απόγευμα να λειτουργεί ως ιδιώτης ιατρός στο ιδιωτικό του Ιατρείο.
Είναι δυνατό κατά συνέπεια ένας Καθηγητής Πανεπιστημίου να επιτρέπεται να κάνει ελεύθερο επάγγελμα , αλλά να μη μπορεί (για να συμπληρώσει τον πενιχρό του μισθό) να διδάσκει στα υπό ίδρυση ιδιωτικά πανεπιστήμια;
Πράγμα το οποίο θα σήμαινε ότι τα υπό ίδρυση ιδιωτικά Πανεπιστήμια θα επανδρώνονταν και από έμπειρους Καθηγητές ;
Σημειώνω μάλιστα στο σημείο αυτό, ότι ένας επίκουρος Καθηγητής αμείβεται σήμερα με 1300 ευρώ το μήνα (ενώ απαιτούμε να έχει Διδακτορικό, μία επιπρόσθετη μονογραφία, πολλαπλές δημοσιεύσεις, τριετή διδασκαλία κλπ)
Το συμπέρασμα; Ο Υπουργός Παιδείας είναι απαραίτητο να στηρίξει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο με πραγματικές λύσεις και όχι με φαντασιώσεις!
*Ο Καλφέλης Γρηγόρης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ kalfelis@law.auth.gr
